Το κοινό έχει ανάγκη για έργα γύρω από την ελληνική ταυτότητα

Ο διχασμός και οι συγκρούσεις έφεραν τον Εμφύλιο, το άλλο μεγάλο γεγονός που σφράγισε την Ελλάδα έως τις μέρες μας, αφού οι αντηχήσεις του έγιναν πολύ έντονες και στην πρόσφατη εποχή της κρίσης.

Η Μιμή Ντενίση είναι η μοναδική ηθοποιός στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου που έχει κάνει τις μεγαλύτερες επιτυχίες της με ιστορικά έργα που έγραψε η ίδια. Την παρακολουθώ καθώς μιλάει: «Η “Θεοδώρα” και η “Μπουμπουλίνα” μού έδειξαν την ανάγκη που έχει το θεατρικό κοινό για ιστορικά έργα. Για έργα γύρω από την ελληνική ταυτότητα. Μετά τη “Θεοδώρα”

και την “Μπουμπουλίνα”, πριν από 20 χρόνια, σκέφτηκα πρώτη φορά την ιδέα για τη “Σμύρνη”, αλλά συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα τεράστιο θέμα που απαιτούσε πολλή δουλειά.

Το έναυσμα για να αρχίσω να γράφω το έργο μού το έδωσε η Ολυμπία Δουκάκη το 2011 στην Κύπρο. Μιλήσαμε πολύ τότε και μου έλεγε ότι η οικογένειά της καταγόταν από το

Αδραμύττιον, ένα χωριό κοντά στη Σμύρνη. Η Ολυμπία είδε στην Κύπρο μια μαυροντυμένη ηλικιωμένη κυρία και μου είπε: “Αν δεν είχε γίνει η Καταστροφή και δεν είχε φύγει η οικογένειά μου, εγώ θα ήμουν όπως αυτή η γυναίκα στο χωριό μου”. Μου έδωσε ένα βιβλίο και μου είπε “διάβασέ το, θα σε συγκλονίσει”. Ηταν το βιβλίο “Certain Samaritans” που έγραψε η Esther Lovejoy το 1927. H Lovejoy ήταν γιατρός και το καλοκαίρι του 1922 είχε πάει στη Σμύρνη και έμεινε ώς το τέλος. Διάβασα τη σκηνή, την οποία περιγράφει ως αυτόπτης μάρτυρας, της τελευταίας νύχτας της Σμύρνης. Ακουγόταν μια βοή. Ολοι προσεύχονταν. Οι ορχήστρες στα πλοία των συμμάχων έπαιζαν χαρούμενα τραγούδια για να μην ακούγονται

οι κραυγές από την προκυμαία. Τότε σκέφτηκα ότι είχε έρθει ο καιρός να γράψω αυτό το έργο. Το είχα στο μυαλό μου, αλλά αν δεν επέμενε τόσο πολύ η Ολυμπία και αν δεν μου έδινε αυτό το βιβλίο, ίσως να μην το είχα γράψει. Κι όταν ανέβηκε η “Σμύρνη“με συγκίνησαν οι χιλιάδες θεατές.

Πολλοί μου έφερναν τα νουφούσια, τα βαφτιστικά τους, τα

χαρτιά τους, τις φωτογραφίες από τα παλάτια που ζούσαν στη Σμύρνη, και που μετά την Καταστροφή βρέθηκαν στην αρχή ως πρόσφυγες σε ένα στάβλο στην Ελλάδα. Κάποιος θεατής μου έφερε στο θέατρο και μου έδειξε το χώμα που πήρε η μάνα του όταν έφυγε από τη Σμύρνη. Ναι, με σφράγισε η Σμύρνη. Σίγουρα είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της καριέρας μου».