Πώς καθορίστηκαν οι περιοχές ενδιαφέροντος
Ο καθορισμός των περιοχών περιγράφεται από τη γ.γ. Ενέργειας Αλεξάνδρα Σδούκου ως μια πολύ μακρά και πολύπλοκη διαδικασία. «Κατ’ αρχάς, χαρτογραφήσαμε πλήρως τις ελληνικές θάλασσες ως προς το διαθέσιμο αιολικό δυναμικό τους, αλλά και τη μορφολογία τους (βάθη, είδη βυθού, κυματική). Επειτα ξεκινήσαμε έναν θεσμικό διάλογο με όλα τα υπουργεία και φορείς που έχουν αρμοδιότητα για τη διαχείριση και εκμετάλλευση του θαλάσσιου χώρου και συνδιαμορφώσαμε μαζί τους έναν κατάλογο με περισσότερα από 50 κριτήρια που άπτονται όλων των διαστάσεων του εθνικής σημασίας θαλάσσιου χώρου: περιβαλλοντικών, χωροταξικών, οικονομικών, κοινωνικών και γεωπολιτικών.
Στη συνέχεια, αυτή την πολυπαραγοντική ανάλυση την αποτυπώσαμε σε γεωγραφικό σύστημα πληροφοριών (GIS) και εντοπίσαμε τις βέλτιστες περιοχές ανάπτυξης και εκμετάλλευσης υπεράκτιων αιολικών πάρκων, εκεί που όλα τα κριτήρια και οι εφαρμοσθείσες παράμετροι υποδεικνύουν ότι μπορεί να αναπτυχθεί η σχετική δραστηριότητα χωρίς εμπόδια και χωρίς συγκρούσεις συμφερόντων. Τέλος, το αποτέλεσμα της ανάλυσης αυτής το υποβάλλουμε σε στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ώστε να διασφαλιστεί η συμβατότητα της ανάπτυξης της δραστηριότητας με την προστασία του περιβάλλοντος, τόσο του φυσικού όσο και του ανθρωπογενούς», τονίζει. Το αποτέλεσμα της παραπάνω μελέτης έδειξε, όπως αποκαλύπτει η ίδια στην «Κ», ότι εφαρμόζοντας τα αυστηρότερα κριτήρια και την πλέον περιοριστική «ανάγνωση» των τιθέμενων παραμέτρων, μπορεί να αξιοποιηθεί ένα δυναμικό περίπου 10 GW υπεράκτιων αιολικών σταθερής έδρασης και 30 έως 40 GW πλωτής έδρασης. Το επόμενο βήμα είναι ένας ουσιαστικός διάλογος με τοπικές κοινωνίες και φορείς, ώστε να διασφαλιστεί ότι τα έργα αυτά θα προχωρήσουν με τη σύμφωνη γνώμη των άμεσα εμπλεκομένων. «Λένε ότι το ταξίδι των χιλίων μιλίων ξεκινάει με το πρώτο βήμα. Πράγματι, για να φτάσουμε να έχουμε έργα εκατοντάδων μεγαβάτ με τιμές αγοράς στις ελληνικές θάλασσες χρειάζεται ακόμα πολύς δρόμος. Το πρώτο βήμα όμως έγινε», δηλώνει η κ. Σδούκου.