Αρκεί να μη βαρεθεί
του κ. Γιώργου Παπανδρέου να διεκδικήσει την προεδρία του ΚΙΝΑΛ είχε ως πρώτη ανατρεπτική συνέπεια τον αποκλεισμό του κ. Ανδρέα Λοβέρδου από τον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών της προσεχούς Κυριακής. Με όρους πολιτικούς αυτό σημαίνει ότι η εκσυγχρονιστική τάση, που ανεδείχθη επί της ηγεσίας του κ. Κώστα Σημίτη, υπέστη νέα ήττα. Η ομάδα που ανέτρεψε τον κ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία με «ανακτορικό πραξικόπημα» μετράει τη δεύτερη αποτυχία της μετά την κομματική απενεργοποίηση του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου. Ωφελημένος από την υποφώσκουσα αυτή αντιπαράθεση ανεδείχθη ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης, «άτομο άγνωστο και σκοτεινό» εις το ευρύ κοινό – ή homo ignotus et obscurus, κατά πως λέγαν οι Λατίνοι. Ωστόσο, συστηματικός και επίμονος, δημιούργησε τον νέο κομματικό μηχανι
σμό του ΚΙΝΑΛ, με άτομα νέα, φιλόδοξα, έμπλεα ζωτικής ορμής. Ως μείζον μειονέκτημα του κ. Ανδρουλάκη προβάλλεται το γεγονός ότι δεν είναι μέλος της Βουλής. Ωστόσο, ίσως αυτό εντέλει αποτελεί πλεονέκτημα. Ο λόγος είναι η υποβάθμιση του Κοινοβουλίου, που άρχισε από τη στιγμή που οι βουλευτές έπαυσαν να αναδεικνύουν διά της ψήφου τους τον νέο τους ηγέτη και περιορίσθηκαν σταδιακώς στον ρόλο του χειροκροτητού.
Οσο για τις συζητήσεις σε επίπεδο αρχηγών, το θέαμα είναι πλέον περίπου θλιβερό. Οι ηγέτες εκφωνούν ομιλίες που έχουν συντάξει κειμενογράφοι, συνθηματολογούν ακατασχέτως, μετατρέποντας την αίθουσα του Κοινοβουλίου σε προεκλογική συγκέντρωση. Πρόκειται για κακή θεατρική παράσταση που μετά βίας παρακολουθούν ακόμη και όσοι εξ επαγγέλματος είναι υποχρεωμένοι. Μια
περιεκτική τοποθέτηση σε μια επαρχιακή κωμόπολη μπορεί να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα, αρκεί βεβαίως ο ηγέτης κάτι να έχει να πει. Οι εταιρείες στοιχημάτων προβλέπουν νίκη του κ. Ανδρουλάκη την προσεχή Κυριακή – αν και δεν είναι δυνατόν να προεξοφληθεί οτιδήποτε. Αλλά ακόμη και στην περίπτωση αυτή, ο κ. Παπανδρέου δεν μένει δίχως ρόλο, διότι ως πρώην πρωθυπουργός έχει δικαίωμα λόγου στη Βουλή, όποτε κρίνει σκόπιμο. Το αφήγημά του θα είναι «αντιδεξιό» δίχως τις ΕΑΜικές συνηχήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, και ως εκ τούτου αποτελεσματικότερο. Στα θέματα εξωτερικής πολιτικής έχει τη μεγαλύτερη εμπειρία και περισσότερες επαφές από οποιονδήποτε Ελληνα πολιτικό. Αρκεί βεβαίως να μη βαρεθεί. Διότι παρά το μειλίχιο ύφος του, ως Παπανδρέου και εκ της φύσεώς του, είναι στοιχείο ανατροπής.