ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΛΙΝΤΝΕΡ Εγκώμια
Κανένα στατιστικό δεδοµένο δεν είναι πραγµατικά «δεδοµένο». Κανένα νούµερο δεν είναι ασφαλές. Ολα επιδέχονται διπλή ανάγνωση. Εκτός αν βρεθεί ένα τρίτο µάτι –το VAR, που λέµε στο ποδόσφαιρο– για να στερεώσει την αλήθεια της στατιστικής.
Στην περίπτωσή μας, VAR ήταν ο νέος υπουργός Οικονοµικών της Γερµανίας. Το αυθόρµητο εγκώµιό του για την υποδειγµατική πορεία της ελληνικής οικονοµίας πανηγυρίστηκε στην Αθήνα περισσότερο ακόµη και από την ίδια την ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ για την εντυπωσιακή επίδοση του τρίτου τριµήνου.
Ο αντίκτυπος των επαίνων του Κρίστιαν Λίντνερ δεν θα ήταν τόσο ηχηρός αν δεν είχε προηγηθεί η χονδροειδής δαιµονοποίησή του όλο το προηγούµενο διάστηµα. Στο πρόσωπο του αρχηγού των Ελεύθερων ∆ηµοκρατών πολλοί αναζήτησαν τον Σόιµπλε που τους έλειπε: Εψαχναν ένα εργαλείο αφύπνισης της χρεοκοπικής φοβίας – µια φιγούρα δυσοίωνη τόσο ώστε να δικαιολογεί τη δική του δυστοπική αντιπολίτευση.
Πώς να µην κάνει µετά η κυβέρνηση τον Λίντνερ σηµαία; Ο διάβολος που πετροβολούσαµε
προληπτικά, µας αναγνώρισε ως παράδεισο. Το εγκώµιό του, όµως, δεν είναι ικανό να διαγράψει την αθέατη όψη της ανάπτυξης του 13,7%.
Πόσο ψηλό µετριέται το άλµα όταν ξέρουµε ότι συντελέστηκε µε βατήρα τα 43 δισ. των πανδηµικών ενισχύσεων; Πόσο αναπτυξιακή είναι µια ανάκαµψη που ξέρουµε ότι βασίζεται πάλι στη µονοµέρεια του τουρισµού – και στην κατανάλωση, όπως αυτή αποτυπώνεται στην αύξηση των εισαγωγών; ∆εν θυµίζουν όλα αυτά την παλιά Ελλάδα που µαστίγωνε ο αυθεντικός Σόιµπλε;
Η κυβέρνηση θεωρεί µίζερη την κριτική. «Θέλατε να δοκιµάζαµε την αλλαγή του παραγωγικού µοντέλου εν µέσω πανδηµίας; Πώς; Με βαθύτερη ύφεση; Με στρατιές ανέργων;» αναρωτιούνται. Το κρίσιµο, λένε, δεν είναι το πόσα δόθηκαν στην καραντίνα, αλλά το πού δόθηκαν. Το κυβερνητικό επιτελείο θεωρεί ότι οι πόροι διοχετεύθηκαν στους κλάδους που έχουν αναπτυξιακή δυναµική. Ως απόδειξη της ορθής κατανοµής της βοήθειας παρουσιάζεται η διατήρηση των θέσεων εργασίας. ∆εν είναι τυχαίο ότι µόνο η Ολλανδία και η Φινλανδία είχαν ταχύτερη ανάκαµψη από εµάς.
Ούτως ή άλλως, η πανδηµία δεν ήταν χαµένος χρόνος. Αντιθέτως. Ηταν καταλύτης για τον ψηφιακό µετασχηµατισµό του κράτους που, όπως δείχνει και η τελευταία έρευνα του ΣΕΒ, άλλαξε το επενδυτικό κλίµα. Το κράτος δεν είναι πια σκαντζόχοιρος.
Το κατά πόσον όλα αυτά µπορούν να µας οδηγήσουν σε σταθερή αναπτυξιακή κοίτη θα φανεί το 2022 – το έτος της οριστικής αποσωλήνωσης. Πολιτικά, θα φανεί αν η κυβέρνηση διαθέτει αποθέµατα µεταρρυθµιστικού σθένους, κυρίως για να προσπελάσει δύσκολα πεδία που έχει αφήσει απάτητα – όπως η ∆ικαιοσύνη. Να θυµηθούµε να ξαναρωτήσουµε τον Λίντνερ τον ∆εκέµβριο του 2022.
Ο γερμανικός έπαινος και το βάθος της ελληνικής ανάπτυξης.