Οι ενδορφίνες της γαλλικής Δεξιάς
Ηπρώτη δηµοσκόπηση µετά τη νίκη της Βαλερί Πεκρές στο γαλλικό Ρεπουµπλικανικό Κόµµα τη φέρει νικήτρια στον Β΄ γύρο των προεδρικών εκλογών, µε 52% απέναντι στον Μακρόν. Είναι νωρίς ακόµη, θα µου πείτε. Στον πρώτο γύρο συγκεντρώνει το 20%, ενώ οι ανταγωνιστές της από τα δεξιά, η Λεπέν και ο Ζεµούρ, µαζεύουν ένα 35% της πρόθεσης ψήφου. Αρα, ένα 55% των Γάλλων ψηφοφόρων τοποθετούνται στη ∆εξιά του πολιτικού φάσµατος. Απέναντί τους ο µόνος αξιόπιστος αντίπαλος και πιθανότερος νικητής είναι ο Εµανουέλ Μακρόν. ∆εν είναι καθαρόαιµος δεξιός, προέρχεται από το Σοσιαλιστικό Κόµµα, όµως δεν είναι «αριστερός». Τις προάλλες µόνο δήλωσε ότι η Ευρώπη που ελέγχει τον «λόγο», µε την πολιτική ορθότητα, δεν είναι η δική του Ευρώπη. Το πάλαι ποτέ κραταιό Σοσιαλιστικό Κόµµα καταποντισµένο στο 3% που συγκεντρώνει η υποψήφιά του Αν Ινταλγκό. Πριν από µερικά χρόνια εξέλεγε πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας, τον Φρανσουά Ολάντ. Ο Μελανσόν της «Ανυπότακτης Γαλλίας» κάπου 8%.
Σας κούρασα µε τα ποσοστά. Κουράστηκα κι εγώ. Θα χορτάσουµε µε ποσοστά και δηµοσκοπήσεις έως τον Μάιο, οπότε θα γίνουν οι εκλογές. Εν τω µεταξύ, µπορούµε να βγάλουµε τα πρώτα συµπεράσµατα. Η Αριστερά έχει περιθωριοποιηθεί. Ο πολιτικός αγώνας θα διεξαχθεί ανάµεσα σε οµάδες της ∆εξιάς και στο Κέντρο του Μακρόν. Η Αριστερά δεν αποτελεί πλέον εναλλακτική. Οπως έγραψε ο Λικ Φερί στη «Φιγκαρό», πρόδωσε τις λαϊκές τάξεις στο όνοµα αµερικανόφερτων ιδεών περί οικοφεµινισµού, αποαποικιοκρατικοποίησης και κριτικές θεωρίες περί φυλής. Στο άλλο άκρο, ο αµφιλεγόµενος Ζεµούρ µιλάει για τη «σκόνη» κάτω από το χαλί: την ισλαµοποίηση ολόκληρων περιοχών, την εξάπλωση της οπλοφορίας και των ναρκωτικών, τις περιοχές της ανοµίας που δεν είναι αντάξιες µιας δηµοκρατικής κοινωνίας. Και την απενοχοποίηση της Γαλλίας από το αποικιοκρατικό της παρελθόν, κοινώς την Ιστορία της.
Τα θέματα είναι αυτά. Η πολιτική σύγκρουση αφορά τη λύση τους. Μπορεί η Ενωµένη Ευρώπη να τα αντιµετωπίσει ή οι θεσµοί της την περιορίζουν; Εκεί θα κριθεί το αποτέλεσµα των εκλογών του Μαΐου, και κατ’ επέκταση το µέλλον της Ευρώπης, και το δικό µας.
ΥΓ.: Χρόνια πίστευα ότι όταν γυµνάζοµαι εκκρίνω φεροµόνες (το έγραψα λάθος φερορµόνες). Χθες, µε αφορµή το άρθρο µου για τον Γιώργο Παπανδρέου, έµαθα ότι εκκρίνω ενδορφίνες. Πώς να µην ευγνωµονώ τον υποψήφιο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ που, έστω και άθελά του, εµπλούτισε τις γνώσεις µου; Φαντασθείτε και να το ήθελε.