Χιονίζει μικροπλαστικά στην Ανταρκτική
Μικροπλαστικά σε νιφάδες χιονιού που έπεσαν στην Ανταρκτική εντόπισαν για πρώτη φορά ερευνητές. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Καντέρμπιουρι της Νέας Ζηλανδίας συγκέντρωσαν δείγματα φρέσκου χιονιού από δεκαεννέα περιοχές της Λευκής Ηπείρου και σε καθένα από αυτά ανίχνευσαν μικροπλαστικά, τα οποία προέρχονται από τη διάβρωση των πλαστικών. Το μέγεθός τους δεν ξεπερνάει αυτό του κόκκου ρυζιού και συχνά είναι εντελώς αόρατα στο ανθρώπινο μάτι. Οι ερευνητές υπολόγισαν την ύπαρξη 29 σωματιδίων μικροπλαστικού ανά λίτρο λιωμένου χιονιού. Επίσης διέκριναν δεκατρείς διαφορετικούς τύπους πλαστικής ύλης, με κυρίαρχο, κατά 79%, το τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο (PET) που χρησιμοποιείται στις πλαστικές συσκευασίες αναψυκτικού και στα ενδύματα.
Διήνυσαν 3.700 χλμ.
Οπως αναφέρει ο ερευνητής Αλεξ Αϊβς, στη σχετική μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Cryosphere, «η πιο πιθανή προέλευση του μικροπλαστικού που εντοπίστηκε στις νιφάδες είναι οι επιστημονικοί σταθμοί στη Χερσόνησο της Ανταρκτικής. Ομως τα μαθηματικά πρότυπα υποδεικνύουν ότι τα σωματίδια πιθανώς διήνυσαν απόσταση 3.700 χλμ.».
Παλαιότερες έρευνες είχαν ανιχνεύσει μικροπλαστικά στους θαλάσσιους πάγους και στα επιφανειακά ύδατα
της Ανταρκτικής. Σημαντική έρευνα που δημοσιεύθηκε πριν από ένα χρόνο στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences, εξάλλου, διαπίστωνε την τεράστια αύξηση των μικροπλαστικών σε όλο τον πλανήτη και την αέναη μεταφορά τους από τα θαλάσσια ρεύματα, τους ανέμους και τη σκόνη. Το 2020, επιστήμονες εντόπισαν μικροπλαστικά και στην κορυφή του Εβερεστ αλλά και σε μεγάλα ωκεάνια βάθη.
Οπως εξηγεί η Λόρα Ρεβέλ, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο το Καντέρμπιουρι, η οποία συμμετείχε
Το μέγεθός τους δεν ξεπερνάει αυτό του κόκκου ρυζιού και συχνά είναι εντελώς αόρατα στο ανθρώπινο μάτι.
στην έρευνα, τα μικροπλαστικά είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα επειδή στην επιφάνειά τους προσκολλώνται τοξικά στοιχεία, βαρέα μέταλλα, άλγες κ.ά. «Τα μικροπλαστικά, λοιπόν, καθίστανται μεταφορικό μέσο για επικίνδυνα είδη, που με αυτόν τον τρόπο μπορούν να προσεγγίσουν ευαίσθητες και απομακρυσμένες περιοχές», τόνισε. Ακόμα ένας κίνδυνος, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ότι οι άνθρωποι τα προσλαμβάνουν με την τροφή, τον αέρα και το νερό τους.