Το γεμάτο καλοκαίρι της Γιώτας Νέγκα
Η αγαπημένη ερμηνεύτρια μιλάει στην «Κ»
ΝΙΚΟΛΑ ΖΩΗ «Είναι πολύ δημιουργική περίοδος, πράγματι. Νομίζω ότι βρίσκομαι στην καλύτερη φάση μου. Oλα όσα ονειρευόμουν μού συμβαίνουν ταυτόχρονα και ενώ είναι λίγο δύσκολο, με κάνει να νιώθω ευλογημένη και χαρούμενη», λέει η Γιώτα Νέγκα, συνοψίζοντας όσα της έφερε ήδη και όσα πρόκειται να της φέρει το φετινό καλοκαίρι.
Το οποίο είναι στ' αλήθεια γεμάτο: προ ημερών, η αγαπημένη ερμηνεύτρια του λαϊκού και έντεχνου τραγουδιού ολοκλήρωσε έναν πρώτο επιτυχημένο κύκλο εμφανίσεων με τον Γιάννη Κότσιρα· σύντομα θα περιοδεύει στην Ελλάδα ως μία εκ των κορυφαίων του Χορού στη «Μήδεια» του Ευριπίδη, υπό τη σκηνοθεσία των Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια – «ένα όνειρο που τώρα ανακάλυψα ότι είχα, που μάλλον κοιμόταν», λέει· και πρόσφατα κυκλοφόρησε ψηφιακά από την Panik Oxygen το διπλό live άλμπουμ «Τραγουδώντας την Ευτυχία», που ηχογραφήθηκε στη διάρκεια της περυσινής περιοδείας της ομώνυμης μουσικής παράστασης, με τραγούδια της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, σε ένα πρόγραμμα που επιμελήθηκε η Λίνα Νικολακοπούλου – αναμένεται σύντομα και σε φυσική μορφή.
Και ενώ το καλοκαίρι του 2021 η Γιώτα Νέγκα στράφηκε στα αγαπημένα τραγούδια της Παπαγιαννοπούλου παρακινημένη από την πίεση της συνθήκης («είναι πολύ δύσκολο», λέει, «να βρεις τα πατήματά σου όταν μετά τις καραντίνες ανεβαίνεις για πρώτη φορά στη σκηνή, όταν ο κόσμος φοράει μάσκες και είναι σαν να υπάρχει ένας γυάλινος
Κάθε τραγούδι το προσεγγίζω σαν μικρό μονόπρακτο, που καλείσαι να το πεις μέσα σε τρία λεπτά και να αγγίξεις τον ακροατή.
Εχω την τύχη να συμμετέχω σε μια παράσταση όπου το ταλέντο ξεχειλίζει και μπαίνω στην πρόβα σαν να είμαι δεκαέξι χρόνων.
τοίχος ανάμεσά σας, επομένως είχα την ανάγκη να γυρίσω πίσω και να πιάσω τον μίτο από κάτι δικό μου, κάτι οικείο και γνώριμο»), τελικά επιβεβαίωσε ότι οι στίχοι που γράφτηκαν από μια δυναμική, ασυμβίβαστη γυναίκα η οποία βίωσε τον πόνο, καταπιάνονται με όλα τα βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα και έτσι δεν έχουν χρονικότητα: «Δεν τίθεται θέμα», τονίζει η τραγουδίστρια, «για το πότε θα πεις αυτά τα λόγια που είναι τόσο αληθινά και που γι' αυτό ζουν και θα ζουν στις καρδιές μας».
Συμβαίνει και κάτι άλλο εδώ: κομμάτια που έχουν ερμηνευτεί από τις μεγαλύτερες φωνές του ελληνικού πενταγράμμου, κομμάτια όπως «Περασμένες μου αγάπες», «Μην κάνεις όνειρα τρελά»,
εκλείψει η αγάπη μας για το λαϊκό – είναι στο DNA μας. Το θέμα είναι αν έχει τις ίδιες ευκαιρίες με τα άλλα είδη για να ακουστεί, να βρει το δρόμο του στα αυτιά των ανθρώπων», λέει η Γιώτα Νέγκα.
αλλά και «Είμαι αητός χωρίς φτερά», «Ρίξτε στο γυαλί φαρμάκι», «Δυο πόρτες έχει η ζωή» και τόσα ακόμη, κάποια ελαφρώς διασκευασμένα, ερμηνεύονται από την εκφραστική και λαμπερή φωνή της Γιώτας Νέγκα, με σεβασμό μεν, αλλά χωρίς να παραμερίζεται η ταυτότητά της.
«Κάθε τραγούδι το προσεγγίζω σαν μικρό μονόπρακτο», εξηγεί η Γιώτα Νέγκα. «Είναι μια ολόκληρη ιστορία, που καλείσαι να την πεις μέσα σε τρία λεπτά και να αγγίξεις τον ακροατή. Γιατί ο ακροατής που έρχεται να σε ακούσει, ζητάει από εσένα να συγκινηθεί. Οποιο τραγούδι και αν διαλέξω, έχει αυτή τη διαδρομή αλλά και τη δική μου αλήθεια: αν ένα τραγούδι δεν αγγίζει εμένα, δεν μπορώ να το τραγουδήσω. Και δεν το
θεωρώ έντιμο να το τραγουδήσω στον κόσμο, γιατί δεν θα έχει ένα κομμάτι μου. Ετσι προσέγγισα και τα τραγούδια της Ευτυχίας. Τα συναισθήματά μου γι' αυτά, βέβαια, είχαν ήδη “κάτσει” στην ψυχή μου από την παιδική μου ηλικία, όταν έβλεπα τους γονείς μου να συγκινούνται ακούγοντάς τα, αλλά και αργότερα, μέσα από τη δική μου συγκίνηση γι' αυτά. Ο σεβασμός για τον οποίο ρώτησες, επιβάλλεται όταν αγγίζουμε δημιουργίες ανθρώπων στις οποίες έχουν αφήσει την ψυχή τους. Ειδικά όταν διασκευάζουμε τραγούδια. Θα πρέπει να γνωρίζουμε πολύ καλά τον πυρήνα τους για να μπορέσουμε να τους προσθέσουμε κάτι σημερινό ή να τα φέρουμε στη γλώσσα μας, χωρίς να τον αλλοιώσουμε».
Εχει ακούσει, άραγε, το παράπονο ότι το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι σπανίζει; «Λαϊκά τραγούδια, είτε με την ευρεία έννοια της λαϊκότητας, είτε με τη στενή, είτε έχουν μπουζούκι, είτε όχι, γράφονται», αποκρίνεται η Γιώτα Νέγκα. «Το θέμα είναι αν βρίσκουν τον δρόμο τους στα αυτιά των ανθρώπων. Δεν έχει εκλείψει η αγάπη μας για το λαϊκό – είναι στο DNA μας. Το θέμα είναι αν έχει τις ίδιες ευκαιρίες με τα άλλα είδη για να ακουστεί».
Σύγχρονο λαϊκό, χασάπικο για την ακρίβεια, ήταν και το τραγούδι «Το δίκιο μου» των Θέμη Καραμουρατίδη και Οδυσσέα Ιωάννου, που η Γιώτα Νέγκα ερμήνευσε το 2014. Ισχύει μήπως και σήμερα, με έναν ακόμη πιο επίκαιρο Το διπλό live άλμπουμ «Τραγουδώντας την Ευτυχία» της Γιώτας Νέγκα, που ηχογραφήθηκε στη διάρκεια της περυσινής περιοδείας της ομώνυμης μουσικής παράστασης, κυκλοφορεί από την Panik Oxygen.
τρόπο, ο στίχος «εγώ μετράω τα ρέστα μου να βγάλω κι άλλο μήνα/ ανοίγω και δεν βλέπω ουρανό»; Η Γιώτα Νέγκα πιστεύει ότι ισχύει, όπως και τότε, μόνο που τώρα έχει μεγεθυνθεί το πρόβλημα. «Είναι καταιγιστικά», λέει, «τα πυρά που δεχόμαστε: ο πόλεμος που δεν λέει να σταματήσει, οι απίστευτες αυξήσεις, η ελαχιστοποίηση του εισοδήματός μας τα δύο τελευταία χρόνια του κορωνοϊού. Νομίζω ότι με το “Δίκιο μου” ισχύει ό,τι λέγαμε πριν για τα αληθινά τραγούδια: εκφράζει τους ανθρώπους, τη ζωή μας, δυστυχώς τώρα περισσότερο από ποτέ».
Κάτι άλλο που «αγχώνει» αυτή την περίοδο τη Γιώτα Νέγκα, αλλά με ωραίο τρόπο, είναι η συμμετοχή της στη «Μήδεια» που σκηνοθετούν οι Αιμίλιος Χειλάκης και Μανώλης Δούνιας, και που στις 29 Ιουνίου ξεκινάει την περιοδεία της από το θέατρο Πέτρας. «Νιώθω και αγωνία, και προσμονή», υπογραμμίζει η ερμηνεύτρια, που είχε επίσης εμφανιστεί στην παράσταση για τον Μίκη Θεοδωράκη «Ποιος τη ζωή μου», του Θέμη Μουμουλίδη. «Οσο με τρομάζει το εγχείρημα», συνεχίζει, «τόσο με θέλγει. Είναι θαυμαστός ο κόσμος των ηθοποιών – η πειθαρχία τους, η γνώση τους. Εχω την τύχη να συμμετέχω σε μια παράσταση όπου το ταλέντο ξεχειλίζει και να σου πω την αμαρτία μου, μπαίνω στην πρόβα σαν να είμαι δεκαέξι χρόνων, χωρίς να γνωρίζω τίποτα. Προσπαθώ να αφήσω την ψυχή μου ανοιχτή για να με καθοδηγήσουν. Θεωρώ συγγενικές τις δύο τέχνες – έχουν άρθρωση, μέτρο, ρυθμό, συναίσθημα. Εχω άγχος λοιπόν, αλλά και αισθάνομαι πανευτυχής, περιμένω πώς και πώς να το ζήσω».