Ο γάμος είναι ιδέα
Νότι η σχέση του κ. Μελανσόν µε τον κ. Τσίπρα είναι η απόδειξη ότι η ευρωπαϊκή Αριστερά έχει αναβαθµισθεί σε ψυχικό σύνδροµο. ∆εν το λέω απαραιτήτως για κακό. Απλώς, θα πρέπει να ξέρουµε µε ποιους όρους θα κρίνουµε τη σχέση τους και κατ’ επέκταση αυτό που έγκριτοι πολιτικοί αναλυτές αποκαλούν ευρωπαϊκή Αριστερά. Επιστρέφω στην αρχική υπόθεση ψυχοθεραπείας. Το 2017, ο κ. Τσίπρας ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο κ. Μακρόν εξελέγη πρόεδρος της Γαλλικής ∆ηµοκρατίας. Ο πρωθυπουργός συγχαίρει τον πρόεδρο, διότι θεωρεί ότι η εκλογή του αποδεικνύει την «πρόοδο των προοδευτικών δυνάµεων» στην Ευρώπη, στις οποίες και ο ίδιος συγκαταλέγει τον εαυτό του. Ο κ. Μελανσόν δυσαρεστείται. ∆ικαιολογηµένα. Αν ζούσαµε στην αγαπηµένη του εποχή, την Τροµοκρατία του 1793, θα είχε στείλει τον Τσίπρα στο αγαπηµένο του πολιτικό εργαλείο, την γκιλοτίνα. Τον κ. Τσίπρα τον έχει ήδη καταδικάσει µετά το δηµοψήφισµα του 2015. Τον έχει αποκαλέσει ελεεινό. Ο κ. Μελανσόν έχει γνωριστεί µε την κ. Κωνσταντοπούλου, η οποία του έχει ψιθυρίσει τα σουξουµουσουτού της ελληνικής Αριστεράς. Οχι ότι η γαλλική διαφέρει.
η Αριστερά είναι ιδέα. Κάτι σαν τον γάµο, στο πιο βαρύγδουπο. Και ο κ. Τσίπρας, ο οποίος δεν είναι πια πρωθυπουργός, ξεχνάει ότι ο κ. Μελανσόν, που δεν πρόκειται ποτέ να γίνει πρωθυπουργός, τον έχει αποκαλέσει «ελεεινό» και τον συγχαίρει για την επιτυχία του στις βουλευτικές εκλογές του 2022. Ποια επιτυχία; Ελάτε τώρα. «Κερδάµε, ήρθαµε δεύτεροι, θα του κάνουµε τη ζωή δύσκολη του λιµοκοντόρου». Η ελληνική Αριστερά ήθελε µια νίκη κάπου, για να σταθεί στα πόδια της. Τη νίκη ή τη βρίσκεις ή την εφευρίσκεις.
φοβερό δεν συνέβη στις βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία. Πάντως, το πολιτικό τοπίο δεν άλλαξε. Καµία ανατροπή. Αν εξαιρέσω την άνοδο της Μαρίν Λεπέν, η οποία βαραίνει τον χάρτη της δηµοκρατίας προς τα δεξιά. Ισως και την ωρίµανση του Μακρόν, ο οποίος στην πρώτη του θητεία πολιτεύθηκε ως πολλά υποσχόµενος έφηβος. Ισως τα όρια που του επιβάλλει η κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση να τον βοηθήσουν να ξεκαθαρίσει την πορεία του και να πάρει τις αποστάσεις του από τους περιορισµούς της πολιτικής ορθότητας. Αν κοιτάξει κανείς µε σοβαρότητα τον χάρτη του γαλλικού Κοινοβουλίου, δεν δυσκολεύεται να αντιληφθεί ότι η φυσιολογική πορεία του Κέντρου είναι η συνεννόηση µε τη ∆εξιά. Οσοι ανησυχούν για την άνοδο της Λεπέν, ας σκεφτούν ότι αυτή δεν οφείλεται στο γεγονός ότι κάποιοι βλαµµένοι την ψήφισαν. Κάποιοι την ψήφισαν επειδή τη θεωρούν ικανή να αντιµετωπίσει τα προβλήµατά τους.
ttheodoropoulos@kathimerini.gr