Συνυπογράφουν την επόμενη σελίδα ΑΕΙ
Από τις κύριες ρυθμίσεις που προτείνει το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για τα ΑΕΙ, τα υψηλότερα ποσοστά αποδοχής μεταξύ των ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ έχει εκείνη για την ενίσχυση της πρακτικής άσκησης φοιτητών ώστε να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία. Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν σε ποσοστό 80,4% και του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ κατά 80,8%, με βάση τις μετρήσεις που έχει το Μέγαρο Μαξίμου για τις προτεινόμενες αλλαγές, όπως παρουσίασε χθες η «Κ». Η υπουργός Νίκη Κεραμέως εστιάζει στην πρακτική άσκηση των φοιτητών, αναδεικνύοντας μάλιστα το θέμα στην πρώτη της συνέντευξη (στην «Κ» την Κυριακή 29/5) μετά τη δημοσιοποίηση του ν/σ. Εξίσου εντυπωσιακό εύρημα είναι ότι το 74,9% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί με το νέο σύστημα επιλογής καθηγητών, με το αντίστοιχο ποσοστό των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ ακόμη μεγαλύτερο, στο 79,1%.
Τα ποσοστά πρέπει να αποτελέσουν ηχηρό καμπανάκι για τους πανεπιστημιακούς, οι οποίοι στις πρώτες αντιδράσεις τους εμφανίζονται εγκλωβισμένοι στον ιδεολογικοπολιτικό ναρκισσισμό τους. Υστερα από μία δεκαετία πολυεπίπεδης κρίσης, με την ελληνική κοινωνία να έχει χάσει πολύτιμο
ανθρώπινο κεφάλαιο προς το εξωτερικό και τα ΑΕΙ να δίνουν προτεραιότητα στα στοιχειώδη που έχουν κατακτηθεί στη Δύση (π.χ. χρηματοδότηση για λειτουργικά και προσωπικό), η τριτοβάθμια οφείλει να αλλάξει σελίδα.
Μία μέθοδος για ουσιαστική αλλαγή είναι οι πανεπιστημιακοί να αντιμετωπίσουν πρώτα χρόνιες ελλείψεις και στρεβλώσεις. Η απουσία πρακτικής άσκησης, έστω προαιρετικής, στα τμήματα των ΑΕΙ είναι έλλειψη που μπορεί να οφείλεται και στον προσανατολισμό του τμήματος. Εάν ένα τμήμα αδυνατεί να βρει φορέα
της αγοράς εργασίας ώστε οι φοιτητές του να κάνουν πρακτική άσκηση, είναι πρόβλημα των διδασκόντων του. Ανάλογα οι πανεπιστημιακοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών για τους αργούς ρυθμούς αποφοίτησης των φοιτητών τους.
Την ίδια στιγμή, φαίνεται πως στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας τα ΑΕΙ έχουν χάσει το «τεκμήριο αθωότητας» κάθε φορά που επικρίνονται για αναξιοκρατία στους διορισμούς καθηγητών.
Εν κατακλείδι, φαίνεται ότι οι πανεπιστημιακοί όντας στα χαρακώματα για το υπάρχον μοντέλο διοίκησης των ΑΕΙ –για την αλλαγή του οποίου υπάρχουν οι οξύτερες αντιδράσεις– προασπίζουν πολύ περισσότερα από την ανθρώπινη ματαιοδοξία λίγων υποψηφίων πρυτάνεων.