Τι ζητάει η Αγκυρα από τη Δύση
Τι ζητάει η Αγκυρα από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τη Δύση; Η απάντηση είναι μάλλον ευδιάκριτη, αν αφαιρεθεί από τη γενικότερη εικόνα ο θόρυβος που προκαλεί ο καθημερινός ορυμαγδός πληροφοριών από την Αγκυρα και όχι μόνον. Αύριο και μεθαύριο (29 και 30 Ιουνίου) στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ουσιαστικά επιθυμεί να διαπραγματευτεί για ζητήματα στα οποία δεν έχει κανένα λόγο. Επιθυμεί να διαπραγματευθεί την κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και την εδραίωση των τετελεσμένων τα οποία έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια με διάφορους τρόπους (τουρκολιβυκό). Παράλληλα, απαιτεί εκπτώσεις στο φιλελεύθερο κεκτημένο δύο εκ των πιο ώριμων δημοκρατιών στην Ευρώπη, της Σουηδίας και της Φινλανδίας, προκειμένου να επιτρέψει την είσοδό τους στις τάξεις του ΝΑΤΟ. Ο Ερντογάν επιθυμεί, δηλαδή, να συζητήσει με εκείνους που θεωρεί ως πλέον ισχυρούς, εν προκειμένω τις ΗΠΑ, για την κυριαρχία και τα δικαιώματα εντός ενός συμμαχικού πλαισίου περιφερειακών χωρών της Ε.Ε. Στην περίπτωση των δύο βόρειων χωρών, εκβιάζει, σε εκείνη της Ελλάδας, ζητάει ξεκάθαρα τη μετατροπή της σε εταίρο δεύτερης κατηγορίας, σε χώρα μειωμένης κυριαρχίας.
Τι θα βγάλουν οι συζητήσεις της Μαδρίτης, αλλά κι εκείνες που θα ακολουθήσουν, θα φανεί σύντομα. Ωστόσο οι λεπτομέρειες δεν πρέπει να αποπροσανατολίζουν. Η Τουρκία, μέσα από τη σύμπηξη ευρασιατικού μετώπου με τη Ρωσία τα προηγούμενα χρόνια, έδειξε τις προθέσεις της να βαθύνει την –ούτως ή άλλως– υπαρκτή απόστασή της από τις γενικές γεωπολιτικές αντιλήψεις της Δύσης. Η περίοδος Τραμπ απορρόφησε τους κραδασμούς από αυτήν τη διαδικασία, παρά το γεγονός ότι πολλές φορές ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ υποχρεώθηκε να ακολουθήσει τη νομοθεσία και το Κογκρέσο.
Η 24η Φεβρουαρίου και η διάχυση της γεωπολιτικής ανωμαλίας έξω από το ουκρανικό έδαφος λειτούργησε ως τονωτική ένεση για τον τουρκικό αναθεωρητισμό, ο οποίος μετά μια μικρή ανάπαυλα, απαραίτητη προφανώς για να εκτιμηθεί η κατάσταση, προχώρησε στο επόμενο επίπεδο.
Τι ακριβώς συζητείται ανάμεσα στην Αγκυρα και στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο, στη Μόσχα και στο Λονδίνο είναι, βεβαίως, τεράστιας σημασίας για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Σε αυτό το νέο γεωπολιτικό κονσένσους που αναζητεί η Αγκυρα, από την ελληνική πλευρά το μήνυμα πρέπει να είναι σαφές σε όλους τους εταίρους, στενούς και μη: Το ΝΑΤΟ δεν θα πάει παρακάτω εις βάρος της Ελλάδας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.