Διαγωνίστηκαν και αρίστευσαν ύστερα από μια δύσκολη περίοδο
Πρόκειται για την πρώτη φουρνιά μαθητών της μετά την τηλεκπαίδευση εποχής. Ενώ στη Β΄ Λυκείου «έφαγαν» τα τηλεμαθήματα με το κουτάλι, φέτος, χρονιά των κρίσιμων Πανελλαδικών Εξετάσεων, επέστρεψαν στο σχολείο και αντιμετώπισαν με επιτυχία τα ψυχολογικά και μαθησιακά απόνερα της τηλεκπαίδευσης. Και αρίστευσαν. «Με βοήθησε πολύ η επιστροφή στο σχολείο. Το 2021 ήταν δύσκολη χρονιά λόγω του εγκλεισμού, κυρίως επειδή χάθηκα με τους φίλους μου, τους συμμαθητές μου. Φέτος πίσω στο σχολείο κάναμε πλάκες, ο ένας βοηθούσε τον άλλον, το σχολικό περιβάλλον μας βοήθησε να απομυθοποιήσουμε τις Πανελλαδικές Εξετάσεις και να αποφορτιστούμε από το άγχος», παρατηρεί στην «Κ» ο Λεωνίδας Τσοπουρίδης, ο οποίος συγκέντρωσε 19.400 μονάδες. Πλέον, εμβολιασμένος με τρεις δόσεις, ονειρεύεται τις διακοπές του στην Πάρο!
Αλλωστε, όλοι οι υποψήφιοι θέλουν να χαλαρώσουν από τη δύσκολη διετία που προηγήθηκε. Καθισμένος στον καναπέ κοιτάζοντας το... κενό πέρασε το χθεσινό πρωινό ο Μάνος Βένιος αναμένοντας την ανακοίνωση των βαθμών. Ηξερε ότι είχε γράψει, αλλά «ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος μέχρι να το δεις». Συγκέντρωσε 19.104 μόρια και θέλει να εισαχθεί στη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών ΕΜΠ, παρότι η βαθμολογία του θα του εξασφάλιζε είσοδο σε σχολές με υψηλότερη βάση. Τον συναρπάζουν τα αυτοκίνητα και
παρακολουθεί με τις ώρες αγώνες. «Δεν είναι τόσο η ταχύτητα, αλλά ο μηχανισμός πώς συνδέονται τα μέρη της μηχανής, πώς λειτουργούν. Το τι κάνει κάθε ομάδα για να αναπτύξει τον εξοπλισμό της, να φτιάξει ένα πολύ καλό αυτοκίνητο». Η περίοδος της καραντίνας ήταν με έναν τρόπο βοηθητική. «Κάθε βράδυ διάβαζα μέχρι τις 12, αφού έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Επίσης γλίτωνα και τον χρόνο των μετακινήσεων». Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας δεν εγκατέλειψε δύο εξωσχολικές δραστηριότητες: τα μαθήματα τσέλου, αν και παραδέχεται ότι δεν είχε χρόνο να διαβάσει, και την ομάδα βόλεϊ του σχολείου. «Βγήκαμε 2η ομάδα στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα», λέει με μεγάλη περηφάνια.
Αγαπάει τη λογοτεχνία, την ιστορία, τη φιλοσοφία και, ως εκ τούτων, με τίποτε δεν θα «θυσίαζε» τις 19.030 μονάδες του για τα μάτια της περιζήτητης Νομικής
ΑΠΘ. «Είναι νωρίς να κάνω σχέδια, αλλά μου αρέσει η έρευνα στις ανθρωπιστικές σπουδές, ενώ με γοητεύει ο κόσμος των μουσείων», λέει στην «Κ» ο Μέλβιν Μπέρκοβιτς από τη Θεσσαλονίκη. «Ο εγκλεισμός και η οθόνη του υπολογιστή ήταν πολύ κουραστικά. Φέτος, παράδοξο μεν, αλλά παρά τα κρούσματα στο σχολείο ανασάναμε», προσθέτει.
«Οι Πανελλαδικές δεν είναι η πιο ήρεμη διαδικασία για τους μαθητές, αγχώθηκα πολύ. Δεν είμαι και της παπαγαλίας!», λέει στην «Κ» η Μιχαέλα Τσοχαντζή, η οποία με 18.725 μονάδες αναμένει τον προορισμό που θα έχει το εισιτήριο για μια Ιατρική. «Μου αρέσει η ιδέα της Ψυχιατρικής», προσθέτει. Προέχει βέβαια η ξεκούραση. Μάλιστα η Μιχαέλα και οι φίλοι της έχουν επιλέξει να ξεκινήσουν εθελοντισμό, πιθανότατα στην Κιβωτό του Κόσμου.
Επιμονή και υπομονή, χρόνος
για αποφόρτιση και συνεχές διάβασμα. Αυτά είναι τα μυστικά της επιτυχίας, σύμφωνα με τον Γιώργο Πέγιο, που συγκέντρωσε περί τις 18.300 μονάδες και διεκδικεί θέση σε Ιατρική σχολή της χώρας. «Είχα εξαρχής αποφασίσει ότι δεν θα αγχωθώ, για να μην έχω ένα επιπλέον εμπόδιο στην προσπάθειά μου», λέει στην «Κ» ο 18χρονος, που επέλεξε τις σχολές υγείας χάρη στις εξαιρετικές επιδόσεις του στο σχολείο. Η επιλογή του δικαιώθηκε, με διάβασμα 4 έως 6 ωρών την ημέρα, αλλά χωρίς ξενύχτια. «Είχα κόψει δραστηριότητες, όπως το μπάσκετ και τα γερμανικά ήδη από τη Β΄ Λυκείου, για να αφιερωθώ στο διάβασμα των Πανελλαδικών», διευκρινίζει ο Γιώργος, που αδημονεί να ξεκινήσει τη φοιτητική ζωή. «Πέρασα όλη τη B΄ Λυκείου με τηλεκπαίδευση, θέλω πολύ να βγω και να ταξιδέψω, φλερτάρω με την ιδέα του Erasmus».
Με 20 στα Μαθηματικά, 20
στη Φυσική και 19,5 στη Χημεία, ο 19χρονος Ιρανός πρόσφυγας Νουρμοχαμαντί Μπαϊγκί κατόρθωσε να βγάλει μέσο όρο 18,25 παρακολουθώντας μαθήματα στο Πρότυπο Λύκειο Μυτιλήνης. Επιθυμία του να εισαχθεί στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΑΠΘ. Στη Λέσβο έφτασε με τους δικούς του τον Αύγουστο του 2019, με βάρκα από τα τουρκικά παράλια. Εμειναν στο ΚΥΤ Μόριας, στη συνέχεια στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ και τους τελευταίους μήνες, μετά την αναγνώριση της οικογένειάς του ως προσφύγων, δουλεύουν και μένουν μόνιμα στο νησί. «Είναι η δεύτερη πιο ωραία μέρα της ζωής μου, η πρώτη ήταν όταν πήραμε το άσυλο. Εντάξει, έγραψα 13,5 στην Εκθεση, αλλά λογικό δεν είναι;», λέει γελώντας και μιλώντας άπταιστα ελληνικά, αν και μόλις τρία χρόνια στην Ελλάδα. Μάλιστα του ξεφεύγει κάποιες φορές και η μυτιληνιά, ελαφρά, ντοπιολαλιά.