Η αχρείαστη ρητορεία

Αν κοιτάξουμε μακροσκοπικώς τις δηλώσεις του πρώην γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ, θα δούμε ότι δεν ξεφεύγει από το μάντρα του κόμματός του, που συνίσταται στο «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».

Μιλώντας στον ΣΚΑΪ, ο κ. Δημήτρης Τζανακόπουλος είπε ότι «η πολιτική ασφάλειας, την οποία ακολουθεί αυτή τη στιγμή το ΝΑΤΟ, έχει οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο, σε πολύ μεγάλο βαθμό αποτέλεσε και την αιτία της σημερινής σύρραξης και της ρωσικής εισβολής (χωρίς αυτό να μειώνει τις ευθύνες του προέδρου της Ρωσίας, του κ. Πούτιν). Σε ό,τι αφορά τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, θεωρούμε ότι είναι αχρείαστη και είναι ένας λόγος που θα μπορούσε να αναζωπυρώσει την κρίση. Εδώ χρειαζόμαστε μια άλλη πολιτική ασφάλειας» (27/7/2022).

Φυσικά, δεν είπε ποια μπορεί να είναι αυτή η «άλλη πολιτική ασφάλειας». Σιγά μην έχουν επεξεργασμένη θέση για το ΝΑΤΟ. Εδώ, ακόμη και για την Ευρωπαϊκή Ενωση η ανάλυσή τους είχε φτάσει μέχρι το «θα μας τα δώσουν, δεν τους συμφέρει να μη μας τα δώσουν», θα κάθονταν να σκεφτούν και να συζητήσουν για το μέλλον της ασφάλειας της Γηραιάς Ηπείρου;

Θα συμφωνήσουμε επίσης εν μέρει με την παριστάμενη στη συζήτηση ευρωβουλευτή της Ν.Δ. κ. Αννα Ασημακοπούλου, που είπε: «Αυτή είναι η επιχειρηματολογία της Τουρκίας». Λέμε «εν μέρει», διότι δεν είναι μόνον η Τουρκία. Το

επιχείρημα ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ είναι «αιτία της σημερινής σύρραξης και της εισβολής» είναι ρωσικό. Δηλαδή, αν ο κ. Τζανακόπουλος ήταν μάρτυρας σε δίκη θα έλεγε για τον συζυγοκτόνο, «χωρίς να μειώνονται οι ευθύνες του για το φονικό, θόλωσε, κ. πρόεδρε, διότι γλυκοκοιτούσε τον άλλο»;

Ανακύπτει εν προκειμένω ένα ερώτημα: «Για ποιον είναι αχρείαστη η διεύρυνση του ΝΑΤΟ;».

Για τη Ρωσία είναι αχρείαστη, μπορεί και επιζήμια. Ομως, για τους λαούς της Σουηδίας και Φινλανδίας δεν είναι απλώς χρειαζούμενη, αλλά αναγκαία. Αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Δικαιολογημένως φοβούνται, ειδικώς οι Φινλανδοί, οι οποίοι ήδη έχουν δεχθεί μια επίθεση των μπολσεβίκων στο έδαφός τους το 1939, ενώ η εξωτερική τους πολιτική ήταν υπό σοβιετική ομηρία σε όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι άλλο. Το κόμμα που έκανε σημαία του ότι η Ευρώπη πρέπει να σεβαστεί τη θέληση του ελληνικού λαού και να μας δώσει λεφτά χωρίς προϋποθέσεις (δηλαδή μνημόνια), που έκανε μέχρι και... δημοψήφισμα γι' αυτό, δεν δείχνει να δίνει δεκάρα για τη θέληση άλλων λαών που θέλουν να ενταχθούν σε μια συμμαχία, όταν μάλιστα θα πληρώνουν σε χρήμα, στρατό και όπλα.

Δεν ξέρουμε ποιος «άλλος κόσμος είναι εφικτός», αλλά στον χαχαμπούχα κόσμο της νέας Αριστεράς όλα είναι συμβατά.