Τα Αισχύλεια επανέρχονται δυναμικά
επίσης στον τίτλο της κεντρικής εγκατάστασης που θα δημιουργήσει in situ στο Παλαιό Ελαιουργείο, ένα γλυπτό μεγάλης κλίμακας που ονομάζεται «Στάχυα πέφτουν σε τσιμεντένια δάπεδα». Με τρόπο που μας είναι οικείος στη δουλειά του, η μνημειακότητα της κατασκευής του έργου υπονομεύεται από τα υλικά, που τονίζουν την επικαιρικότητα. Συνδυάζοντας τις δυνατότητες και τα εκφραστικά του μέσα –αντλεί από τις πολιτισμικές και ανθρωπιστικές σπουδές του, την αρχιτεκτονική και τα εικαστικά– σχεδιάζει για το φεστιβάλ μια αυστηρή κτιριακή δομή, που «λειτουργεί ως ένας μηχανισμός κυοφορίας αλλά και συγκομιδής» όπως αναφέρει, συνδέοντας την οικολογία, τις αγροτικές δραστηριότητες και την ερωτική πράξη.
Κύκλος της φύσης
«Η λέξη-κλειδί είναι ο μύθος της θεάς Δήμητρας, θεάς της καλλιέργειας και της γονιμότητας, και της κόρης της, Περσεφόνης», μας λέει ο καλλιτέχνης. «Στην Ελευσίνα, η παρουσία του χθόνιου στοιχείου είναι καθοριστική. Ο αέναος κύκλος της φύσης –αλλεπάλληλες καταστροφές και αναγεννήσεις– μου δίνουν το έναυσμα να μιλήσω για τη φθαρτότητα. Οχι όμως για τη θνητότητα. Η Δήμητρα θέλει να κρατήσει την Περσεφόνη κοντά της, αλλά μήπως εκείνη, μέσα από τις συνεχείς μεταμορφώσεις της, είναι τελικά εξοικειωμένη με τον θάνατο;» αναρωτιέται ο ίδιος.
Και συνεχίζει: «Δίνω ιδιαίτερη έμφαση στο κίτρινο χρώμα: το χρώμα του αγρού, της λάμψης του ήλιου πάνω στα νερά, του ώριμου σιταριού, των οργωμένων χωραφιών, του θερισμού, της ξηρασίας και της νέας σποράς, του χρώματος που επιβιώνει μέσα στον κύκλο της ζωής. Τα τσιμεντένια δάπεδα της πόλης δεν είναι το τέλος, κάτω από αυτά υπάρχει ζωή. Το έργο μου ομοιάζει επίσης με ένα ορθωμένο χωράφι, ή μια σύνθεση-παραβολή για τη γυναικεία ερωτογενή ζώνη».
Οι «μηροί της Δήμητρας», που θα δημιουργήσει στην Ελευσίνα, λειτουργούν σαν ένα καταφύγιο εντόμων με ορόφους που αποτελούνται από διαφορετικά ανακυκλώσιμα υλικά και φυτά, τα οποία προσελκύουν όλα τα είδη των εντόμων, που συνδράμουν στη διαδικασία της επικονίασης, ενώ τα ξύλινα διαπερατά στοιχεία του έργου θα αφήνουν τον άνεμο να περνάει υπογραμμίζοντας ηχητικά τον κύκλο των εποχών.
Ακολουθώντας μια παράδοση ετών –αυτή τη χρονιά κλείνει 48 χρόνια συνεχούς παρουσίας– το Φεστιβάλ Αισχύλεια ανακοίνωσε και φέτος το πρόγραμμά του, που αγκαλιάζει την καλλιτεχνική έκφραση προβάλλοντας αξιόλογους δημιουργούς, ενώ ταυτόχρονα μετατρέπει την πόλη σε σημείο αναφοράς και πόλο έλξης επισκεπτών, με σεβασμό στην ιστορία του τόπου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε το φεστιβάλ, τα τελευταία χρόνια, σχεδόν 30.000 θεατές επέλεξαν το Παλαιό Ελαιουργείο για να παρακολουθήσουν θεατρικές παραστάσεις, να ζήσουν την ατμόσφαιρα μιας συναυλίας ή να δουν θερινό κινηματογράφο πάνω στη θάλασσα.
Φέτος οι εκδηλώσεις ξεκινούν με μουσική (28/8): τη συναυλία «Μαζί» της Ρίτας Αντωνοπούλου και του Μανόλη Ανδρουλιδάκη. Θα ακολουθήσουν ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Ορχήστρα Βασίλης Τσιτσάνης και η Μάρθα Φριτζήλα, η Τάνια Τσανακλίδου, η Ελευθερία Αρβανιτάκη
και προσχέδια του εικαστικού Κωστή Βελώνη, μελέτες για την in situ εγκατάσταση «Στάχυα πέφτουν σε τσιμεντένια δάπεδα» στο Παλαιό Ελαιουργείο, που έχει ως αφετηρία τη μυθολογική και ιστορική παράδοση της Ελευσίνας.
Η φετινή εικαστική ανάθεση του φεστιβάλ έγινε στον Κωστή Βελώνη.
Tην Κυριακή 28 Αυγούστου
και ο Γιώργος Περρής, ο Φοίβος Δεληβοριάς. Η πρώτη θεατρική παράσταση του προγράμματος είναι το έργο «Ακούω ήχον κώδωνος», σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου, ενώ θα φιλοξενηθούν πολλές θεατρικές παραγωγές αρχαίου δράματος –«Αίας» από το Εθνικό Θέατρο, «Μήδεια» σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη - Μανώλη Δούνια, «Ελένη» από το ΚΘΒΕ, «Φιλοκτήτης» σε σκηνοθεσία Μαρλέν Καμίνσκι– και αρχαίας κωμωδίας – «Θεσμοφοριάζουσες», σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου.
Υπάρχουν πολλές εκδηλώσεις με ελεύθερη είσοδο, ενώ η έναρξη προπώλησης εισιτηρίων θα ανακοινωθεί στο aisxylia.gr.