Κρίσεις θαμμένες στη ζεστή άμμο
Εκείνο που αποκλείει τους μισούς Ελληνες, το ένα τρίτο των Ευρωπαίων και τέσσερις στους δέκα Αμερικανούς από την τρυφηλότητα των διακοπών δεν είναι ο φόβος μιας τυχόν (νέας) συνάντησης με το γνώριμο υπερδιετές κακό, αλλά οι ασφυκτικές νέες συντεταγμένες του δραματικά διαφορετικού κόσμου μας. Το σώμα έπαψε να λαμβάνει την ηχώ του πανδημικού σφυγμού, το πνεύμα ακολουθεί τώρα τον ρυθμό των ενεργειακών και οικονομικών απόνερων του πολέμου στην Ουκρανία. Αυτά αφαιρούν το άρωμα από την ύλη της αναψυχής, το αίνιγμα από τα όνειρα του θέρους για ένα ποσοστό στον δυτικό κόσμο, ξεχασμένο πίσω από την ορμητική ανάκαμψη των τουριστικών ροών.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Marc, το 51,6% των Ελλήνων δεν αντέχει οικονομικά το εθιμοτυπικό ξέσκασμα. Ο πληθωρισμός οδεύει σε υψηλό 40 ετών. Η σκιά της ακρίβειας σοβεί στα βάθη και στις επιφάνειες της ζωής. Σύμφωνα με διεθνή έρευνα της Ipsos για το βαρόμετρο διακοπών 2022 της Europ Assistance, το 29% των Ευρωπαίων και το 40% των Αμερικανών θα μείνουν όλο το καλοκαίρι καθηλωμένοι στην εστία. Ως πρώτη αιτία αναφέρεται η οικονομική αδυναμία. Ως δεύτερη ο φόβος του μέλλοντος και η ανάγκη της επείγουσας εξοικονόμησης χρημάτων. Μόλις το 11% των Ευρωπαίων και το 15% των Αμερικανών είπαν ότι θα μείνουν στο σπίτι γιατί φοβούνται τον κορωνοϊό.
Η COVID-19 δεν βγήκε από το παγκόσμιο κάδρο. Ούτε βεβαίως η κλιματική κρίση. Ομως, επί του παρόντος δεν απασχολούν. Εχει καταχωριστεί η μία ως ήδη λησμονημένο κακό και η άλλη ως χιλιοσυζητημένη απειλή. Η ζωή είναι δυνατή χάρη στη λήθη. Αν διαθέταμε μια μνήμη που διατηρούσε την ολότητα των πόνων και τις πολλαπλές αιτίες του σημερινού άλγους, θα υποκύπταμε κάτω από το βάρος τους. Δεν χωράει ένα δεύτερο ή τρίτο μάτι στην καρδιά
του κυκλώνα. Ομως οι παράλληλες κρίσεις, κλιματική αλλαγή, πανδημία, πόλεμος στην Ουκρανία, όλες μαζί είναι που επιβραδύνουν τη βιώσιμη πρόοδο, διευρύνουν το χάσμα μεταξύ ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, τις ανισότητες εντός και μεταξύ των κρατών, ενισχύουν την επισιτιστική κρίση, ωθούν εκατομμύρια ανθρώπους στην ακραία φτώχεια, πυργώνουν τα προσφυγικά κύματα. Ασθένειες, συγκρούσεις, ανισομέρειες, περιβαλλοντικές ακρότητες δεν μένουν κλειδωμένες σε κουτάκια, αλληλομπολιάζονται και γεννούν σειρά δεινών, με εμφανή κάθε φορά μόνο τον ένα κρίκο. Σήμερα, δεν υπάρχουν χρήματα για διακοπές. Πόνος ισχυρός, καθολικός μέσα στα όρια της ανθρώπινης καρδιάς.