Στο καβαφικό σύμπαν με το φως και τις σκιές του Ανδρέα Γεωργιάδη
ΜΑΡΩΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ Τριάντα δύο ζωγραφικά έργα του Ανδρέα Γεωργιάδη –τοπιογραφίες και πορτρέτα εμπνευσμένα από την ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη–, παλαιές έντυπες εκδόσεις των έργων του Αλεξανδρινού ποιητή, τα υπέροχα «Κεριά» του σε χειρόγραφο, μικρές ποιητικές συλλογές που εξέδιδε ο ίδιος όσο ζούσε, ίσως χαρίσματα σε φίλους, αποκόμματα από τον Τύπο της Αλεξάνδρειας και οικογενειακά φωτογραφικά άλμπουμ. Mε αυτό το υλικό η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη - πτέρυγα Μακρυγιάννη μάς μεταφέρει στην Αλεξάνδρεια, όπως την έζησε ο ποιητής της, στο μεταίχμιο από τον 19ο στον 20ό αιώνα.
Η ατομική ζωγραφική έκθεση με τίτλο «Επέστρεφε», που παρουσιάζει η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα σε επιμέλεια της διευθύντριας της Γενναδείου Βιβλιοθήκης, Μαρίας Γεωργοπούλου, «έχει τον τρόπο να μας ταξιδέψει στην Αλεξάνδρεια και να μας ξεναγήσει στην πόλη και την εποχή του ποιητή, αναδεικνύοντας παράλληλα την παρουσία του Ελληνισμού της διασποράς», μας λέει.
Τα έργα της έκθεσης, όλα μελάνια σε χαρτί, επιχειρούν να δημιουργήσουν έναν διάλογο τόσο με τον ίδιο και τον βίο του όσο και με τους πρωταγωνιστές του έργου του. Αυτός ο διάλογος ενισχύεται από τα καλοδιαλεγμένα τεκμήρια –σπάνιο αρχειακό υλικό– που προσφέρουν οι συλλογές της Γενναδείου και ιδιωτικές συλλογές σε επιμέλεια της Ειρήνης Σολομωνίδη, επικεφαλής βιβλιοθηκαρίου της Γενναδείου, η οποία σημειώνει μεταξύ άλλων
Τοπιογραφίες και πορτρέτα εμπνευσμένα από την ποίηση του Καβάφη, αποκόμματα εφημερίδων, οικογενειακά άλμπουμ περιλαμβάνει η έκθεση «Επέστρεφε».
στον κατάλογο της έκθεσης: «Μια πρώτη ματιά στους πίνακες της έκθεσης ζωντάνεψε μέσα μου το φως από στιγμές φευγαλέες σε τόπο γνώριμο από διηγήσεις της παιδικής μου ηλικίας. Φως, χώροι και πρόσωπα, με μαγικό τρόπο με ταξίδεψαν σε έναν κόσμο, έμμεσης για μένα, οικογενειακής μνήμης, αυτής των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας».
Με έναν εξίσου προσωπικό τρόπο, ο Ανδρέας Γεωργιάδης Τα έργα
δημιουργεί το ζωγραφικό του σύμπαν, υπαινικτικό και μεταφυσικό, που ζωντανεύει από διάφανο φως γεμάτο σκιές και σύμβολα. Οι τόποι και οι διαδρομές του καβαφικού βίου δημιουργούν έναν χάρτη της μνήμης που δίνει έμφαση στην απουσία και προτείνει νέες αναγνώσεις σε ποιήματα χιλιοδιαβασμένα και αγαπημένα. «Στην έκθεση ο ζωγράφος συνομιλεί με τα ποιήματα του Καβάφη, τονίζοντας την αμεσότητα
και τη σημασία που έχει ο χώρος, ο τόπος, η ιστορία, αλλά και τα πρόσωπα στην καλλιτεχνική δημιουργία», σχολιάζει η κ. Γεωργοπούλου. «Ο τίτλος αποτελεί αναφορά στο γνωστό ερωτικό ποίημα του Καβάφη, αλλά συνάμα μια πρόσκληση για εμάς, ένδειξη της επίμονης έλξης που μας ασκεί η γεωγραφία και η ιστορία της πόλης της Αλεξάνδρειας. Η αμεσότητα του σχεδίου, οι γήινοι τόνοι, η σκοτεινή ατμόσφαιρα,
το έντονο διαπεραστικό φως της Μεσογείου συνθέτουν μια σκηνογραφία που μας φέρνει πιο κοντά στη μνήμη, αλλά και στη δημιουργία του ποιητή».
Προφανώς η έκθεση δεν επιδιώκει να εικονογραφήσει τα ποιήματα, κάτι που θα εγκλώβιζε τον επισκέπτη σε μία και μόνη ανάγνωση του καβαφικού έργου. Οι διαδρομές ανάμεσα στα εκθέματα και τα ζωγραφικά έργα υποβάλλουν την ποθητή επιστροφή του
τίτλου, χάρη και στην ευαισθησία της επιμέλειας. Τα ποιήματα που ενέπνευσαν τον ζωγράφο, σε μια χαμηλόφωνη ανάγνωση από τον στιχουργό Παρασκευά Καρασούλο, μας συνοδεύουν στην περιήγηση ανακατεμένα με ήχους της Αλεξάνδρειας, εκείνης της ποιητικής πόλης που ως μεταφορά, ποτέ δεν θα αποχαιρετήσουμε.