Η κλιμάκωση της επιθετικότητας Πούτιν βάζει διλήμματα στη Δύση
To χθεσινό διάγγελμα του Ρώσου προέδρου αποτελεί μια άριστη υπενθύμιση της ευκολίας με την οποία μπορεί να εξαπλωθεί ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν παραδέχθηκε εμμέσως ότι η εισβολή στη χώρα δεν είχε την εξέλιξη που προσδοκούσε και ότι το ενωμένο ουκρανικό έθνος αντιστέκεται σθεναρά. Φυσικά, δεν έχασε την ευκαιρία να κατηγορήσει τη Δύση ότι προσπαθεί να προκαλέσει την καταστροφή της Ρωσίας χρησιμοποιώντας τους Ουκρανούς ως άβουλα πιόνια της πολεμικής μηχανής της.
Ο αρουραίος
Αυτό, όμως, που δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε ούτε στιγμή είναι ότι όταν ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν βρίσκεται σε δυσμενή θέση και νιώθει παγιδευμένος είναι πιο επικίνδυνος από ποτέ. Αυτό, άλλωστε, είναι και το κεντρικό δίδαγμα που έλαβε στα δύσκολα νιάτα του από τη λυσσαλέα αντίδραση ενός αρουραίου, τον οποίο είχε στριμώξει σε κλιμακοστάσιο του Λένινγκραντ.
Το διάγγελμα Πούτιν μετέτρεψε μονομιάς τον επιθετικό πόλεμο που εξαπέλυσε ο ίδιος κατά των γειτόνων του σε αμυντικό υπέρ της «μητέρας πατρίδας». Πρόκειται για μια τοποθέτηση που αγγίζει τις καρδιές των Ρώσων. Ταυτόχρονα, άδραξε την ευκαιρία να απειλήσει τη Δύση ότι η προσπάθεια αποδυνάμωσης ή νίκης επί της Ρωσίας θα προκαλέσει πυρηνικό ολοκαύτωμα.
«Η Ρωσία έχει κερδίσει τους αμυντικούς πολέμους κατά του Ναπολέοντα και του Χίτλερ και το σημαντικότερο που έπραξε ο Πούτιν με το διάγγελμά του, από ψυχολογικής οπτικής, ήταν ότι χαρακτήρισε και αυτόν τον πόλεμο στην Ουκρανία ως αμυντικό», επισημαίνει ο Μισέλ Ελτσάνινοφ, ο Γάλλος συγγραφέας του βιβλίου «Στο μυαλό του Βλαντιμίρ Πούτιν». «Αυτός ήταν ένας επιθετικός πόλεμος. Σήμερα αφορά την άμυνα του ρωσικού κόσμου κατά της δυτικής προσπάθειας διαμελισμού του».
Σε μία αποστροφή του λόγου του, ο Ρώσος πρόεδρος προειδοποίησε πως οποιαδήποτε απειλή της ρωσικής εδαφικής ακεραιότητας θα σημάνει τη χρήση οποιουδήποτε μέσου για την άμυνα της πατρίδας και του λαού.
Ο πρόεδρος Πούτιν ανέφερε, επίσης, ότι η Ρωσία θα δεχθεί το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων σχετικά με το καθεστώς σε τέσσερις περιοχές της Ουκρανίας: σε Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ ανατολικά, σε Χερσώνα και Ζαπορίζια στον νότο. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους καταδίκασαν ήδη τη διεξαγωγή τους. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει στην προσάρτησή τους στη Ρωσία, όπως συνέβη το 2014 με την Κριμαία. Αυτό, ωστόσο, πιθανώς να υποκρύπτει κάτι ιδιαίτερα επικίνδυνο: το ενδεχόμενο η αντεπίθεση των Ουκρανών στη Χερσώνα, η οποία κατελήφθη στην αρχή του πολέμου από τους Ρώσους, τον ερχόμενο μήνα, να θεωρηθεί επίθεση εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ρωσικών εδαφών και θα δικαιολογούσε μια απάντηση με πυρηνικά όπλα.
Ηδη ο ουκρανικός στρατός πραγματοποιεί μια δυναμική αντεπίθεση για την ανακατάληψη της πόλης και σύμφωνα με υψηλόβαθμους Ουκρανούς αξιωματούχους αυτός ο στόχος θα έχει επιτευχθεί τον επόμενο μήνα. Η τοποθέτησή του ενδέχεται να είναι μπλόφα, παρότι ο ίδιος το αρνείται, αλλά ακόμη και έτσι θέτει τη Δύση μπροστά σε ένα δίλημμα, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής θεώρησης από την αρχή του πολέμου: Πόσο μπορεί να συνεχιστεί η επιμελητειακή και στρατιωτική υποστήριξη του Κιέβου, χωρίς την ανάπτυξη νατοϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία, προτού πυροδοτήσει πυρηνική σύρραξη;
Η απειλή για πυρηνικό ολοκαύτωμα αποτελεί ακόμη μία προσπάθεια διχασμού των δυτικών χωρών, που έχουν μπροστά τους τον δύσκολο χειμώνα εξαιτίας του κόστους της ενέργειας και του πληθωρισμού.
Αμετακίνητος ο Μπάιντεν
Είναι ταυτόχρονα μια προσπάθεια διχασμού της Δύσης, που μπαίνει σε ένα δύσκολο χειμώνα εξαιτίας του κόστους της ενέργειας και του πληθωρισμού. Η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν προφανώς δεν έχει διάθεση για διπλωματικούς χειρισμούς, αλλά Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία ακόμη αναζητούν ευκαιρία «διαλόγου» με τη Μόσχα, όπως, άλλωστε, υπογράμμισε ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, κατά την ομιλία του ενώπιον της Ολομέλειας του ΟΗΕ, τονίζοντας ότι αυτός ο διάλογος είναι αναγκαίος επειδή «αναζητούμε την ειρήνη».