Ανθεκτικό το καθεστώς

Οπως έχω ήδη προβλέψει από τις στήλες της «Κ», το καθεστώς της Αγκυρας έχει δείξει την ανθεκτικότητά του κόντρα στις πιθανότητες – στον σεισμό, στη δεινή οικονομική κατάσταση και στη συνολική ηθική παρακμή. Οι ολοκληρωτικοί κυβερνώντες υποστηρίζονται από τις μάζες που τους επωμίζονται με κάθε κόστος. Επίσης μπορεί να έρθουν στην εξουσία μέσω εκλογών, αλλά δεν φεύγουν απαραίτητα χάνοντας εκλογές.

Ετσι, εκτός από τη μαζική υποστήριξη, οι κίνδυνοι της εκλογικής μηχανικής ήταν απολύτως πραγματικοί. Η αντιπολίτευση δεν κατάφερε να τους εξουδετερώσει γιατί δεν τους πήρε ποτέ στα σοβαρά. Προτίμησαν να στοιχηματίσουν στις αρετές μιας υποθετικής «τουρκικής δημοκρατίας» και ενός ανύπαρκτου κράτους δικαίου που υποτίθεται ότι προσφέρει όλες τις απαραίτητες νομικές εγγυήσεις για τη διεξαγωγή ελεύθερων και δίκαιων εκλογών. Αγνόησαν έτσι τη σκληρή αλήθεια ότι από το 2015 ούτε μία εκλογική διαβούλευση δεν ήταν ελεύθερη ή δίκαιη. Δεν αναλύω εδώ τα αμέτρητα τακτικά λάθη του μεγάλου συνασπισμού που σχημάτισε η αντιπολίτευση και ο οποίος κυμαινόταν από Ακροδεξιά έως Ακροαριστερά. Οπως όλα δείχνουν, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα παραμείνει στο τιμόνι της χώρας.

Το αντιπολιτευόμενο CHP δεν μπορεί να συνεχίσει με τον ηττημένο Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος θα αντικατασταθεί από τον Ιμάμογλου, αν ο τελευταίος στο μεταξύ δεν απομακρυνθεί από τη δημαρχία. Η πρόεδρος του φασιστικού κόμματος iYi, Ακσενέρ, θα παραιτηθεί επίσης και η Ακροδεξιά θα ενωθεί υπό την προεδρία του Σινάν Ογκάν με τη συγχώνευση των MHP και iYi. Τέλος, το καθεστώς θα αντιμετωπίσει ακραίες δυσκολίες να συνεχίσει όπως πριν, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό μέτωπο. Μια τεράστια, αβέβαιη ιστορία εκτυλίσσεται μπροστά μας.