Το κόστος των υποσχέσεων
Το καλό είναι πως μπήκε στον δημόσιο διάλογο το κόστος των προεκλογικών προγραμμάτων. Εστω ως αίτημα, ή ως εκλεπτυσμένο ερώτημα του παλιού «πού θα βρείτε τα λεφτά;». Το θέτει μετ' επιτάσεως ο πρωθυπουργός στην αξιωματική αντιπολίτευση. Από κοντά και ο αναπλ. υπουργός Οικονομικών κ. Θεόδωρος Σκυλακάκης, που ζήτησε την «ποσοτικοποίηση των προγραμμάτων Νέας Δημοκρατίας, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚΚΙΝΑΛ. Θα ήταν μεγάλη πρόοδος αν υπάρξει θετική ανταπόκριση στην πρόσκληση αυτή». Δήλωσε, δε, ότι «η ποσοτικοποίηση είναι εύκολα επαληθεύσιμη, καθώς βασίζεται κατά κύριο λόγο στους πίνακες του προϋπολογισμού 2023» (8.5.2023).
Δεν γνωρίζουμε πόσο εύκολη υπόθεση είναι η κοστολόγηση των δημοσίων δαπανών. Ο κ. Σκυλακάκης γνωρίζει ως αρμόδιος –και πρέπει να υποψιάζεται ως φιλελεύθερος– ότι το κράτος έχει πολλά ποδάρια. Μια αύξηση 10% των μισθών στο Δημόσιο δεν σημαίνει 10% επιπλέον επιβάρυνση στις συγκεκριμένες δαπάνες. Υπάρχουν υπερωρίες, επιδόματα και νυχτερινές τροπολογίες του στυλ «η παράγραφος χ του νόμου ψ, στην υποσημείωση ω τροποποιείται ως...», ρυθμίσεις που γνωρίζουν μόνον οι συνδικαλιστές και οι εργατολόγοι.
Κι αν είναι τόσο εύκολη δουλειά, που μπορεί να την κάνει το Γενικό Λογιστήριο, γιατί δεν την εφαρμόσαμε όλα αυτά τα χρόνια; Δεν εννοούμε την κοστολόγηση των προεκλογικών προγραμμάτων που από τη φύση τους έχουν ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αυθαιρεσίας. «Δεν τους στοιχίζει τίποτα να σας τάζουν τα πάντα», είπε τις προάλλες ο πρωθυπουργός. «Αφού ξέρουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να κερδίσουν τις εκλογές, τι πειράζει να τάξουν και 10 και 20 και 30 δισ. παραπάνω;» (8.5.2023).
Αναφερόμαστε στους νόμους που ψηφίζει η ελληνική Βουλή και έχουν πραγματικά και άμεσα αποτελέσματα στον προϋπολογισμό. Σημειώναμε προσφάτως ότι «σχεδόν κάθε νομοσχέδιο που εισάγεται στη Βουλή συνοδεύεται από ένα (περίπου) τυποποιημένο χαρτί του Γενικού Λογιστηρίου. Διαβάζουμε, για παράδειγμα, στο σχέδιο νόμου που εισήχθη προ ολίγων ημερών (10.2.2023) στη Βουλή: «Από τις διατάξεις του νομοσχεδίου προκαλούνται τα ακόλουθα οικονομικά αποτελέσματα: Ετήσια δαπάνη από την καταβολή μεγαλυτέρου ύψους αποζημίωσης στα μέλη των κλιμακίων...» κ.λπ. Δεν υπάρχει αριθμός, ούτε κατά προσέγγιση. Μιλάμε για 5.000 ευρώ; Για 500.000 ευρώ; Για 5 εκατομμύρια; Πόσα είναι, τέλος πάντων; («Τα απροσμέτρητα μέτρα», «Καθημερινή» 15.2.2023).
Επομένως –κι επειδή όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο κ. Μητσοτάκης θα είναι πάλι πρωθυπουργός– καλό είναι να αρχίσει από τα μέτρα της κυβέρνησής του για να έχει αξιοπιστία το αίτημα της κοστολόγησης όσων υπόσχονται οι αντίπαλοί του.