Σταθμός ΚΤΕΛ, ένας μικρός ΟΣΕ
Ισως κάθε φορά που περνάτε από τον συνήθως εντελώς άδειο από επιβάτες «Ελαιώνα» μπορεί να αναρωτιέστε γιατί κατασκευάστηκε ο ομώνυμος σταθμός του μετρό. Μια πιθανότητα είναι να ήσασταν αγέννητοι όταν χωροθετήθηκε για πρώτη φορά εδώ ο μελλοντικός (ο πολύ μελλοντικός, όπως αποδείχθηκε) τερματικός σταθμός των ΚΤΕΛ. Μιλάμε για την εποχή πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες· εξάλλου, η στάση του μετρό στη μέση του πουθενά σχεδιάστηκε με το βλέμμα στην προαποφασισμένη μεταφορά των τριτοκοσμικών εγκαταστάσεων του Κηφισού και της Λιοσίων στην περιοχή.
Εχουν περάσει τουλάχιστον δύο δεκαετίες από τότε. Η Εθνική Ελλάδος κέρδισε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, έγιναν οκτώ εκλογικές αναμετρήσεις, το μετρό έφτασε στο αεροδρόμιο, φωτογραφίσαμε την πρώτη μαύρη τρύπα στο Διάστημα, άρχισαν τα έργα στο Ελληνικό, η ΑΕΚ απέκτησε καινούργιο γήπεδο, αλλά αυτός ο... άτιμος σταθμός που θα εξυπηρετεί 16 εκατομμύρια επιβάτες δεν λέει να φτιαχτεί. Το πιο εύκολο θα ήταν να αποδώσουμε τις διαδοχικές καθυστερήσεις και αναβολές στην κακοδαιμονία των δημοσίων έργων. Ομως δεν είναι (μόνο) αυτό. Τα ΚΤΕΛ (αν και θεωρητικά ιδιωτικές επιχειρήσεις) είναι για τις ελληνικές κυβερνήσεις ένα αόρατο μέγεθος· κάτι σαν τον ΟΣΕ πριν από τα Τέμπη.
Στην πραγματικότητα, είναι μία ακόμη λέξη: ΚΤΕΛ. Οι υπουργοί και οι περισσότεροι βουλευτές τα έχουν ακουστά. Μπορεί να έχουν δει φευγαλέα τις εικόνες στις ειδήσεις πριν από κάποια μαζική έξοδο. Αλλά δεν ξέρουν τι σημαίνει να πηγαίνεις ή να φεύγεις από τους σταθμούς των ΚΤΕΛ στον Κηφισό. Ή στη Λιοσίων. Δεν έχουν νιώσει ντροπή για τη χώρα τους επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή από το να χρησιμοποιήσουν τις «υπηρεσίες» δεκαετίας 1950 των δύο σταθμών. Δεν έχουν δει ποτέ κάποιον από τα 12 εκατομμύρια επιβάτες που πηγαινοέρχονται ετησίως με τις 35.000 αντίστοιχα δρομολόγια. Αόρατοι επιβάτες, αόρατα δρομολόγια.
Μόλις πριν από λίγες ημέρες το υπουργείο Περιβάλλοντος ενέκρινε τους περιβαλλοντικούς όρους, ανοίγοντας τον δρόμο για την κατασκευή του νέου Κεντρικού Σταθμού Υπεραστικών Λεωφορείων. Μας πήρε μόνο... δύο χρόνια από την κατάθεση της μελέτης για να υπάρξει αυτή η κοσμοϊστορική εξέλιξη, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του συναδέλφου Γιώργου Λιάλιου. Τώρα θα πρέπει να προκηρυχθεί και ο διαγωνισμός· με την ελπίδα ότι δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε άλλα δύο. Πάντως, οι πολιτικοί μας ας μην ανησυχούν: ποτέ δεν πρόκειται να ερωτηθούν γιατί χρειάζεται ένα τέταρτο του αιώνα για να ξεκινήσει ένα έργο που θα χρειαστεί 16 μήνες για να ολοκληρωθεί.