Kathimerini Greek

Η κοινοτοπία του θυμού

- TΟΥ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥ­ΛΟΥ

Μας είχαν υποσχεθεί µια προεκλογικ­ή περίοδο γεµάτη πάθος. Ο θυµός θα ξεχείλιζε από το στήθος, αφροί θα έβγαιναν από τα χείλη. Ηρωικοί θυµωµένοι Eλληνες θα ξεχύνονταν καθηµερινά στους δρόµους κι ο Μητσοτάκης θα έµενε οχυρωµένος στα υπόγεια του Μαξίµου. Παρακολουθ­ήσεις, αλαζονεία, καθεστωτικ­ή συµπεριφορ­ά, φτώχεια, δελτία τροφίµων θα χώριζαν την Ελλάδα στα δύο. Από τη µία πλευρά των χαρακωµάτω­ν οι αδικηµένοι, από την άλλη οι βολεµένοι και ωφεληµένοι. Σύσσωµη η αντιπολίτε­υση επένδυσε στον θυµό του εκλογικού σώµατος, αυτό το αίσθηµα που το 2012 καλούνταν αγανάκτηση. Και δεν είναι µόνον ο Τσίπρας. Είναι και ο Ανδρουλάκη­ς, ακόµη και ο µοναδικός, ο ανεπανάληπ­τος, ο πλουµιστός Βαρουφάκης. Εντέλει πιο θυµωµένη απ’ όλους αποδείχθηκ­ε εκείνη η αγενής πωλήτρια διαφηµιστι­κών του ΜέΡΑ25 που είπε ότι προτιµά να της κοπεί το χέρι παρά να το δώσει στον κ. Μητσοτάκη. Γιατί κατά τα λοιπά µια εβδοµάδα πριν από τις εκλογές το µόνο που µπορείς να συµπεράνει­ς µε βεβαιότητα είναι ότι το αποτέλεσµα δεν θα κριθεί από τον «θυµό» των ψηφοφόρων. Και εντέλει οι µόνοι που αποδείχθηκ­αν θυµωµένοι είναι οι υποψήφιοι της αντιπολίτε­υσης. Θυµωµένοι ο καθένας τους ξεχωριστά µε τον Μητσοτάκη και θυµωµένοι ο ένας µε τον άλλον. Τους τρώει τόσο ο θυµός τους που δεν έχουν περιθώριο να δουν την αδιαφορία του κοινού τους. Και δεν αντιλαµβάν­ονται ότι αυτοί οι ίδιοι έφθειραν το όπλο τους χρησιµοποι­ώντας το σε κάθε ευκαιρία, επίµονα, χρόνια τώρα. ∆εν αντιλαµβάν­ονται ότι η ελληνική κοινωνία είναι κουρασµένη και δεν έχει ξεχάσει τα αδιέξοδα που προκάλεσαν τα ξεσπάσµατα του θυµού της στο πρόσφατο παρελθόν. Ο θυµός έγινε κοινότοπο αίσθηµα, κάτι σαν τον καπιταλισµ­ό για το ΚΚΕ.

Τελευταίος στόχος του θυµού τους είναι οι δηµοσκοπήσ­εις που δεν καταγράφου­ν τον θυµό. Και σήµερα θριαµβολογ­ούν για την αποτυχία τους να προβλέψουν τη νίκη του Ερντογάν στην Τουρκία. Αντί να αναρωτηθού­ν για την κατάσταση της αντιπολίτε­υσης η οποία δεν διαφέρει και πολύ από την κατάσταση της δικής µας αντιπολίτε­υσης. Χωρίς ηγέτη έως πρόσφατα, ένα συνονθύλευ­µα κοµµάτων και πολιτικών που δεν µπορεί να υποσχεθεί σταθερότητ­α µε αποτέλεσµα οι Τούρκοι να επιλέξουν τη σταθερότητ­α της φθαρµένης τυραννίας που τους κυβερνά είκοσι χρόνια τώρα. Η δική µας αντιπολίτε­υση η οποία εµφανίζετα­ι ως η «προοδευτικ­ή εναλλακτικ­ή» δεν έχει καν ηγέτη. Ο πλουµιστός Βαρουφάκης δεν µιλάει µε τον Τσίπρα, ο δε Ανδρουλάκη­ς θέλει µεν συνασπισµό των δηµοκρατικ­ών δυνάµεων, αλλά δεν θα δεχθεί για πρωθυπουργ­ό τον Τσίπρα. Πριν επιτεθούν στους δηµοσκόπου­ς θα έπρεπε να συσκεφθούν µε τον εαυτό τους. Με τούτα και µε κείνα η προεκλογικ­ή περίοδος αποδείχθηκ­ε ψυχρή, πάντως η πιο ήρεµη που ζήσαµε τα τελευταία χρόνια.

ttheodorop­oulos@kathimerin­i.gr

Newspapers in Greek

Newspapers from Greece