Εκλογές κανονικότητας
Ηπαλιά κανονικότητα που λαχταράμε είχε κάποιες σταθερές. Πρώτη ήταν η σχεδόν οκταετής θητεία των κομμάτων στην κυβέρνηση· η άλλη σταθερά της Μεταπολίτευσης είναι η «σχεδόν οκταετία», αφού οι εκλογές κατά κανόνα προκηρύσσονται όποτε βολεύει τον εκάστοτε πρωθυπουργό.
Δεύτερη σταθερά είναι το προεκλογικό ξεχείλωμα των δημοσίων δαπανών. Το μόνο που μας δίδαξε η κρίση είναι πως αυτές γίνονται (προς το παρόν) με μέτρο και όχι σαν τη διετία 2007-2009, όταν το έλλειμμα πήγε στα ουράνια οδηγώντας τη χώρα στη μεγαλύτερη οικονομική κρίση μετά τον πόλεμο. Από κοντά βρίσκεται και το ξεχείλωμα των προεκλογικών υποσχέσεων. Ειδικώς στο ενδιάμεσο των δύο θητειών, που κατά παράδοση απολαμβάνουν τα κυβερνώντα κόμματα. Υπόσχεται χ η κυβέρνηση, που κατά πάσα πιθανότητα θα εκλεγεί; Αυτό το χ είναι συνήθως υπερβολικό, αλλά η αντιπολίτευση θα πλειοδοτήσει σε 2χ ή και 3χ. «Δεν τους στοιχίζει τίποτα να σας τάζουν τα πάντα», είπε τις προάλλες ο πρωθυπουργός. «Αφού ξέρουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να κερδίσουν τις εκλογές, τι πειράζει να τάξουν και 10 και 20 και 30 δισ. παραπάνω;» (8.5.2023).
Τρίτη σταθερά είναι η απαξίωση των «γκρινιάρηδων». Οταν το 2008 ο κ. Κώστας Σημίτης προειδοποιούσε στη Βουλή για το ενδεχόμενο της προσφυγής της χώρας στο ΔΝΤ, ο τότε υπουργός Οικονομίας κ. Γιώργος Αλογοσκούφης απάντησε ότι «δυστυχώς, ακόμη και ο πρώην πρωθυπουργός, ο κύριος Σημίτης, έφθασε χθες να κινδυνολογεί για δήθεν προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ». Ο υφυπουργός Οικονομίας κ. Γιάννης Παπαθανασίου επισήμανε ότι «το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι ένα κλίμα συντέλειας και πανικού, ένα κλίμα υπερβολής, που μεγεθύνει τις πραγματικές διαστάσεις της κρίσης και πολλαπλασιάζει τις επιπτώσεις» (20.12.2008). Αντιστοίχως ο πρωθυπουργός διαβάζει «διάφορους Ιλουμινάτι οικονομικούς αναλυτές που μας ασκούν κριτική για την επιδοματική πολιτική. Αμφιβάλλω αν ποτέ οι ίδιοι έχουν
πάει στο σούπερ μάρκετ να αγοράσουν προϊόντα για το νοικοκυριό τους» (8.5.2023).
Βεβαίως δεν ζούμε στο 2008, αλλά όλοι ξέρουμε ότι η εκτόξευση των εσόδων του κράτους είναι πληθωριστική. Οσοι πάνε στο σούπερ μάρκετ θα διαπιστώσουν ότι το κράτος έπαιρνε μέσω ΦΠΑ χονδρικώς είκοσι λεπτά όταν το γάλα έκανε 1 ευρώ και τώρα παίρνει 30. Αυτό που πρέπει να μας θορυβήσει είναι το ύψος του χρέους που μεγαλώνει, επειδή σε μια επόμενη διεθνή κρίση θα είμαστε πάλι ευάλωτοι. Ισχύει, δηλαδή, το ανέκδοτο με τους δύο ξυπόλυτους που είδαν ένα λιοντάρι και ο ένας χασομερούσε βάζοντας τα αθλητικά του παπούτσια. «Μα θα σε σώσουν τα παπούτσια;» ρώτησε ο αμελής. «Οχι, αλλά θα τρέξω γρηγορότερα από εσένα», απάντησε ο άλλος.