Εντός και εκτός του παραβάν...

Ορισμένοι εκτιμούν ότι η τρέχουσα είναι μια από τις εξαιρετικά «ήσυχες» προεκλογικές περιόδους που έχουμε ζήσει στη Μεταπολίτευση. Στις νέες «πλατείες», στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γίνεται καθημερινά πάρτι, κυρίως από εκείνους που διεκδικούν την ψήφο μας. Σε χώρους εργασίας και στις παρέες οι συζητήσεις, έστω και με χιουμοριστική διάθεση, ξεκινούν με ερωτήματα όπως «θα πας να ψηφίσεις;» ή «ποιος λες να βγει;». Τα τηλεοπτικά προγράμματα έχουν προσαρμοστεί αναλόγως. Σε αυτό το τοπίο, σε αυτή τη συγκυρία, τα μεγάλα προβλήματα είτε «αποσιωπούνται» είτε αναφέρονται ως κάτι σημαντικό μεν αλλά διαχειρίσιμο και αντιμετωπίσιμο.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι βιώνουμε ένα διάλειμμα που θα πρέπει να το απολαύσουμε, μια περίπου εικονική πραγματικότητα που προσφέρεται σαν ευκαιρία να πάρουμε βαθιά ανάσα στη σκληρή πραγματικότητα που ζήσαμε και που –σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις– θα βιώσουμε στο αμέσως προσεχές μέλλον.

Περάσαμε την εφιαλτική πανδημία η οποία διαδέχθηκε τα σκληρά μνημονιακά χρόνια, κινηθήκαμε στους ρυθμούς μιας επιθετικής Τουρκίας, βυθιστήκαμε στην πολυεπίπεδη κρίση που πυροδότησε ο πόλεμος στην Ουκρανία, γευτήκαμε με εξαιρετικά οδυνηρό και πικρό τρόπο φαινόμενα ακραία με φονικές πυρκαγιές ή και δραματικά συμβάντα, όπως η τραγωδία στα Τέμπη.

Και μπροστά μας; Τα μηνύματα από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, όσον αφορά τα δημοσιονομικά και τα ενεργειακά, κάθε άλλο παρά επιτρέπουν αισιοδοξία. Στην ήπειρό μας, ταυτόχρονα, διαρκώς αυξάνεται η αβεβαιότητα και η ανησυχία, εξαιτίας της συνεχιζόμενης ανόδου της απήχησης στις κοινωνίες και κατ' επέκταση της ισχύος ρατσιστικών και νεοναζιστικών δυνάμεων. Η κλιματική κρίση προσλαμβάνει διαστάσεις άμεσης απειλής για οικοσυστήματα και για την ανθρωπότητα. Οι επιπτώσεις της, μάλιστα, και σε συνδυασμό με τις εστίες απάνθρωπης φτώχειας και πολέμου που ξεσπούν ή αναζωπυρώνονται, όχι μακριά από τη χώρα μας (Ουκρανία, Λιβύη, Υεμένη, Σουδάν), είναι το μάγμα ενός ηφαιστείου που έχει ενεργοποιηθεί με απρόβλεπτες επιπτώσεις – φυσικά και στην Ελλάδα. Μαζί με όλα αυτά είναι, ασφαλώς, και η δρομολογηθείσα τα τελευταία χρόνια βίαιη επιχείρηση ανακατανομής των συσχετισμών ισχύος, που διαμορφώθηκαν κυρίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ας απολαύσουμε, λοιπόν, το τρέχον προεκλογικό διάλειμμα. Και με αφετηρία τη στάση μας πίσω από το παραβάν, αναλογιζόμενοι τις εκκρεμότητες του χθες και τις ευθύνες μας απέναντι στο αύριο, ας βαδίσουμε συνειδητά και με επιμονή στον δρόμο των επιλογών που διορθώνουν τα λάθη, επουλώνουν τις πληγές και δεν ανατροφοδοτούν εντάσεις. Στον δρόμο της εξόδου από τον λαβύρινθο.