Οι εκλογές της επιβεβαίωσης
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου ήταν ένας μικρός εκλογικός σεισμός. Το εύρος της νίκης της Ν.Δ. αλλά και της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν έξω από τις προβλέψεις και αναμφίβολα θα αποτελέσει ορόσημο στην εκλογική μας ιστορία. Το αν θα σημάνει μια περίοδο ανασχεδιασμού του πολιτικού μας τοπίου, αντίστοιχου με τις εκλογές του 1977 ή του 2012, είναι κάτι που θα φανεί τις επόμενες ημέρες.
Παρά την έκπληξη του αποτελέσματος, ωστόσο, οι εκλογές αυτές ήταν εκλογές της επιβεβαίωσης. Επιβεβαίωσης των τάσεων που καταγράφονταν εδώ και πολύ μεγάλο διάστημα και έμοιαζαν παγιωμένες για περίπου επτά χρόνια. Επιβεβαίωσης του εκλογικού κανόνα ότι τις εκλογές τις κερδίζει αυτός που έχει καθαρή στρατηγική και εκπέμπει το πιο σωστό μήνυμα, με το σωστό ύφος, από τα κατάλληλα δίκτυα. Επιβεβαίωσης όσων ισχυρίζονται ότι η ελληνική κοινωνία έχει κλείσει πίσω της την περίοδο της κρίσης. Και μαζί με αυτήν, τις πολιτικές και επικοινωνιακές στρατηγικές, αλλά και τη ρητορική που τη χαρακτήρισαν.
Η Ν.Δ. γίνεται η δεύτερη κυβέρνηση στην Ιστορία της χώρας που αυξάνει το ποσοστό της μετά από εκείνη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2000 και μάλιστα σε συνθήκες απλής αναλογικής. Κεφαλαιοποιώντας τις επιτυχίες της σε κρίσιμους κυβερνητικούς τομείς (ανεργία, επενδύσεις, ψηφιοποίηση του κράτους, ισχύς της χώρας, μείωση εκκρεμών συντάξεων κ.ά.), αλλά και πατώντας στρατηγικά πάνω σε ένα ισχυρό κοινωνικό ρεύμα που θέλει πολιτική σταθερότητα.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ οι εκλογές αυτές συνιστούν απόλυτη στρατηγική ήττα. Ηττα που δεν οφείλεται μόνο στα λάθη της προεκλογικής περιόδου (αυτά καθόρισαν το εύρος της), αλλά στο γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της τετραετίας απέτυχε να επικοινωνήσει με πιο μετριοπαθή πολιτικά ακροατήρια και εγκλωβίστηκε σε ένα σκληρό, φανατικό ακροατήριο με απολύτως στρεβλή εικόνα για την κατάσταση που πράγματι επικρατούσε
στη χώρα. Απολύτως ατυχείς αποδείχθηκαν βασικές στρατηγικές του επιλογές, όπως η απλή αναλογική (που τελικά οδήγησε στη δική του αποσυσπείρωση), η επικέντρωση των επιθέσεών του προσωπικά στον κ. Μητσοτάκη και κυρίως η εμμονή του να επαναλαμβάνει πρακτικές και ρητορική της περασμένης δεκαετίας σε μια κοινωνία που έχει προχωρήσει μακριά από αυτήν. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει σε μια ισχυρή περιδίνηση, ενδεχομένως υπαρξιακού χαρακτήρα. Και με δεδομένο ότι σε ένα μήνα πιθανότατα θα έχουμε νέες εκλογές, θα κληθεί να απαντήσει σε αυτά τα λάθη υπό δραματικές συνθήκες.
Τέλος, η άνοδος του ΠΑΣΟΚ, παρά τη στρατηγική δυσκολία να κινείται ανάμεσα στους δύο πόλους, του δίνει τη δυνατότητα να επιχειρήσει να ανακτήσει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στον χώρο της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.
Οι νέες εκλογές μοιάζουν δεδομένες. Η νίκη και αυτοδυναμία της Ν.Δ. επίσης. Το βέβαιο όμως είναι ότι η πολιτική μας ζωή μπαίνει σε μια νέα περίοδο με πολλές αναδιατάξεις.
Η πολιτική μας ζωή μπαίνει σε μια νέα περίοδο με πολλές αναδιατάξεις.