Aντισυστημική ψήφος, ο μύθος
Η«αντισυστημική» ψήφος υπήρξε ένας από τους πιο δηµοφιλείς µύθους της προεκλογικής περιόδου. Κυρίως στους κύκλους της Αριστεράς και των δηµοσιογραφικών της ηχείων. Ανάµεσα στα υπόλοιπα ευεργετήµατα της απλής αναλογικής ήταν και η δυνατότητα της «αντισυστηµικής ψήφου» να εκφρασθεί χωρίς αναστολές. Τι περίπου σηµαίνει «αντισυστηµική ψήφος»; Ελάτε τώρα. Μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε. Είναι η εµπορική ετικέτα όσων, όχι µόνον απογοητεύθηκαν από την κυβέρνηση, αλλά και από τη δηµοκρατία. ∆ύο είναι οι πυλώνες του συστήµατος στη χώρα µας, η κοινοβουλευτική δηµοκρατία και η ευρωπαϊκή της ένταξη. Η αντισυστηµική ψήφος θα εξέφραζε υποτίθεται την αντίθεση µιας µερίδας της κοινωνίας απέναντι σ’ αυτούς τους δύο πυλώνες του συστήµατος. Ο Ιωάννης Βαρουφάκης τη θεώρησε δεδοµένη. Τι πιο αντισυστηµικό από τη «∆ήµητρα», το παράλληλο νόµισµα, που θα υπονόµευε τα θεµέλια του απεχθούς ευρώ; Η «αντισυστηµική» ψήφος είναι η δηµοκρατική εκδοχή του ναρκισσισµού. «Εγώ δεν είµαι σαν όλους τους άλλους. Είµαι αντισυστηµικός». Λάθος ψυχολογική εκτίµηση. Ο Βαρουφάκης, τυφλωµένος από τον δικό του ναρκισσισµό, δεν κατάλαβε πως ο νάρκισσος δεν ανέχεται άλλον ναρκισσισµό εκτός από τον δικό του.
είχε και την πολιτική της εκδοχή. Προσπάθησε να την αξιοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτυγχάνοντας ως συνήθως. Η χειρ φιλίας που έτεινε στους ορφανούς ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής ήταν µια αντισυστηµική χειρονοµία. Απλώς ο εγκέφαλός του δεν του επέτρεψε να αντιληφθεί ότι στρεφόταν εναντίον του συστήµατος στην οικοδόµηση του οποίου ο ίδιος είχε προσπαθήσει να πρωταγωνιστήσει. Τελευταίο καταφύγιο των «αντισυστηµικών» η ψήφος των νέων, κυρίως αυτών που ψήφιζαν για πρώτη φορά. Η Αριστερά επένδυσε στα ρηχά της µνήµης τους και συµπεριφέρθηκε σαν να µην είχε κυβερνήσει ποτέ. Και το σοβαρότερο, τους υποτίµησε. Τους ταύτισε µε τις περιθωριακές οµάδες των µπαχαλάκηδων που αντιµετωπίζουν την κάλπη ως χαβαλέ. Τόσα χρόνια πάλευε να µας πείσει πως αυτή είναι η νεολαία, και εντέλει ο µόνος που πείσθηκε είναι ο ίδιος. Οι νέοι ψηφοφόροι απέρριψαν την «αντισυστηµική ψήφο» και τον χαβαλέ της. Ο µύθος της «αντισυστηµικής ψήφου» αποδείχθηκε πως ήταν µια κακογραµµένη εκδοχή της ψήφου κατά της «κακής δηµοκρατίας», όπως αποκάλεσε ο Μελανσόν τη Γαλλική. Τα αποτελέσµατα είναι σαφή. Στον χάρτη της Ευρώπης η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες που δεν απειλούνται από την «αντισυστηµική ψήφο», είτε από την ακροδεξιά είτε από την ακροαριστερά. Και µόνον αυτό αρκεί για να κρίνουµε την πορεία που έχει κάνει η χώρα στην τελευταία δεκαετία, όταν είδαµε τους νεοναζί να µπαίνουν στη Βουλή. Για την ψήφο µας στις 25 Ιουνίου ας αναλογισθούµε µόνον ποιοι πολιτικοί µας βοήθησαν να το επιτύχουµε.