Πασοκοκυνηγός

Μστους τρεις πρώτους στόχους που έθεσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την επόµενη τετραετία ήταν και η µείωση των ανισοτήτων. Εκεί, είπε, θα πρέπει να κάνουµε περισσότερα.

Πώς μπορεί να µειώσει κανείς τις ανισότητες χωρίς να αυξήσει τη φορολογία στο συσσωρευµένο κεφάλαιο, αφαιρώντας αναλόγως βάρη από την εργασία;

τη νοµοτέλεια της ψαλίδας, όταν διατηρείς αφορολόγητη τη µεταβίβαση πλούτου από τους γονείς στα παιδιά; Πώς θα ανταγωνιστεί ισότιµα ο µισθωτός εκείνον που ξεκινά µε µεγάλη περιουσία – και δη αφορολόγητη;

Η αλυσίδα θα µπορούσε να εµπλουτιστεί και µε το ερώτηµα: Γιατί πρέπει να µειωθεί ο ΕΝΦΙΑ σε µια περίοδο που καλπάζουν οι τιµές των ακινήτων – και που ένα ακίνητο µπορεί να αποδίδει πολύ περισσότερα στον ιδιοκτήτη του απ’ ό,τι σε έναν µισθωτό η εργασία του;

Τα ερωτήματα αυτά µπορούν να συζητηθούν µόνο σε περίοδο µετεκλογικής νηφαλιότητας. Τώρα, κάθε συζήτηση για τους φόρους υπόκειται στο κλίµα κατρουγκαλοθηρίας που έχει επιβάλει η επικρατούσα πολιτική δύναµη. Κάθε δευτερόλεπτο τηλεοπτικού χρόνου µοιάζει µε προεκλογική ενέδρα, στην οποία τα στελέχη κυρίως του ΠΑΣΟΚ υποβάλλονται σε προγραµµατική εξονύχιση (σχεδόν κυριολεκτικά – σαν να τους βγάζουν τα νύχια). Χρονοπούλου, ∆ουδωνής, Παραστατίδης πιάστηκαν να επιχειρούν σοσιαλδηµοκρατικό σεµινάριο σε πολιτικό ναρκοπέδιο.

Αξίζει κανείς να παρακολουθήσει αυτή την άγρα, στην οποία ο πασοκογενής Σκέρτσος έχει αναλάβει ρόλο πασοκοκυνηγού, όχι µόνο για την ουσία της, η οποία συσκοτίζεται από τα ντεσιµπέλ των προεκλογικών σκοπιµοτήτων. Αξίζει επειδή δείχνει πού κατατείνει η κοµµατική αντιπαράθεση: Η Ν.∆. στρέφεται κατά του ΠΑΣΟΚ, γιατί