Πηγές έντονης ανησυχίας η Βόρεια Μακεδονία και η Βουλγαρία
Οι ανησυχίες των Δυτικών δεν περιορίζονται αποκλειστικά στο Κόσοβο και στη Βοσνία, όσο κι αν αυτές είναι οι πιο επικίνδυνες προς ανάφλεξη εστίες. Κάθε γωνιά της Βαλκανικής έχει και τη δική της «αχίλλειο πτέρνα», που μπορεί να θέσει την ειρήνη σε περιπέτειες.
Στη Βόρεια Μακεδονία η διαφαινόμενη άνοδος στις εκλογές του ερχόμενου Μαΐου των εθνικιστών του VMRO DPMNE, το οποίο έχει εντάξει στις προγραμματικές του θέσεις την κατάργηση της Συμφωνίας των Πρεσπών με την Ελλάδα και το Σύμφωνο Φιλίας με τη Βουλγαρία, έχει κινητοποιήσει Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες.
Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ διαμήνυσε ανοιχτά στα Σκόπια, ότι καμία από τις συμφωνίες δεν μπορεί να καταργηθεί ή και να υπονομευθεί, δεδομένου ότι αποτελούν πυλώνες του βαλκανικού συνοριακού χάρτη, ενώ και οι Βρυξέλλες το έχουν καταστήσει σαφές στους διεκδικητές της εξουσίας.
Η παρατεταμένη πολιτική ρευστότητα και ο έντονος φιλορωσισμός σε σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού στη Βουλγαρία –χώρα
προμαχώνα του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα–, η ρήξη στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, η υπόγεια διακίνηση ρωσικής προπαγάνδας στη Βαλκανική μέσω αγωγών της Εκκλησίας, ενισχύουν τις ανησυχίες ως προς την εικόνα συνοχής που εμφανίζει η περιοχή, ενόψει πιθανών εξελίξεων, με το γερμανικό περιοδικό Spiegel να επισημαίνει και αυτό τους φόβους της Γερμανίας για εργαλειοποίηση της επιρροής του Πούτιν στα Βαλκάνια και να τονίζει την ανάγκη «να κλείσουν τα ανοιχτά κεφάλαια των συνόρων». Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, μολονότι αναδεικνύουν ως διαβρωτικό για τη σταθερότητα παράγοντα στα Δυτικά Βαλκάνια και τη διαφθορά των πολιτικών ελίτ (νομοσχέδιο), κρατούν στο απυρόβλητο δύο ηγέτες για τους οποίους οι κοινωνίες βοούν ότι –αν όχι εμπλέκονται ανοιχτά– επωφελούνται σε κάθε περίπτωση από αυτήν σε πολιτικό και προσωπικό επίπεδο.
Στα Τίρανα ο Εντι Ράμα και στο Βελιγράδι ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, θεωρούνται τα «χαϊδεμένα παιδιά» της Δύσης, παρ’ όλες τις γεωπολιτικές καντρίλιες τους, με τον Αλβανό πρωθυπουργό να τελεί υπό τη θελκτική γοητεία του Ερντογάν και τον Σέρβο πρόεδρο να θέλει να πατάει σε δυο βάρκες, την ευρωπαϊκή και τη ρωσική και να αναπαύεται ανάλογα με τις περιστάσεις στη γεωπολιτική αγκαλιά του Πούτιν.
Ο λόγος; Είναι οι δύο αυτοί ηγέτες που μπορούν να ελέγξουν το αλβανικό και το σερβικό στοιχείο στη Βαλκανική και να κρατούν εν υπνώσει το προαιώνια και γεμάτο μίσος ιστορικό ρήγμα από το οποίο εξαρτάται τα μέγιστα η ειρήνη στα Βαλκάνια.
Ο ρόλος και των δύο θεωρείται καθοριστικός στη διευθέτηση του ζητήματος του Κοσόβου –και του Βούτσιτς ξεχωριστά στη Βοσνία– γι’ αυτό στη Δύση θέλουν να τους έχουν κοντά τους, ακόμη κι αν πολλές φορές δυσαρεστούν τους ίδιους ή συμμάχους τους με την αλαζονεία τους (σ.σ. Ράμα στην υπόθεση Μπελέρη).
Εν τέλει, υπάρχει σε εξέλιξη ενιαία στρατηγική οχύρωσης των Βαλκανίων απέναντι σε ενδεχόμενη ρωσική εμπλοκή; Πέραν της θεσμικής και οικονομικής ασπίδας προστασίας που προσπαθούν Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες να ορθώσουν από την Αδριατική έως τα Καρπάθια, ενισχύουν και τη στρατιωτική παρουσία.
Στη Ρουμανία αυξάνουν συνεχώς σε προσωπικό και οπλισμό την εκεί μεγαλύτερη στην Ευρώπη στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ, ενόψει εξελίξεων στη Μολδαβία, αναδεικνύουν σε στρατιωτική πύλη προς τα Βαλκάνια την Αλβανία, δίνουν στον Βούτσιτς... γαλλικά Rafal, για τα οποία οι Αλβανοί έχουν «ανέβει στα κεραμίδια» και εξοπλίζουν, όπως και οι Βρετανοί που στέλνουν αντιαρματικούς πυραύλους javelin, ταυτόχρονα και το Κόσοβο, προκαλώντας οργή στο Βελιγράδι. Κατά τον Σταυρίδη, «ευτυχώς», η Δύση έχει επιλογές.
«Αν και προς το παρόν η ιδέα της ανάπτυξης δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία είναι απίθανη, η αύξηση του επιπέδου των στρατευμάτων που είναι ανεπτυγμένα στο Κόσοβο σήμερα, και το να προλάβουμε την αναταραχή που προσπαθεί να υποκινήσει ο Πούτιν είναι εφικτό και έχει οπωσδήποτε στρατηγική λογική». Η Ελλάδα πάντως δείχνει να απέχει από όλη αυτή την κινητικότητα, περιοριζόμενη σε καβγάδες με τον Ράμα και τον Βούτσιτς και επαναλαμβάνοντας τα περί «ατμομηχανής», που θα φέρει τα Δυτικά Βαλκάνια στην Ε.Ε., αν δεν εκτροχιαστεί από τις εξελίξεις.
Στα Τίρανα ο Ράμα και στο Βελιγράδι ο Βούτσιτς θεωρούνται τα «χαϊδεμένα παιδιά» της Δύσης, παρ’ όλες τις γεωπολιτικές καντρίλιες τους.
«Το να προλάβουμε την αναταραχή που προσπαθεί να υποκινήσει ο Πούτιν είναι εφικτό και έχει οπωσδήποτε στρατηγική λογική για Ε.Ε. και ΗΠΑ».