Η αναγνώριση των πρωταθλητών να γίνει με την αξιοποίησή τους

Αξια και δίκαιη η αποθέωση που γνώρισαν οι πιτσιρικάδες ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού για την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης, στην κατηγορία τους. Αντιμετώπισαν μεγάλους συλλόγους, οι οποίοι τη δημιουργία παικτών την έχουν αναγάγει σε επιστήμη.

Το ζητούμενο πλέον γι’ αυτά τα παιδιά είναι και η αναγνώριση. Οχι αυτή που διατυπώθηκε στους πηχυαίους τίτλους ή στους ύμνους από τον Τύπο και τους παράγοντες, αλλά από τη διοίκηση της ομάδας τους.

Και αυτή η –στην πράξη– αναγνώριση πρέπει να μετουσιωθεί με την προώθηση στην ανδρική ομάδα αυτών που το ταλέντο τους είναι αποδεδειγμένο. Φυσικά και δεν είναι δυνατόν να απορροφηθούν όλα. Θα είναι όμως εγκληματικό να «χαθούν» όλα.

Γιατί είναι απαράδεκτο να ξοδεύονται εκατομμύρια ευρώ για την αγορά ή ενοικίαση πολλών ξένων, που

απλώς έρχονται στη χώρα μας επειδή τους διώχνουν οι ομάδες τους, και να μην αξιοποιούνται τα ταλέντα που υπάρχουν στις ακαδημίες των ΠΑΕ. Για εμπορικούς ή επικοινωνιακούς λόγους.

Οταν βλέπουμε να παίζουν σε πρωταθλήματα υψηλού επιπέδου εκατοντάδες παιδιά των δεκαέξι, δεκαεπτά και δεκαοκτώ ετών, γιατί στο δικό μας αυτά να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού;

Θα έχει ενδιαφέρον, για τους ιστορικούς του ελληνικού ποδοσφαίρου, να κρατήσουν το φύλλο αγώνα του ευρωπαϊκού τελικού του Ολυμπιακού. Και σε λίγα χρόνια να μάθει ο κόσμος πού παίζουν αυτά τα παιδιά. Μακάρι όλα τους να φορούν φανέλες μεγάλων ομάδων και να διαπρέπουν. Θα είναι ένα τεράστιο βήμα για την πρόοδο του ποδοσφαίρου μας. Υπάρχει όμως ανάπτυξη μόνο με τις ευχές;