Χωρίς φαρμακείο, αλλά με επισκέπτες όλο τον χρόνο
Η Νεκταρία Τραϊφόρου επιβεβαιώνει την άνθηση που έφερε ο αναρριχητικός τουρισμός στο Κυπαρίσσι. Κατάγεται από τον Γέρακα Λακωνίας. Ηρθε εδώ ως ερωτική μετανάστρια, όπως λέει, αφού παντρεύτηκε Κυπαρισσιώτη. Η οικογένεια του συζύγου της ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία, είχαν και ένα ταβερνάκι για τους ντόπιους. Ο ίδιος με τον αδελφό του άνοιξαν κάποια στιγμή δίπλα στο γραφικό λιμανάκι του Αγίου Νικολάου ένα μπαρ, κυρίως για όσους έφταναν με ιστιοπλοϊκά. Από εκείνη τη μικρή επιχείρηση, που αργότερα εξελίχθηκε σε ένα δημοφιλές εστιατόριο, γεννήθηκε το ξενοδοχείο Cavo Kortia, με δεκατρία πέτρινα στούντιο και διαμερίσματα.
«Ηταν όνειρο ζωής για όλους μας να φτιαχτούν αυτά τα σπιτάκια. Τη δεκαετία του 2000 πήραμε χρηματοδότηση μέσω ενός προγράμματος ΕΣΠΑ και ξεκινήσαμε, αλλά πέσαμε πάνω στην κρίση. Μας πήρε και μας σήκωσε! Ευτυχώς, οι αναρριχητές έδωσαν νέα πνοή στο χωριό μας. Πριν δημιουργηθούν τα αναρριχητικά πεδία, στις αρχές Σεπτέμβρη κλειδώναμε τα πάντα και φεύγαμε, δεν μπορούσαμε να σταθούμε ούτε μέρα παραπάνω. Τώρα λειτουργούμε όλο τον χρόνο. Εχουμε και τα παιδιά μας μαζί. Ο μεγάλος μας, ο Αριστείδης, είχε πάει για λίγο στην Αθήνα όπου εργάστηκε ως σερβιτόρος. Ξέρετε τι του έδιναν; Δυόμισι ευρώ την ώρα. Γύρισε πίσω τρέχοντας. Ποιος μπορεί να τα βγάλει πέρα με τέτοιο μεροκάματο; Είναι μεγάλη υπόθεση να μπορείς να ζήσεις στον τόπο σου».
Η έλευση του τουρισμού, πάντως, δεν λύνει όλα τα προβλήματα. «Η πρόσβαση στο Κυπαρίσσι παραμένει δύσκολη. Μηχάνημα αυτόματης ανάληψης χρημάτων δεν υπάρχει, ούτε φαρμακείο, φροντίζουμε όλοι να έχουμε τα συρτάρια μας γεμάτα με φάρμακα και δίνει ο ένας στον άλλον ό,τι χρειαστεί. Αγροτικός γιατρός ήρθε πριν από τρία χρόνια, αλλά δεν είναι πάντα εδώ (σ.σ. κάνει και εφημερίες στους Μολάους, όπως θα με ενημερώσει αργότερα ο αντιδήμαρχος Μονεμβασιάς). Ιδιαίτερα αυτό μας προκαλεί ανασφάλεια. Οχι τόσο για εμάς τους ίδιους, όσο για τους τουρίστες. Πώς θα αντιμετωπιστεί ένα επείγον περιστατικό; Ενα ατύχημα με κάποιον αναρριχητή; Κάθε φορά που μου τηλεφωνούν οικογένειες με μικρά παιδιά για να κλείσουν δωμάτιο, ρωτάω τον αγροτικό γιατρό αν θα είναι εδώ εκείνες τις μέρες πριν επιβεβαιώσω την κράτηση, για να τους ενημερώσω», συνεχίζει η κ. Τραϊφόρου.
«Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μείνουμε στο χωριό και να το “αναστήσουμε”, να μη ρημάξει. Ομως, πρέπει να μας βοηθήσει η πολιτεία, να στηρίξει την επαρχία έμπρακτα», λέει η ξενοδόχος Νεκταρία Τραϊφόρου.
«Αμελητέα ποσότητα»
«Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μείνουμε στο χωριό και να το “αναστήσουμε”, να μη ρημάξει. Ομως, πρέπει να μας βοηθήσει η πολιτεία, να στηρίξει την επαρχία έμπρακτα, να μας δώσει κίνητρα και επιλογές, όχι μόνο λόγια και υποσχέσεις. Τους πολιτικούς του νομού μας μόνο μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια τους βλέπουμε, πριν από τις εκλογές, για τον “σταυρό”. Πώς να μην αισθανόμαστε αμελητέα ποσότητα; Μόνο η παρουσία του Ιδρύματος Μποδοσάκη στο πλευρό μας μας έχει δώσει κουράγιο τελευταία. Μακάρι και άλλοι συμπολίτες μας να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Αντώνη Γκιουζέλη. Είναι συγκινητικό όταν άνθρωποι που έχουν χρήματα τα αξιοποιούν με τόσο ουσιαστικό τρόπο».