Το έμβλημα της Κοπεγχάγης
Στην Κοπεγχάγη, η πρόσφατη πυρκαγιά που προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο Μπόρσεν, το πρώτο χρηματιστήριο της Δανίας, ένα αριστούργημα του 17ου αιώνα, μας υπενθύμισε πόσο ευάλωτα μπορεί να είναι τα μνημεία ακόμη και στα μεγάλα αστικά κέντρα της Ευρώπης. Για τους Δανούς, η πυρκαγιά αυτή ήταν ένα σοκ. Το Μπόρσεν, χτισμένο δίπλα στο παλάτι Κρίστιανσμποργκ, που είναι έδρα του Κοινοβουλίου και ιστορικό κτίριο με πολλαπλές χρήσεις, σχηματίζει έναν πυρήνα ύψιστου συμβολισμού
για την εδραίωση του δανικού έθνους ανάμεσα στα πολιτισμένα της Ευρώπης. Οπως και η Παναγία των Παρισίων, έτσι και το κτίριο-έμβλημα της Κοπεγχάγης ορίζει την κορυφογραμμή, την αστική σιλουέτα, τον τρόπο που τα κτίρια διαγράφονται στον ουρανό και αποτυπώνονται έτσι στη μνήμη η εικόνα και η ατμόσφαιρα μιας πόλης.
Για τη Δανία, η πυρκαγιά αυτή σε ένα τέτοιο οικοδόμημα που βρισκόταν σε στάδιο αποκατάστασης, ήταν ένα ψυχικό τραύμα. Αλλά το πλήγμα δεν αφορά μόνο την Κοπεγχάγη αλλά και το σύνολο του πολιτισμένου κόσμου. Το Μπόρσεν θεωρείται εξέχον δείγμα της Αναγέννησης στη Δανία, κομμάτι του ρεύματος που έμεινε ως Αναγέννηση του Βορρά, κυρίως τον 16ο αιώνα, αλλά έφτανε και ώς τις αρχές του 17ου. Ο τρούλος του, μια σπείρα που ορθώνεται στον ουρανό, είναι ένα επίτευγμα τεχνικής και τέχνης, επίτευγμα μηχανικής και καλλιτεχνίας. Αυτός ο συνδυασμός είναι η επιτομή της δυτικής παιδείας. Ο ουρανός της Κοπεγχάγης είναι αδιανόητος δίχως
το λοφίο του Μπόρσεν, που έχει το σχήμα των απολήξεων τεσσάρων δρακόντων, έτσι όπως συστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους. Το ύψος φθάνει τα 56 μέτρα. Ολα θα επισκευαστούν, αλλά θα είναι το ίδιο; Ισως για τους μελλοντικούς ανθρώπους, σε 100, 200 χρόνια, να είναι ένα και το αυτό αλλά για όσους έζησαν το πριν, το μετά είναι απλώς ένα νέο κατασκεύασμα χωρίς τη χωνεμένη πατίνα του χρόνου. Βεβαίως, κάθε καταστροφή, δίνει την ευκαιρία για νέα σκέψη, νέες λύσεις, η έρευνα προχωράει.
Το ίδιο ισχύει και για την Παναγία των Παρισίων.
Η ανέγερση αυτού του κτιρίου-κοσμήματος συνδέεται με την ανάδυση της Δανίας ως κέντρου εμπορίου και επιρροής στη Βόρεια Ευρώπη στη διάρκεια της βασιλείας του Χριστιανού Δ΄ (1619-1640). Το κτίριο άρχισε να χτίζεται το 1620 με σχέδια του αρχιτέκτονα Χανς φαν Στινβίνκελ, ο οποίος μαζί με τον αδελφό του Λόρεντς (ο οποίος πέθανε πρόωρα) είχε αναλάβει να φέρει εις πέρας τα φιλόδοξα σχέδια του Δανού μονάρχη.