Ανάκτηση της αίσθησης ελέγχου έπειτα από καρκίνο

Την πρώτη φορά που προχώρησε σε κρυοσυντήρηση η Ελίζα ήταν 32 χρόνων. «Το έκανα δύο χρόνια αφότου είχα κάνει χειρουργική αφαίρεση του τραχήλου της μήτρας εξαιτίας καρκίνου», αναφέρει. «Είχα στο μυαλό μου ότι ακόμη κι αν χρειαστεί μελλοντικά να αφαιρέσω τη μήτρα, θα έχω μια σιγουριά, και αναρωτήθηκα γιατί δεν το είχα κάνει νωρίτερα, μου φάνηκε τρομερά ανακουφιστικό», λέει στην «Κ». Δεν τη βρήκε μια ευχάριστη διαδικασία. «Είχα πονοκέφαλο, ζαλάδες», εξηγεί. Είχε πρηστεί η κοιλιά της και τη ρωτούσαν συνέχεια εάν ήταν έγκυος. «Την ίδια στιγμή που εσύ περνάς μια διαδικασία η οποία σε φέρνει αντιμέτωπη με τη γονιμότητά σου και το αν θα γίνεις ή δεν θα γίνεις μητέρα», σημειώνει.

Δύο χρόνια αργότερα, το έκανε ξανά. «Λόγω του χειρουργείου, δεν ήταν μεγάλη η πιθανότητα να τεκνοποιήσω με φυσικό τρόπο, ο γιατρός με είχε παροτρύνει και για δεύτερη κατάψυξη ωαρίων», δηλώνει. Αυτή τη φορά, δεν έκανε ενέσεις κάθε μέρα – «παράγεις λιγότερα ωάρια αλλά καλύτερης ποιότητας», συνεχίζει. Την πρώτη φορά, κατέψυξε 14 ωάρια· τη δεύτερη, 4. «Το αποδίδω στο ότι ήταν μια φοβερά πιεσμένη περίοδος για εμένα, το ένιωθα ότι δεν θα πάει καλά». Αλλά συνεχίζει να πιστεύει πολύ στην κρυοσυντήρηση. «Από όταν το έκανα για πρώτη φορά, παρακίνησα όλες τις φίλες μου να το κάνουν. Δεν μπορώ να φανταστώ γιατί να μην το κάνει κάποια, να έχει το κεφάλι της ήσυχο», τονίζει. Οσον αφορά την ίδια, της έδωσε μιαν αίσθηση ελέγχου. Οταν είχε καρκίνο, έκανε το μισό χειρουργείο από αυτό που θα μπορούσε να είχε κάνει για να διατηρήσει την αναπαραγωγική της ικανότητα. «Προφανώς», λέει στην «Κ», «αφού ρίσκαρα τη ζωή μου για να κάνω παιδί, μετά θα έκανα ό,τι μπορούσα για να φτάσω εκεί».