Η ζωή του, από τη λάντζα στο Γέιλ

Γεννήθηκε το 1990 και μεγάλωσε σε σπίτια ανάδοχων οικογενειών στην Καλιφόρνια. Δούλεψε σε λεωφορεία και σούπερ μάρκετ, έπλενε πιάτα σε εστιατόρια και όταν έγινε 17, αποφάσισε να στρατευτεί στην πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ. Υπηρετούσε στην αεροπορία ακόμη όταν πήγε διακοπές πρώτη φορά.

«Το 2013, όταν η βάση μου ήταν στη Γερμανία, μια κοπέλα με την οποία έβγαινα μου είπε “πάμε στην Ελλάδα;”» λέει στην «Κ». «Η ιδέα τού να αγοράσουμε εισιτήρια για να πάμε σε μια άλλη χώρα για διακοπές μου φάνηκε τρελή», αναφέρει. Εντέλει, το έκανε. Οι πρώτες του διακοπές ήταν στην Κω.

Δύο χρόνια αργότερα, πήγε στο Γέιλ, όπου σπούδασε ψυχολογία, πάνω στην οποία ήταν και το διδακτορικό του από το Κέμπριτζ. Αυτό που συνειδητοποίησε όταν πήγε στο Γέιλ ήταν ότι ο ταξικός διαχωρισμός δεν ήταν μόνο οικονομικός αλλά και κοινωνικός, πολιτισμικός. «Το περίμενα πως πολλοί φοιτητές θα προέρχονταν από ευκατάστατες οικογένειες», εξηγεί, αλλά του έκανε εντύπωση ότι ήταν και από οικογένειες με δύο γονείς, στις οποίες μεγάλωσαν παρακολουθώντας τις ειδήσεις, και ήταν αυτονόητο ότι θα φοιτούσαν στο πανεπιστήμιο. Τόσο διαφορετική ήταν η μέχρι τότε πραγματικότητα του κ. Χέντερσον, ο οποίος ανήκει σε ένα πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων που μεγάλωσαν σε ανάδοχες οικογένειες και σπούδασαν σε Ivy League πανεπιστήμιο.

«Αν είσαι ένα παιδί που ανήκει ακόμη και στα ανώτερα στρώματα της μεσαίας τάξης, θα ανοίξεις την τηλεόραση και μπορεί να δεις τη μετάδοση των πεποιθήσεων πολυτελείας, αλλά έχεις

ταυτόχρονα γονείς που σου μαθαίνουν να είσαι συνεπής, να σέβεσαι τους άλλους, να πηγαίνεις στη δουλειά», τονίζει. Αν προέρχεσαι από μια διαλυμένη οικογένεια, από τα κατώτερα οικονομικά στρώματα, δεν υπάρχει αυτό το αντίβαρο. Η πραγματικότητα που βλέπεις στην τηλεόραση, σε ό,τι τύχει να διαβάσεις διαδικτυακά, σε ό,τι συμβαίνει γύρω σου, είναι η μόνη πραγματικότητα που ξέρεις, εξηγεί.

Τώρα γράφει το δεύτερο βιβλίο του, μιλάει με παραγωγούς για την τηλεοπτική μεταφορά του πρώτου, είναι αρθρογράφος στην Boston Globe, γράφει καθημερινά το Substack του. Αλλά θυμάται ακόμη την πρώτη φορά που τον αποκάλεσαν «προνομιούχο», την κατάπληξη που ένιωσε στο άκουσμα αυτού του χαρακτηρισμού. Ηταν το 2015, όταν προσπαθούσε να καταλάβει γιατί το ντιμπέιτ για το Halloween είχε προκαλέσει τόση οργή. «Παραείσαι προνομιούχος», του είπε ένα άτομο από το Κονέκτικατ, που ήταν στο ακριβό οικοτροφείο Phillips Exeter Academy πριν από το Γέιλ, «για να καταλάβεις τον πόνο που προκάλεσαν οι καθηγητές μας»...