Θρήνος για την αγάπη και τον θάνατο
«Πού πας με τέτοιαv άνοιξη καλέ μου»
«Θα ερμηνεύσω τον θρήνο» λέει ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής Λουδοβίκος των Ανωγείων, ο οποίος θα προσπαθήσει να μεταφέρει μέσα από τη λαϊκή μας παράδοση, ως άγιο δισκοπότηρο, τη συγκίνηση που περιέχουν τα ιερά λόγια του θρήνου, από τα βάθη του έρωτα μέχρι την κορυφή του θανάτου, στη συναυλία «Πού πας με τέτοιαv άνοιξη καλέ μου».
Η μουσική αυτή παράσταση, την οποία θα προλογίσει η συγγραφέας Αλκυόνη Παπαδάκη, μιλώντας για τους θρήνους της Κρήτης, παρουσιάζεται στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» (πλ. Αγ. Γεωργίου Καρύτση 8), τη Μεγάλη Δευτέρα 10 Απριλίου στις 9.30 το βράδυ.
Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων ερμηνεύει τραγούδια για τον θρήνο και τη βαθιά αγάπη και μιλά για τη συναυλία και για τα αισθήματά του γι’ αυτές τις άγιες ημέρες.
Πώς προέκυψε ο τίτλος της συναυλίας;
«Πρόκειται για στίχο από μοιρολόι των Χανίων. “Πού πας με τέτοιαν άνοιξη καλέ μου, πού πας με τέτοιο ήλιο ακριβέ μου”. “Ω γλυκύ μου έαρ πού έδυ σου το κάλλος”, σαν να λέει η άγνωστη μάνα».
Ποια τραγούδια θα ερμηνεύσετε;
«Θα ερμηνεύσω τον θρήνο. Τα τραγούδια της βαθιάς αγάπης. Το τελευταίο τραγούδι με ιερά λόγια της μάνας για το οριστικά χαμένο».
Γιατί αγαπάτε αυτά τα τραγούδια; Τι είναι αυτό που σας συγκινεί;
«Αυτά τα τραγούδια καταγράφουν τη συναισθηματική ποιότητα που εξασφαλίζει ο πόνος. Σε κάνουν να τιμάς τη ζωή και να παίρνεις μια γεύση αθανασίας. “Ελάτε να ευχαριστηθούμε τα δάκρυα” λέει ο Όμηρος, διά στόματος Εκάβης. Η λύτρωση έχει μόνο μια επιλογή, τα δάκρυα. Ο θρηνωδός όφειλε να οδηγήσει, μετά τη μάχη, το στράτευμα στο κλάμα για τις απώλειες των συντρόφων, εξυμνών- Λουδοβίκος των Ανωγείων: τας τους, ώστε να εκτονωθεί ο πόνος, για να είναι έτοιμοι στην επόμενη μάχη».
Ποια είναι τα αισθήματά σας γι’ αυτές τις ημέρες;
«Αυτές τις ημέρες είναι η γιορτή του πένθους. Ωστόσο, δεν θρηνούμε, μένουμε στην ιστορία της Σταύρωσης και της Ανάστασης. Μα πιο πολύ, οι παιδικές αναμνήσεις οδηγούν στα αι- σθήματα χαράς των διακοπών».
Ποια είναι η σύγχρονη εκδοχή του θρήνου;
«Εξοικειωμένοι με τον θάνατο πλέον, μέσω τηλεόρασης, δεν μας εκπλήσσει. Για αυτόν το λόγο δεν υπάρχει το σωστό αντανακλαστικό. Σκληρύναμε, χαλάσαμε… Μένει μόνο σε αυτούς που χάνουν τους ανθρώπους τους να θρηνούν με την ίδια ποιότητα, όπως παλιά. Γιατί έτσι το ορίζει η φύση των πραγμάτων, όπως αναφέρει ο Βιτσέντζος Κορνάρος στον “Ερωτόκριτο”».
Μια ευχή σας;
«Εύχομαι να διδαχτούμε από την άνοιξη. Με το βλέμμα ψηλά. Η λέξη ποίηση κατοχυρώθηκε. Μόνο ελληνικά μπορεί να ειπωθεί». [SID:10969786]