«Παιχνίδι ισχύος» μεταξύ ΔΝΤ και Κομισιόν για χρέος και μέτρα

«Παζάρι» έως την τελευταία στιγμή - Αμφίβολη η συμφωνία στο «Ουάσιγκτον Γκρουπ» τον Απρίλιο

Σημαντικές ποιοτικές και ποσοτικές διαφορές εξακολουθούν να χωρίζουν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς όσον αφορά το θέμα διευθέτησης του ελληνικού χρέους. Παρά τις δηλώσεις Τζέρι Ράις ότι έχει συντελεστεί σημαντική πρόοδος στις συζητήσεις που πραγματοποιούνται σε τεχνικό επίπεδο, οι διαφορετικές θέσεις των δύο πλευρών παραμένουν προς το παρόν αγεφύρωτες, ενώ πλέον είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα σημειωθεί πρόοδος στις επαφές που θα διενεργηθούν στην Ουάσιγκτον στο περιθώριο της Εαρινής Συνόδου του Ταμείου που θα πραγματοποιηθεί στις 22 Απριλίου. Το λεγόμενο «Ουάσιγκτον Γκρουπ» -μια σύσκεψη που πραγματοποιείται με τη συμμετοχή των ισχυρότερων χωρών της Ευρωζώνης (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία Ισπανία), της Κομισιόν, της ΕΚΤ, του επικεφαλής του Eurogroup και φυσικά του ΔΝΤ- είναι πολύ πιθανό ότι θα συγκληθεί, χωρίς όμως πολλές πιθανότητες λήψης οριστικών αποφάσεων. Αυτές αναμένεται ότι θα ληφθούν κυριολεκτικά στο «παρά ένα», ως τμήμα ενός «πακέτου» παρεμβάσεων και συμβιβασμών για την Ελλάδα.

Το παιχνίδι ισχύος ανάμεσα στην Κομισιόν και στο ΔΝΤ για την Ελλάδα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με την ελληνική πλευρά να βρίσκεται σε αυτή τη φάση σε θέση «παρατηρητή». Η πηγή της διαφωνίας είναι οι διαφορετικές εκτιμήσεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Το γεγονός ότι το ΔΝΤ προβλέπει χαμηλότερο ρυθμό ανάπτυξης για την Ελλάδα συγκριτικά με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (σε μεσοπρόθεσμη βάση), αλλά και η εκτίμηση ότι το πρωτογενές πλεόνασμα δεν μπορεί να ξεπεράσει το 1,5% του ΑΕΠ αν δεν ληφθούν τα πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα, όπως η μείωση των συντάξεων και του αφορολογήτου, «χτυπούν» απευθείας τη διαπραγμάτευση για το χρέος. Όσο μικρότερη η ανάπτυξη, όσο χαμηλότερα τα πρωτογενή πλεονάσματα, τόσο λιγότερο βιώσιμο γίνεται το ελληνικό χρέος, με αποτέλεσμα να απαιτούνται και περισσότερα μέτρα για τη ρύθμισή του.

Το ΔΝΤ είναι υπέρ των «γενναίων και ξεκάθαρων μέτρων για το χρέος», με τους Ευρωπαίους να κατηγορούν το Ταμείο ότι ουσιαστικά «παζαρεύει» με τα λεφτά των άλλων (σ.σ.: αυτό σημαίνει ότι το ΔΝΤ πρακτικά ζητά από τους Ευρωπαίους να βάλουν το χέρι στην τσέπη για το ελληνικό χρέος, καθώς τα δάνεια που έχει πάρει η Ελλάδα από το Ταμείο είναι πολύ πιθανό να αποπληρωθούν μερικώς ή ολικώς με τα χρήματα του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης).

Από την άλλη, οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν ότι μήνες πλέον πριν από τις ευρωεκλογές δεν είναι εύκολο να εμφανίσουν στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ένα πακέτο ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους «το οποίο θα επιβαρύνει τον Ευρωπαίο φορολογούμενο», όπως λέγεται χαρακτηριστικά. Αυτή η βασική διαφωνία ΔΝΤ-Κομισιόν αποτυπώνεται και στις επιμέρους συζητήσεις για το χρέος:

1. Το ΔΝΤ δεν θέλει να υπάρξουν conditionalities (προϋποθέσεις) για την εφαρμογή των μέτρων διευθέτησης του ελληνικού χρέους, εκτιμώντας ότι με αυτό τον τρόπο, ακόμη και αν ανακοινωθούν παρεμβάσεις, δεν θα μπορούν να ληφθούν υπ’ όψιν στην ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους. Από την άλλη, οι Ευρωπαίοι ζητούν όσο το δυνατόν περισσότερα μέτρα χρέους να συνδεθούν με «προαπαιτούμενα». Σε αυτή την κατηγορία εντάσσεται και η επιμήκυνση των λήξεων αποπληρωμής που μπορεί να γίνει σταδιακά, αλλά και η επιστροφή των κερδών από τη διακράτηση των ελληνικών ομολόγων από τις κεντρικές τράπεζες (σ.σ.: πρόκειται για ένα ποσό της τάξεως των 4 δισ. ευρώ). 2. Αυτές καθαυτές οι διάρκειες των επιμηκύνσεων είναι επίσης σημείο διαφωνίας. Οι Ευρωπαίοι θέλουν το ελληνικό χρέος να «ξεχειλώσει» όσο το δυνατόν λιγότερο και σε κάθε περίπτωση να μη χρειαστεί να ζητηθεί έγκριση από τα ευρωπαϊκά Κοινοβούλια (σ.σ.: αυτό θα γίνει αν η διάρκεια αποπληρωμής του χρέους επιμηκυνθεί για περισσότερα από 20 χρόνια).