Διάλογος πολιτισμών για την «Ελευθερία»
Η Άλκηστη Μιχαηλίδου για τον Νέυ Ματογκρόσο
Οπρέσβης της Βραζιλίας στην Ελλάδα, Σεζάριο Μελαντόνιο Νέτο, παρουσιάζει την έκθεση ζωγραφικής της Άλκηστης Μιχαηλίδου, με τίτλο «Νέυ Ματογκρόσο - Ένας αρχέγονος επαναστάτης», σε επιμέλεια του Μεγακλή Ρογκάκου. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν στο Σπίτι της Βραζιλίας (λεωφ. Βασ. Σοφίας 23 - Κολωνάκι), την Τετάρτη, 18 Απριλίου, στις 7 το απόγευμα.
Η Άλκηστις Μιχαηλίδου, Ελληνίδα ζωγράφος, θαυμάζει τον Νέυ Ματογκρόσο (γ. 1941), κορυφαίο τραγουδιστή, σκηνοθέτη και ηθοποιό της Βραζιλίας, μία κοινωνικά επαναστατική και μοναχικά ανατρεπτική προσωπικότητα με προκλητικά καλλιτεχνική συμπεριφορά. Συγκινείται από τη σκηνική του παρουσία, που ενσωματώνει στοιχεία από πρωτόγονες φυλές, την άγρια φύση και τον χώρο της φαντασίας, μέσω των οποίων διαμαρτύρεται για τον αυταρχισμό της δικτατορίας και την απανθρωπιά του φασισμού, αμφισβητεί τα κλισέ, τους καθιερωμένους τρόπους και την κοινωνικά ορθή συμπεριφορά των φύλων, υπερασπίζεται την ελευθερία της έκφρασης και δίδει ένα δικό του μήνυμα ζωής - αυτό της ελευθερίας, της παραδοχής αυτού που πραγματικά κάποιος είναι, της απλότητας και της αλήθειας που νοηματοδοτεί τη ζωή και της δίνει ουσία. Η έκθεση είναι ένας φόρος τιμής στον κορυφαίο Βραζιλιάνο καλλιτέχνη. Ο Νέυ αποδίδεται υβριδικά μέσα από την αρχαία ελληνική μυθολογία και οι πτυχές της προσωπικότητάς του αναδεικνύονται μέσα από μία σειρά υφολογικών μείξεων αρχαίας τοιχογραφίας, κόμικ, εξπρεσιονισμού, παιδικής ζωγραφικής και διαφορετικών βαθμών παραστατικότητας. Η ζωγράφος, με επίκεντρο τον πολύμορφο Νέυ, αναζητά τον διάλογο διαφορετικών εποχών και πολιτισμών, μέσα από την τέχνη τους, συνδυάζοντας εικόνες δικές του με αυτές της αρχαίας ελληνικής ζωγραφικής.
Ο δρ Ρογκάκος μάς ανέφερε χαρακτηριστικά για την έκθεση: «Η έκθεση της Άλκηστης Μιχαηλίδου, “Νέυ Ματογκρόσο - Ένας αρχέγονος επαναστάτης”, είναι σημαδιακή, ειδικά για την εποχή μας. Ο μέγας Βραζιλιάνος Νέυ είναι όχι απλά περφόρμερ, αλλά έμβλημα του υπέρτατου ανθρώπινου αγαθού - της Ελευθερίας με κεφαλαίο “Ε”. Και, ναι, τα έργα της Μιχαηλίδου αποδίδουν αυτή την υπέροχη υπερβολή του στην εμφάνιση, στους τρόπους και στις χειρονομίες. Πιο σημαντικό, όμως, μέσα από τη ρήξη τους με τους κανόνες της αισθητικής και τη μείξη των ποικίλλων υφών τους, τα έργα της εκφράζουν απόλυτα την ουσιαστική έννοια της ελευθερίας που εμπνέει και καθοδηγεί τον Νέυ - υπεύθυνα να υπερασπίζεσαι τις αξίες, τα ιδανικά και τα “πιστεύω” σου. Όταν το κάνεις αυτό ευθαρσώς, αλλά και με συνέπεια, τότε ό,τι κουσούρι φέρεις μεταμορφώνεται σε ευλογία. Τολμώ να υποθέσω ότι, για αυτόν τον λόγο, ο επαναστάτης Νέυ έτυχε ανοχής από την αδυσώπητη Δικτατορία της Βραζιλίας (1964 1985). Και αυτό ακριβώς είναι που κάνει τον Νέυ “ωραίο σαν Έλληνα”, όπως θα αναγνώριζε άμεσα ο άλλος μέγας Εγγονόπουλος». Ο επιμελητής της έκθεσης σημειώνει για το έργο της εικαστικού: «Η Μιχαηλίδου, εν γνώσει του ότι έχουν γίνει τα πάντα στις εικαστικές τέχνες, έθεσε στον εαυτό της την πρόκληση να ανανεώσει τη ζωγραφική της με μία σύνθεση των διαφορετικών υφών, παλαιών και νέων, με οικειοποίηση των χαρακτηριστικών τους και με την αναθεώρηση πολλών από τα διδάγματα της ζωγραφικής. Με αυτές τις μείξεις υφών εκφράζει μία ατέρμονη ελευθερία βασιζόμενη στην εμπειρία και εφαρμογή της ιστορίας της τέχνης. Ένα νευρικό σχέδιο, μία διαρκής παραβίαση ρυθμού και ύφους, μία συνεχής ασυνέχεια την απασχολεί στις περισσότερες συνθέσεις της και χαρακτηρίζει τα έργα της, κατά περιόδους ιδωμένα άλλοτε φορμαλιστικά και άλλοτε εννοιολογικά. Εργάστηκε με άβολα υλικά, παράλλαξε τη συνηθισμένη της πινελιά, για να εξαναγκάσει τον εαυτό της σε ανατροπές, με αίτημα την αρμονία της αισθητικής ανομοιογένειας».