Τυχοδιώκτης ή οραματιστής;
Ενισχυμένος και θριαμβευτής αναδεικνύεται ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν μετά τη συντριπτική νίκη του κόμματός του Φιντές στις βουλευτικές εκλογές της χώρας, εξασφαλίζοντας τρίτη θητεία, σε μία εξέλιξη που του ανοίγει τον δρόμο για να συνεχίσει και να εδραιώσει τη συγκέντρωση των εξουσιών μαζί και τις αντιπαραθέσεις του με την Ε.Ε.
Σκληροπυρηνικός, αποφασιστικός και απόλυτα πραγματιστής, όπως τον χαρακτηρίζουν φίλοι και εχθροί, έχει δείξει ότι δεν οπισθοχωρεί σε λεκτικές επιθέσεις ή σε χαρακτηρισμούς όχι και τόσο κολακευτικούς για το πρόσωπό του. Διανύοντας μία μακρά πορεία στην πολιτική, δείχνει να γνωρίζει καλά και να αντιλαμβάνεται τις τάσεις της ουγγρικής κοινωνίας, ενώ ξέρει και να κάνει πίσω όταν καθίσταται ανάγκη. Οι έντονες επικρίσεις της Ε.Ε. και των ΗΠΑ για την παραβίαση της διάκρισης των εξουσιών στην Ουγγαρία ή για την άρνησή του να δεχθεί πρόσφυγες δεν τον έχουν κλονίσει και θεωρεί ότι η πολιτική που ακολούθησε στην κορύφωση της προσφυγικής κρίσης του 2015, όταν έκλεισε τα σύνορα, τον επιβράβευσε.
Η Ουγγαρία μπαίνει τώρα στο κέντρο της ομάδας των «αντιδραστικών» της Ε.Ε., μαζί με την Πολωνία και την Ιταλία. Και ο Βίκτορ Όρμπαν ετοιμάζεται για απευθείας σύγκρουση με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τη Γερμανίδα καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ, οι οποίοι προσπαθούν να μεταρρυθμίσουν την Ε.Ε. Ωστόσο, παρά το ποσοστό της ανεργίας που βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο και τη δυναμική οικονομική ανάπτυξη, αρχίζει να γίνεται αισθητή στη χώρα μία κόπωση που ταλανίζεται από το πελατειακό σύστημα, ενώ η συστηματική προσφυγή στην αντιμεταναστευτική ρητορική αρχίζει να φθάνει στα όριά της. Ήδη πολλοί κατηγορούν τον κ. Όρμπαν ότι προσπαθεί να κρύψει τα πραγματικά προβλήματα, σε υγεία, εκπαίδευση, αγοραστική δύναμη, και διαφθορά. Τυχοδιώκτης λοιπόν ή οραματιστής; «Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων», όπως λέει ο Άντρας Σβάιτσερ, του πανεπιστημίου Eotvos Lorand της Βουδαπέστης. Ένα είναι βέβαιο: οι περισσότεροι συνομιλητές του Όρμπαν «παραδέχονται το ταλέντο του και τη δεξιότητά του να αντιλαμβάνεται άμεσα τα πράγματα». Το θέμα είναι εάν θα συνεχίσει να προασπίζεται τις «κόκκινες γραμμές» του τώρα που οι πιέσεις γίνονται ολοένα και μεγαλύτερες και τη στιγμή που η Ουγγαρία έχει ανάγκη τα κοινοτικά κονδύλια και τις ξένες επενδύσεις.