Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «Ελεύθερο Τύπο».

III Οι αγορές, δεν θα κουραστούμε να το υπογραμμίζουμε, είναι μηχανισμοί που δίνουν κέρδος όταν έχει ο επενδυτής κάνει σωστή προεξόφληση του μέλλοντος. Την έξοδο από τα προγράμματα στήριξης έχει πληρώσει με κέρδη σημαντικά η αγορά το 2017 και στην αρχή του 2018. Σε όσους είχαν καταλάβει, μετά τον Σεπτέμβριο του 2015, πως η ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος ήταν μονόδρομος. Ο λόγος που δεν σήκωνε αυτό το σενάριο άλλη λύση ήταν πως με τους ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ έκλεισε ο κύκλος των πιθανών κομμάτων που θα μπορούσαν να αναδειχθούν από τους Έλληνες στην εξουσία. Και αφού και εκείνοι επέλεξαν μνημόνιο, αντί του περήφανου ΟΧΙ που ζήτησαν να ψηφίσει η κοινωνία στο δημοψήφισμα, μεταφράζοντάς το σαν λαϊκή εντολή για ΝΑΙ, η ολοκλήρωσή του ήταν μονόδρομος (μετά τη «διακομματική» υπερψήφιση τρίτου μνημονίου τον Αύγουστο του 2015).

III Οι επενδυτές που ακολουθούν τις «εντολές» των εργαλείων της τεχνικής ανάλυσης πιθανά τοποθέτησαν κεφάλαια το καλοκαίρι του 2016 γιατί τότε ξεκίνησαν τα χωρίς μεγάλες διορθώσεις ανοδικά κύματα στο Χ.Α. Αφού ο Γ.Δ. από τις 1.340 - 1.360 «Ε ρε κοροϊδία αυτά τα αφεντικά σαν πεντόβολα μας παίζουν σαν αυτή την αγορά», έλεγαν οι στίχοι του Γιώργου Σκούρτη στο τραγούδι του Δήμου Μούτση. Ήταν κομμάτι από το έργο Εργατική Συμφωνία, που στη δεκαετία του ‘70 και του ‘80 είχε πέραση, στην Ελλάδα της εξόδου από την επτάχρονη δικτατορία. Τώρα είμαστε στη δεκαετία της εισόδου και εξόδου από τα μνημόνια, που είχαν περίπου την ίδια διάρκεια. Αν δεν περάσει η επταετία, η κοινωνία, τόσο στον 20ό όσο και στον 21ο αιώνα, δεν καταλαβαίνει τι έχει πάθει. Μόνο που τώρα, με ποσοστά ανεργίας πάνω από 20%, το τραγούδι δεν αφορά την εργασία. Καθώς το μηνιάτικο στα 500 ευρώ θεωρείται, αν βρεθεί, νίκη της εργατιάς και του λαού. Απευθύνεται, κάπως αλλαγμένο, στους υπερήλικες της εργατικής τάξης. «Ε ρε κοροϊδία, οι αρμόδιοι υπουργοί σαν πεντόβολα μας παίζουν ψηφίζοντας περικοπή συντάξεων, που θα... αποφύγουν το 2019». Γιατί, φιλελευθεροαόμματοι, η στροφή στην οικονομία θα γίνει σύντομα ορατή.

Iμονάδες που βρέθηκε τον Μάρτιο του 2014 με κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ κατέληξε με διαδοχικά πτωτικά κύματα στις 450 μονάδες τον Φεβρουάριο του 2016. Πάντα στο Χ.Α. αλλά και σχεδόν σε κάθε ανοδικό κύκλο κάποιου χρηματιστηρίου η πρώτη αντίδραση από τον πυθμένα φθάνει σε ένα ύψος και διορθώνει κατά το 50% της ανόδου από το κατώτερο πολλών ετών. Όταν γίνει και αυτό (όπως την περίοδο από το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου του 2016 ως και το πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου που ο Γ.Δ. από τις 450 χτύπησε στις 650 και γύρισε πίσω στις 520), τότε αρχίζει η άνοδος διαρκείας. Με αποτέλεσμα τον Ιούλιο του 2017, δηλαδή με τη συμπλήρωση ενός έτους, ο Γ.Δ. ξεκουραζόταν στις 850 μονάδες.

III Οι έμπειροι εκεί ξεφορτώνουν. Οι άπληστοι δεν τιμωρήθηκαν, αφού το Χ.Α. σε τέσσερις μήνες υποχώρησε ως τις 720 μονάδες χτυπώντας χαμηλό στις 701,36 μονάδες στις 16 Νοεμβρίου του 2017. Αλλά κορύφωσε τον Ιανουάριο του 2018, φτάνοντας στις 878,83 μονάδες. Αυτές οι τιμές αποτελούν ακόμα μέγιστο και ελάχιστο τελευταίων 12 μηνών. Από τότε η αγορά, τιμιότατα, έδειξε πως δεν έχει άλλες ειδήσεις και γεγονότα θετικά να προεξοφλήσει. Άρα δεν είναι παράδοξο το φαινόμενο να

III Μπήκαμε στα μνημόνια με πολλά δισ. ευρώ χρέος και βγήκαμε με περισσότερο από το αρχικό. Παράλληλα, η λιτότητα έφερε δέσμη μέτρων και κύρια φόρων, που σε σύγκριση με άλλες, ισοδύναμες σε μέγεθος οικονομίες, τρομάζουν κάθε ξένο επενδυτή. Εξ ου και το +0,32% του Γ.Δ., απέναντι σε διπλάσια άνοδο έως και εξαπλάσια στα άλλα χρηματιστήρια της ευρωζώνης, εκτός Αθήνας και Μιλάνου. Η διαρκής αναφορά της ελληνικής περίπτωσης, τώρα που είναι σε πρώτες θέσεις ο προβληματισμός για την ιταλική οικονομία, μάλλον δεν μας κάνει καλό.