Το στοίχημα της εμπιστοσύνης

Δεν ξέρω εάν υπάρχει κάτι που δεν έχει ειπωθεί ή γραφτεί για την έξοδο της Ελλάδας από το μνημόνιο. Ήλθε επιτέλους η πολυπόθητη στιγμή που η χώρα κλείνει τον κύκλο των μνημονίων και ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη σύγχρονη ιστορία της. Τα διεθνή Μέσα κάνουν λόγο για έξοδο χωρίς πανηγυρισμούς, υπενθυμίζοντας τους στόχους για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και τις δεσμεύσεις της Αθήνας ότι θα παραμείνει στον δρόμο των μεταρρυθμίσεων. Τονίζουν δε ότι η «Οδύσσεια» απέχει πολύ από το τέλος της. Έστω και συμβολικά, όμως, η 20ή Αυγούστου ήταν η τελευταία ημέρα του τρίτου και πιο πικρού προγράμματος οικονομικής στήριξης. Σήμερα ξημερώνει μια άλλη, ενδεχομένως διαφορετική ημέρα.Έπειτα από σχεδόν εννέα χρόνια κρίσης, σκληρής λιτότητας και πολιτικού δράματος με εναλλαγές κυβερνήσεων και κορύφωση το δημοψήφισμα του 2015 και τα capital controls, η Ελλάδα στέκεται ξανά στα πόδια της. Η έως τώρα πορεία και οι επιδόσεις της χώρας στις μνημονιακές δεσμεύσεις διαψεύδουν όλα τα σενάρια καταστροφολογίας περί Grexit, διάλυσης της Ευρωζώνης και κρατικής πτώχευσης.

Επιβιώσαμε από τα μνημόνια. Βγήκαμε ζωντανοί από την κρίση, όχι όμως αλώβητοι. Το ελληνικό ΑΕΠ συρρικνώθηκε 25%, χάνοντας περίπου 68 δισ. ευρώ. Τα εισοδήματα των ελληνικών νοικοκυριών έχουν μειωθεί κατά το ένα τρίτο, ενώ περίπου μισό εκατομμύριο νέοι έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον, καθώς οι πόρτες που χτύπησαν στην πατρίδα αναζητώντας εργασία δεν άνοιξαν ποτέ ή οι προσφερόμενες αμοιβές ήταν κάτι περισσότερο από «ψίχουλα». Ας μην κοιτάμε πίσω, ας κοιτάξουμε μπροστά. Μαζί με τα μνημόνια ας μπει και ένα τέλος στο παιχνίδι των ευθυνών και ας επικεντρωθούν οι προσπάθειες στην υλοποίηση του πολυπόθητου success story, στην οικονομική ανάπτυξη, τη στήριξη του ιδιωτικού τομέα και τη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας. Η συνταγή για την επιτυχία δεν αποτελείται από μαγικά φίλτρα ή περίπλοκες τεχνικές. Οι επενδύσεις θα έλθουν μόνο εάν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη. Η Ιρλανδία ήταν η πρώτη που βγήκε από το μνημόνιο. Ακολούθησε η Πορτογαλία και στη συνέχεια η Κύπρος. Δύο χρόνια αργότερα ήλθε και η δική μας η σειρά, γράφοντας τυπικά τον επίλογο της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Διαψεύσαμε εκείνους που προέβλεπαν την καταστροφή. Στο χέρι μας είναι και τώρα να πείσουμε τους δύσπιστους, που θεωρούν ότι είναι ζήτημα χρόνου να υποπέσουμε στις αμαρτίες του παρελθόντος. Αυτό το στοίχημα πρέπει να το κερδίσουμε.

[SID:12056269]