Οι μνήμες της κρίσης

Μαθήματα ζωής είναι ο τίτλος ενός πρόσφατου άρθρου των «F.T.» που αναλύει διεισδυτικά συναισθήματα ανθρώπων που δούλεψαν στη Lehman Brothers τον καιρό της κατάρρευσης του οίκου. Επετειακό το άρθρο, 10 χρόνια μετά το συμβάν. Είναι χαρακτηριστικό πως μερικοί από τους παραπάνω δεν ξέρουν ακόμη αν πρέπει να προσθέτουν στο βιογραφικό τους εκείνη την εμπειρία. Κάποιοι άλλοι έγιναν ένα με την ανασφάλεια και δεν θεωρούν πλέον καμία δουλειά δεδομένη.

Οι πιο νέοι, λέει το άρθρο, έχασαν λιγότερα από τους μεγαλύτερους συναδέλφους, όχι ακριβώς σε μετρήσιμες απώλειες, αλλά εξαιτίας του γεγονότος πως οι παλιότεροι δεν μπορούσαν να απαρνηθούν έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής.

Ζωές κολλημένες στον τοίχο σε μια κρίση που αριθμεί απώλειες και απώλειες. Θα είχε μάλλον ενδιαφέρον όλα τα παραπάνω να συγκριθούν και με τις εμπειρίες από Πορτογαλία, από Κύπρο, αλλά κυρίως με τις ελληνικές εμπειρίες που πέραν της κρίσης τις συνόδεψαν και 10 χρόνια μνημόνια.

Αυτά που ζήσαμε μαζί ήταν και παραμένουν σημαντικά, όπως αναφέρουν όσοι ρωτήθηκαν από τους «F.T.». «Υπάρχει δίκτυο και κοινότητα του Lehman» λέει ένας. Με συναντήσεις μέσα στη χρονιά. Οι άνθρωποι εμφανίζονται και θυμούνται.

Οι μνήμες στην κρίση είναι ίσως ό,τι πολυτιμότερο, μιας και αποτελούν θεμέλιο για να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος. Αυτά ωστόσο ισχύουν για μια εργασιακή γενιά, καθώς η κάθε γενιά δικαιούται τα δικά της λάθη, που δυστυχώς τα πληρώνει η επόμενη.