Φορέας ηθικής παρακμής και κοινωνικής παθογένειας
Ο ηθοποιός Αντώνης Λουδάρος μάς μιλάει για το έργο «Ο Συμβολαιογράφος»
« Στο έργο του Ραγκαβή αποτυπώνεται μία κοινωνία που έχει χάσει προ πολλού την πίστη στα ιδανικά και τις αξίες της» αναφέρει ο ηθοποιός Αντώνης Λουδάρος μιλώντας μας για το αριστούργημα του Αλέξανδρου Ρ. Ραγκαβή, «Ο Συμβολαιογράφος». Η ομώνυμη παράσταση ανεβαίνει στο θέατρο Χώρα, σκηνοθετημένη από τον Πέτρο Ζούλια (Αμοργού 20, Κυψέλη).
Μιλήστε μας για την υπόθεση του έργου.
«Βρισκόμαστε στην αγγλοκρατούμενη Κεφαλλονιά των αρχών του 19ου αιώνα. Το νεοϊδρυθέν ελληνικό κράτος μετατρέπεται σε υποχείριο των Μεγάλων Δυνάμεων. Είναι η εποχή που οι ήρωες της Επανάστασης φυλακίζονται τώρα ως “προδότες” του έθνους. Ο “Συμβολαιογράφος” είναι φορέας αυτής της ηθικής παρακμής και κοινωνικής παθογένειας. Η πλοκή εκτυλίσσεται γύρω από έναν φόνο - του οποίου ο δράστης είναι γνωστός, και από έναν αθώο που κατηγορείται άδικα στη θέση του. Κεντρικό πρόσωπο, ο άπληστος σιορ Τάπας που προσπαθεί να επιβιώσει και να αναρριχηθεί κοινωνικά, πληρώνοντας στο τέλος το ανάλογο τίμημα».
Συστήστε μας τον ρόλο σας.
«Υποδύομαι τον Νικολό, ο οποίος είναι ο οικονόμος στην οικία του κόμη Ναννέτου. Είναι ο απλός άνθρωπος του λαού, που χωρίς να το θέλει ενοχοποιεί έναν αθώο για τον θάνατο του κυρίου του. Είναι το alter ego του αστού σιορ Τάπα, που στο τέλος έχει αντίστοιχη με αυτόν κατάληξη. Ο Νικολός είναι ένας πολύ συγκινητικός και ευαίσθητος χαρακτήρας, γεμάτος ανθρωπιά και ουσιαστική σοφία».
Το διήγημα του Ραγκαβή έρχεται από τον 19ο αιώνα. Ποια στοιχεία του του προσδίδουν διαχρονικό ενδιαφέρον;
«Στο έργο του Ραγκαβή αποτυπώνεται μία κοινωνία που έχει χάσει προ πολλού την πίστη στα ιδανικά και τις αξίες της. Τα ιδανικά της Επανάστασης είναι κιόλας παρωχημένα. Πρωταγωνιστές είναι τώρα η φιλαργυρία, η δίψα για εξουσία και επιβολή, το συμφέρον και η διαφθορά. Οι ήρωες βρίσκονται αντιμέτωποι με σημαντικά ηθικά διλήμματα και δοκιμάζονται από τη συγκυρία και την αθλιότητα. Ο στόχος όλων είναι το χρήμα και η εξασφάλιση. Αν συγκρίνει κανείς τη δική μας κοινωνία, νομίζω ότι θα εντοπίσει τα ίδια ακριβώς διλήμματα και καταστάσεις που απασχολούν και τον σύγχρονο Έλληνα».
Πείτε μας μια ατάκα, έναν διάλογο από το έργο. Ό,τι σας έρθει πρώτο στον νου.
«Θα σας πω ένα απόσπασμα από το ποίημα “Ο Κλέφτης” του Αλ. Ρ. Ραγκαβή που θεωρώ ότι συμπυκνώνει και την ουσία του “Συμβολαιογράφου”: “Τον κόσμο ο δόλος διοικεί και η άδικη ειμαρμένη. Τα πλούτη έχουν οι κακοί, κι εδώ στους βράχους κατοικεί η αρετή κρυμμένη…”».
Πού εστίασε η σκηνοθετική ματιά του Πέτρου Ζούλια;
«O Πέτρος κατόρθωσε να αποδώσει σκηνικά το έργο του Ραγκαβή με μοναδική μαεστρία, εστιάζοντας τόσο στα κίνητρα των ηρώων, όσο και στο ύφος μιας ολόκληρης εποχής, αρκετά μακρινής αλλά και εκπληκτικά συγγενούς με τη σημερινή. Η προσέγγισή του ακροβατεί μεταξύ κωμωδίας και δράματος, αναδεικνύοντας την τραγικότητα και την εσωτερική σύγκρουση των πρωταγωνιστών. Κι εκεί, ακριβώς, έγκειται και η πρόκληση για εμάς τους ηθοποιούς που καλούμαστε να αποτυπώσουμε τη λεπτή αυτή ισορροπία».
Λίγα λόγια σας για τον Σταμάτη Φασουλή στον ρόλο του σιορ Τάπα;
«Ο Σταμάτης, με την τεράστια εμπειρία και τη θεατρική του ωριμότητα, αποτελεί έμπνευση για όλους μας. Στον ρόλο του Τάπα ερμηνεύει έναν ήρωα που παίρνει τον νόμο στα χέρια του και ορθώνει το δικό του αξιακό σύστημα, προκειμένου να επιβιώσει σε μία κοινωνία όπου κυριαρχούν η απληστία και η υποκρισία».
Μια καλλιτεχνική σας επιθυμία;
«Η βασικότερη καλλιτεχνική μου επιθυμία είναι να έχω τη δυνατότητα, για πολλά χρόνια ακόμη, να “πατάω” με αξιοπρέπεια στη σκηνή του θεάτρου και να ζω από αυτό».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Ένας απογευματινός περίπατος στην Πλάκα και τα καφενεδάκια της».
Κάτι που σας τη χαλά;
«Η αλαζονεία και η έλλειψη ευγένειας».
Μια αγωνία σας;
«Το πέρασμα του χρόνου και η φθορά που αυτό συνεπάγεται».
Μια ευχή σας για τη νέα χρονιά;
«Υγεία και δύναμη. Για τη χώρα μας, εύχομαι να βρει επιτέλους τον δρόμο προς το φως και την αισιοδοξία…».