Αναζήτηση της αληθινής δικαιοσύνης μέσω θυσιών
Διαδικτυακά προβάλλεται σήμερα η «Ορέστεια» του Αισχύλου (2016)
Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου συνεχίζει να μοιράζεται μαζί μας ξεχωριστές στιγμές από τη μακρόχρονη πορεία του, προβάλλοντας επιλεγμένες παραστάσεις από το πλούσιο αρχείο του, συμμετέχοντας στην πρωτοβουλία του υπουργείου Πολιτισμού «Μένουμε σπίτι με τον Πολιτισμό».
Μετά τη θερμή ανταπόκριση του κοινού στις τρεις διαδικτυακές πρεμιέρες που προηγήθηκαν -«Αντιγόνη» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή (2006 και 2007), «Insenso» του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού ( 2012 και 2013) και «Ηλέκτρα/Ορέστης» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Ivo van Hove με τον θίασο της ComedieFrancaise (2019)-, το Φεστιβάλ μας προσκαλεί σήμερα, Σάββατο, 16 Μαΐου, να απολαύσουμε την «Ορέστεια» του Αισχύλου (2016).
Ο Γιάννης Χουβαρδάς, με μια εξαιρετική ομάδα ηθοποιών και καλλιτεχνικών συντελεστών, δημιούργησε μια παράσταση για τη μοναδική σωζόμενη αρχαία τριλογία «Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες», ένα έργο που - με όλες τις δυναμικές της ατομικής, οικογενειακής, πολιτικής και κοινωνικής βίας- αφηγείται τον κύκλο αίματος μιας οικογένειας και τον ιστορικό κύκλο ενός έθνους, που πρέπει να θυσιάσει τα παιδιά του, προκειμένου να ξαναγεννηθεί.
Η παράσταση, η οποία ιχνηλατεί τις απαρχές και το μέλλον της ανθρώπινης βίας, τοποθετείται στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του Ελληνικού Εμφυλίου. Θέτει τον αιώνιο Αισχύλο στο σήμερα και μεταφέρει μαγικά τον πρώτο πόλεμο των Ελλήνων, τον Τρωικό, μέσα στον χωροχρόνο του τελευταίου ελληνικού πολέμου, του αιματηρού μας Εμφυλίου.
Η ηθοποιός Άλκηστις Πουλοπούλου, η οποία ερμήνευσε την Κασσάνδρα και την Πυθία, σε συνέντευξή της στη «Ν», μεταξύ άλλων, είχε αναφέρει: «Το έργομιλάειγιαπολλάθέματα:
οικογένεια, πόλεμο, βία, κοινωνικήκαταπίεση,εξουσίακ.λπ. Αλλά το βασικό ζήτημα που πραγματεύεται,θαέλεγαπως είναιηδικαιοσύνη.Ηαληθινή ΔικαιοσύνημεΔκεφαλαίο,που ισχύειγιαόλουςμεαντικειμενικάκριτήρια.Ηδιερεύνησηαν υπάρχεικαιπώςμπορείνααποδοθεί.Οκάθεήρωαςέχειτους λόγους του, να πράξει όπως έπραξε.Πιστεύειστοδικότου δίκαιοκαιτοθεωρείαυτονόητο ναπάρειτηδικαιοσύνησταχέριατου,εδραιώνονταςήσυνεχίζονταςένανατέλειωτοκύκλο βίας.Μπορεί,λοιπόν,ναυπάρξειδιέξοδοςαπόαυτόντονφαύλοκύκλο;».
Σε ερώτησή μας για τον αν οι ήρωες καταφέρνουν, τελικά,
να βρουν τη λύτρωση, μας απάντησε:
«Δενείμαισίγουρηγι’αυτό. Φαίνεται,πάντως,απότηντριλογίαότιοαιματηρόςοικογενειακόςκύκλοςεκδίκησηςτελειώνειμετηνπαρέμβασητης Αθηνάς,πουέρχεταιναβάλει τάξη,καταπραΰνονταςταοικογενειακά πάθη, χρησιμοποιώντας τη λογική και εγκαθιδρύοντας δικαστήρια και νόμουςστηθέσητηςτυφλήςβίας. Τοθεσμικόδίκαιοαπαλλάσσει τιςνεότερεςγενιέςαπότοστίγμα,αλλά,αντουςχαρίζεικαιτη λύτρωση,αυτόδενείναιζήτημαενός“ευτυχισμένουτέλους” στοθέατρο,αλλάέναανοιχτό ερώτημαστηνπραγματικήζωή».