«Δεν πληρώνω, με το νόμο»

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη

«Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στη Γερμανία και την Ιαπωνία, για να μειωθεί το πολύ μεγάλο δημόσιο χρέος, υπήρχε προοδευτικός φορολογικός συντελεστής που έφτανε στο 90%. Και αυτό είχε καλά αποτελέσματα, γιατί επέτρεψε στις δύο χώρες να μειώσουν πολύ γρήγορα το δημόσιο χρέος τους και στη συνέχεια να επενδύσουν στις δημόσιες υποδομές και στην εκπαίδευση τις δεκαετίες του ‘50 και ‘60».

Ο Τομά Πικετί τα λέει και τα ξαναλέει αυτά, είναι τα επίπεδα των ανισοτήτων γνωστά και η αύξηση των φόρων στους πλούσιους ένα από τα μέτρα που ζητά.

Ο ένοικος του Λευκού Οίκου είναι πλούσιος, αλλά πλήρωσε 750 δολάρια ομοσπονδιακό φόρο εισοδήματος το 2016 και άλλα 750 τον πρώτο χρόνο στον Λευκό Οίκο, σύμφωνα με τους Νew York Times. Αν κατάλαβα καλά, δεν έκανε κάτι παράνομο, για να επιβεβαιωθούν για άλλη μια φορά όσοι λένε ότι το σκάνδαλο αφορά αυτό που είναι νόμιμο.

Το 1995, τη χρονιά που έβαζε τα θεμέλια του Πύργου Τραμπ στη Νέα Υόρκη, δήλωσε ζημιές σχεδόν ενός δισ. δολαρίων (915,7 εκατ. δολ.) χάρη στις οποίες δεν πλήρωσε ούτε σεντς φόρου μέχρι το 2005.

Από το 2005 μέχρι το 2007 πλήρωσε φόρους 70 εκατ. δολαρίων, όπως γράφουν οι NYT, αλλά τα πήρε πίσω το 2010, και μάλιστα με τόκο, εκμεταλλευόμενος τις ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Αυτή η επιστροφή των 72,9 εκατ. δολ. είναι στο μικροσκόπιο της αμερικανικής εφορίας (IRS). Πέρασε ήδη μία δεκαετία και ούτε ο ίδιος πίστευε

την «επιτυχία». «Πόσο βλάκες πρέπει να είναι στην Ουάσιγκτον, για να μου επιστρέψουν μια περιουσία».

Μήπως τελικά ήταν ένας υπερχρεωμένος επιχειρηματίας, που έκανε ό,τι του επέτρεπε η νομοθεσία και είχε απλώς ρυθμίσει το θερμοστάτη του για αφθονία;

Χαρακτηριστικό το περιστατικό, χρόνια προτού ανέλθει στην εξουσία. Βρέθηκε, σύμφωνα με τον Πολ Μακένα («Μπορώ να σας κάνω πλούσιους», εκδ. Αλκυών), με χρέη πάνω από 1 δισ. δολ. Ζήτησε πίστωση χρόνου από τους τραπεζίτες, κι εκείνοι δεν είχαν αντίρρηση, αρκεί να περιόριζε τα έξοδά του. Αρνήθηκε. «Αν θέλετε τα χρήματά σας, θα πρέπει να στηρίξετε τον τρόπο ζωής που έχω συνηθίσει». Ο συγγραφέας λέει ότι ξεπλήρωσε το χρέος, συνεχίζοντας να ζει με τους δικούς του όρους. Προφανώς, την περίοδο που δεν πλήρωνε φόρους.