Xωρίς εμπόδια πλέον η μεταβίβαση του Ελληνικού
Το σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ - Σε 5 χρόνια το καζίνο
Δεν υπάρχει δάσος στην έκταση του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό αποφάνθηκε το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), κλείνοντας μια από τις βασικές εκκρεμότητες για την υπογραφή της σύμβασης μεταβίβασης της Ελληνικό Α.Ε. στη Lamda Development.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι την επόμενη εβδομάδα θα υπογραφεί η μεταβίβαση της έκτασης των 6.200 στρεμμάτων από το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) στην Ελληνικό Α.Ε. (η εταιρεία που τελικά θα μεταβιβαστεί στον επενδυτή) και έως το τέλος του μήνα θα πάει προς κύρωση στη Βουλή κλείνοντας επίσης μια από τις βασικότερες αναβλητικές αιρέσεις που είναι η ιδιοκτησιακή ωρίμανση του ακινήτου.
Η προσδοκία είναι, όπως εκφράστηκε πρόσφατα και από τον διευθύνοντα σύμβουλο της Lamda, Οδυσσέα Αθανασίου, η υπογραφή της σύμβασης μεταβίβασης της Ελληνικό Α.Ε. στη Lamda και η καταβολή της προκαταβολής, ύψους 300 εκατ. ευρώ, στο Δημόσιο να πραγματοποιηθεί σε 7 εβδομάδες, δηλαδή αρχές με μέσα Ιουλίου.
Η σημαντικότερη εκκρεμότητα - αναβλητική αίρεση που έχει απομείνει αφορά την άδεια καζίνο. Η σύμβαση που θα υπογραφεί μεταξύ της κοινοπραξίας Mohegan - ΓΕΚ Τέρνα και του Δημοσίου για το καζίνο στο Ελληνικό βρίσκεται στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Παράλληλα όμως υπάρχουν ζητήματα της σύμβασης αυτής, αλλά και της δεύτερης που θα υπογραφτεί μεταξύ της κοινοπραξίας Mohegan - ΓΕΚ Τέρνα και της Lamda που είναι υπό διαπραγμάτευση.
Για το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης του Ολοκληρωμένου Τουριστικού Συγκροτήματος με καζίνο στο Ελληνικό (IRC), υπό την ονομασία «Inspire Athens» μίλησε χθες στο οικονομικό Φόρουμ των Δελφών ο Ray Pineault, Interim CEO της Mohegan Gaming & Entertainment (MGE). Όπως είπε, απαιτούνται 18 με 20 μήνες για τη δανειοδότηση και 36 για την κατασκευή του έργου.
Ο κ. Pineault ανέφερε πως είναι σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις για τις συμβάσεις και είπε ότι το IRC θα είναι έτοιμο να ανοίξει τις πύλες του 2025 - 2026.
Επανέλαβε ότι από το έργο αυτό θα δημιουργηθούν 7.000 θέσεις εργασίας, ενώ με τη λειτουργία του θα αυξήσει 10% τον τουρισμό στην Αθήνα. Εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι η πανδημία έχει ενισχύσει τη διάθεση για ταξίδια, σημειώνοντας ότι οι δαπάνες πολυτελείας αυξάνονται
σε όλο τον κόσμο, γεγονός που θα ευνοήσει την επένδυση στο Ελληνικό.
Οι δύο αποφάσεις
Στο σκεπτικό των δύο αποφάσεων (666-667/2021) της Ολομέλειας του ΣτΕ (πρόεδρος η Μαίρη Σαρπ και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Χρήστος Ντουχάνης) υπογραμμίζεται, ειδικότερα, ότι όταν μια περιοχή, έστω δασικού χαρακτήρα, είχε αλλάξει προορισμό πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975 και αυτό δεν είχε γίνει αυθαίρετα, αλλά βάσει διοικητικής πράξης εξοπλισμένης με το τεκμήριο νομιμότητας, η περιοχή αυτή δεν διέπεται, πλέον, από τη δασική νομοθεσία.
Αυτό συνέβη και στην προκειμένη περίπτωση, καθώς (σύμφωνα με το ΣτΕ) το μεγαλύτερο μέρος του Μητροπολιτικού πάρκου, ακόμη και αν είχε δασικό χαρακτήρα κατά το παρελθόν, είχε, πάντως, αλλάξει προορισμό μετά την έκδοση των πράξεων αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για τη λειτουργία του τότε κρατικού αερολιμένα, πολύ πριν από την ισχύ του Συντάγματος του 1975.
Σημειώνουν, μάλιστα, οι σύμβουλοι Επικρατείας ότι « δεν υπήρχε νόμιμη ευχέρεια χαρακτηρισμού της έκτασης του τέως αεροδρομίου ως δασικής, ακόμη και αν ορισμένα τμήματά του,
όπως αυτό στις τέως εγκαταστάσεις της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, διατηρούσε τη βλάστησή του, αφού και αυτή θα μπορούσε να είχε απομακρυνθεί αν το είχαν επιβάλει οι ανάγκες της λειτουργίας του αεροδρομίου».
Επίσης, σύμφωνα με την πλειοψηφία, «δεν αποκλείεται αλλαγή προορισμού δασικής έκτασης με σκοπό την εφαρμογή χωροταξικού σχεδίου, που έχει θεσπιστεί σύμφωνα με το Σύνταγμα».
Έτσι, η Ολομέλεια του ΣτΕ αποφάνθηκε ότι δεν υπήρχε έδαφος υπαγωγής του Μητροπολιτικού Πόλου στο προστατευτικό καθεστώς της δασικής νομοθεσίας. Αντίθετη άποψη διατύπωσε η μειοψηφία (έξι δικαστές), σύμφωνα με την οποία όσες από τις εκτάσεις του Ελληνικού είχαν διατηρήσει τη δασική τους βλάστηση υπήχθησαν στη δασική προστασία κατά το Σύνταγμα, παρά την απαλλοτρίωσή τους, για τη λειτουργία του αεροδρομίου και έστω και αν αυτό συνέχισε να λειτουργεί. Προκειμένου, λοιπόν, να γίνει οποιαδήποτε επέμβαση σε αυτές, ήταν αναγκαία σχετική πράξη των δασικών οργάνων, η οποία προϋπέθετε τον χαρακτηρισμό τους ως δασικών ή μη, ακόμη και αν η επέμβαση επιβαλλόταν από προηγούμενο χωροταξικό σχεδιασμό. [SID:14336163]