Η Ειρήνη Κουμπαρούλη
«Αντιγόνη, μετέωρη» από την Εταιρεία Θεάτρου
Άλκη έως την Κυριακή 26 Ιουνίου στο Θέατρο Σφενδόνη [Μακρή 4, Ακρόπολη]. Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «Αντιγόνη, μετέωρη», μια ματιά στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, στη μετάφραση του Μίνου Βολανάκη και σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία Ρηνιώς Κυριαζή, παρουσιάζεται από την Εταιρεία Θεάτρου Άλκη έως την Κυριακή 26 Ιουνίου στο Θέατρο Σφενδόνη [Μακρή 4, Ακρόπολη].
Πρωταγωνιστεί η Ειρήνη Κουμπαρούλη. Μιλήσαμε μαζί της.
«Οι γυναίκες, ως σώματα που φέρουν τη ζωή, ήταν εκείνες που φρόντιζαν το σώμα να περάσει από τον χώρο των ζωντανών στον χώρο των νεκρών. Και αυτό το έκαναν με τρόπο συλλογικό, βοηθώντας όλη την κοινότητα να μπορέσει να μετασχηματίσει στο εσωτερικό της αυτή την αλλαγή. Το δικαίωμα στην ταφή, όπως και το δικαίωμα στον θρήνο, συνδέεται άμεσα με το γυναικείο ζήτημα και η απαγόρευσή τους αφαιρεί βίαια από τις γυναίκες ένα συγκροτητικό κομμάτι της ταυτότητάς τους. Αφαίρει και από κοινότητα τη δημόσια συλλογική διαδικασία περάσματος και μετασχηματισμού.
Η ταφή του αδερφού είναι μια πράξη καθαρά προσωπική, από τα σπλάχνα, αλλά είναι και μια πράξη πολιτική. Η φροντίδα του νεκρού σώματος, αξία αδιαπραγμάτευτη, είναι μια απόφαση πριν την απόφαση. Η Αντιγόνη μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από αυτή την πράξη της ταφής. Θα σταθεί στα δύο της πόδια και θα πει: “...εντολές μάς ήρθαν από Άγνωστο και από Το - Πάντα”. Την επιτελεί ακέραια, θρηνεί μόνη, δημόσια τον εαυτό της και μετά “καίγεται” μέσα στην κατάφαση αυτής της ακεραιότητας».
«Είναι συγκλονιστική η συνάντηση με το Αρχέτυπο της Αντιγόνης και συνολικά με την τραγωδία αυτή. Δεν υπάρχει σύγχρονος άνθρωπος που να συναντά την Αντιγόνη του Σοφοκλή αθώα, χωρίς προηγούμενες