Πόση ηγεσία αντέχει η Γερμανία;

ΗΤΑΝ μια αριστοτεχνικά δομημένη ομιλία για την εξωτερική πολιτική αυτή που εκφώνησε ο συμπροεδρεύων του κυβερνώντος Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) Λαρς Κλίνγκμπαϊλ σε εκδήλωση του πολιτικού Ιδρύματος «Φρίντριχ Έμπερτ» στο Βερολίνο. Ξεκίνησε με Γκράμσι για «το παλαιό που πεθαίνει και το καινούργιο που δεν μπορεί ακόμη να γεννηθεί», συνέχισε με γνωστές συντεταγμένες της μεταπολεμικής γερμανικής πολιτικής, υπενθύμισε γεωπολιτικές ανατροπές, με αποκορύφωμα τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, για να καταλήξει ότι η Γερμανία πρέπει να έχει την αξίωση να εξελιχθεί σε μια «ηγετική δύναμη» και να συνειδητοποιήσει ότι «και η στρατιωτική βία μπορεί να αποτελεί θεμιτό μέσο πολιτικής. Αυτό άλλωστε προβλέπει ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών. Είναι πάντα το έσχατο μέσο, αλλά είναι ένα μέσο. Το βλέπουμε στην Ουκρανία».

ΚΑΤΑ σύμπτωση όλα αυτά ειπώθηκαν σε μια στιγμή που η συμπροεδρεύουσα του SPD και επιφανής εκπρόσωπος της αριστερής πτέρυγας του κόμματος Σάσκια Έσκεν είναι κλινήρης με σπασμένο πόδι και κορονοϊό. ΩΣΤΟΣΟ, άλλοι εκπρόσωποι της αριστερής πτέρυγας του SPD έσπευσαν να τοποθετηθούν στις προτάσεις Κλίνγκμπαϊλ. «Η αξίωση περί ηγετικής δύναμης αποτελεί εντελώς λανθασμένη αντίληψη για τον ρόλο της Γερμανίας», λέει η βουλευτής και πρόεδρος της σοσιαλδημοκρατικής νεολαίας (Jusos) Τζέσικα Ρόζενταλ. «Αυτά πρέπει να γίνονται αντικείμενο συζήτησης μέσα στο κόμμα, η ηγεσία δεν μπορεί απλώς να αποφασίζει», δηλώνει ο Σεμπάστιαν Ρόλοφ, επικεφαλής της άτυπης

αριστερής ομάδας DL 21 εντός του SPD. «Η Γερμανία πρέπει να ηγείται διά του παραδείγματος», λέει ο βουλευτής Ραλφ Στέγκνερ, «Με τη διπλωματία, με την αποστολή ανθρωπιστικής ή οικονομικής βοήθειας. Αλλά με δεδομένη την ιστορική εμπειρία, η Γερμανία δεν πρέπει να επιδιώκει ρόλο στρατιωτικής δύναμης». Ο ΚΛΙΝΓΚΜΠΑΪΛ θεωρεί ότι η συζήτηση περί «ηγετικής δύναμης» όχι μόνο δεν αντιστρατεύεται την παράδοση του SPD, αλλά και αποτελεί συνέχεια της στιβαρής διακυβέρνησης που ακολουθούσε ο Χέλμουτ Σμιτ.

Ο ΛΑΡΣ Κλίνγκμπαϊλ είναι γιος στρατιωτικού. Ίσως αυτό να παίζει κάποιον ρόλο. Μεγαλύτερη ακόμη σημασία έχει το ότι ο ίδιος θεωρείται «αρχιτέκτονας της εκλογικής νίκης του SPD», το οποίο παρέλαβε στο δημοσκοπικό 15%-20% το 2017.

Η ΑΠΟΨΗ του έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Αλλά υπάρχει και ένα άλλο στοιχείο, που είναι ίσως το πιο αποφασιστικό: Ο Λαρς Κλίνγκμπαϊλ εκπροσωπεί μια νέα γενιά και βλέπει κάποια πράγματα διαφορετικά. «Ήμουν 11 χρονών όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου και τερματίστηκε ο Ψυχρός Πόλεμος. Η ιδέα του κομμουνισμού είχε πεθάνει και ο μοναδικός δρόμος προς το μέλλον ήταν εκείνος της φιλελεύθερης δημοκρατίας. (...) Ήμουν 23 χρονών όταν έκανα πρακτική άσκηση στη Νέα Υόρκη και αναγκάστηκα να ζήσω από κοντά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου».