ΣΤΑΘΗΣ ΣΧΙΖΑΣ
Ο 32ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ SURVIVOR 2022 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΚ! ΣΤΟ ΝΕΟ ΤΟΥ CLUB ADELE ΚΑΙ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΤΑΞΙΕΣ, ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΡΙΑΛΙΤΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ, ΤΗ ΜΟΝΑΧΟΚΟΡΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΣΥΖΗΤΗΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΥ. ΑΚΟΜΗ, ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΤΟΥ ΗΡΩΑΣ.
ΣΣτο απογευματινό ραντεβού μας στα γραφεία του περιοδικού φτάνει στην ώρα του, ντυμένος με αθλητική φόρμα και κόκκινο hoodie. Είναι άνετος, χαμογελαστός, φαίνεται αυθόρμητος και αμέσως συστήνεται με το μικρό του όνομα. Αν και η εικόνα του παραπέμπει σε ζεν πρεμιέ μιας άλλης εποχής, ο Στάθης δεν αισθάνεται καθόλου έτσι. Πολύ cool και ευγενικός, χαιρετάει τους πάντες εγκάρδια και δεν δείχνει να επιζητά τα βλέμματα, που όμως είναι στραμμένα πάνω του. Πριν ακόμη ξεκινήσει η συνέντευξη, ανακαλύπτουμε τυχαία τον κοινό τόπο καταγωγής μας, το Αγρίνιο. Η οικειότητα πλέον είναι εξασφαλισμένη. «Ρώτησέ με ό,τι θέλεις» σπεύδει να ξεκαθαρίσει από την αρχή. «Είμαι αυθόρμητος και πολλοί δεν το καταλαβαίνουν. Στο παρελθόν έχουν παρεξηγηθεί δηλώσεις μου, όμως δεν πειράζει. Ας με κρίνουν για αυτό που είμαι και για αυτά που πιστεύω, παρά για όσα θα μπορούσα να προσποιούμαι ότι πιστεύω».
«ΧΑΛΑΣΑ ΤΟ ΠΑΡΤΙ ΚΑΙ ΚΑΝΑΜΕ ΡΕΒΕΓΙΟΝ
ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ»
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Βύρωνα. Οι γονείς μου έχουν καταγωγή από το Αγρίνιο, από τη Σκουτερά, ένα χωριό 13 χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Εκεί περνούσα τα καλοκαίρια μου, τις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα. Ακόμη και τώρα πάω στο χωριό όταν θέλω να ηρεμήσω και να ξεφύγω. Έχω πολύ όμορφες παιδικές αναμνήσεις. Ήμουν πολύ ζωηρό παιδί, πολύ άτακτο, είχα καταστρέψει τα πάντα μέσα στο σπίτι. Δεν θα ξεχάσω μια Πρωτοχρονιά στην Αθήνα που κάναμε ρεβεγιόν με φίλους και συγγενείς. Όλα τα παιδιά μαζευτήκαμε να παίξουμε σκοτεινό δωμάτιο και είχα τη φαεινή ιδέα να ανέβω να κρυφτώ σε μια βιβλι
«Μέσα σε μια νύχτα ένιωσα από αγόρι να γίνομαι άντρας»
οθήκη, δυο μέτρα ύψος. Εννοείται ότι έπεσα και έσπασα και τους δύο καρπούς μου. Και χάλασα το πάρτι και κάναμε ρεβεγιόν στο νοσοκομείο. (Γελάει.) Τα επόμενα χρόνια βρέθηκα κάμποσες φορές ακόμα στο νοσοκομείο. Έχω τρακάρει πολλές φορές. Έχω κάνει πολλές βλακείες, αλλά μεγαλώνοντας ηρέμησα πολύ. Είμαι άλλος άνθρωπος πλέον. Ευτυχώς, η Ερμίνα, η αδελφή μου, που είναι 11 χρόνια μεγαλύτερή μου, ήταν πιο ήρεμη, δεν τους δυσκόλεψε τόσο τους γονείς μας».
«ΔΕΝ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΤΗΚΕ ΤΙΠΟΤΑ»
«Δεν μου άρεσε το σχολείο, ένιωθα να εγκλωβίζομαι μέσα στην αίθουσα. Τότε ονειρευόμουν να γίνω πιλότος στα μαχητικά αεροπλάνα. Ακόμα και σήμερα τα χαζεύω στις παρελάσεις που κάνουν πτήσεις. Τα μόρια που έπρεπε να συγκεντρώσω για τη Σχολή Ικάρων ήταν πολύ υψηλά, οπότε το εγκατέλειψα αυτό το όνειρο. Από μικρός μού άρεσε να δουλεύω. Ο πατέρας μου ήταν ηλεκτρολόγος σε οικοδομές. Τον παρακαλούσα να μην πάω σχολείο, να με παίρνει μαζί του.Τα απογεύματα τον βοηθούσα στο μαγαζί που είχε με ηλεκτρολογικά. Από την εφηβεία μου έχω κάνει άπειρες δουλειές. Ψυκτικός, υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, υπάλληλος σε βενζινάδικο. Έμαθα από μικρός ότι για να βγάλεις χρήματα και να αποκτήσεις κάτι, πρέπει να κοπιάσεις. Θυμάμαι ότι έλεγα στον πατέρα μου “θέλω να πάρω αυτό” και μου απαντούσε “βοήθησέ με σε κάτι και θα σου δώσω το χαρτζιλίκι σου”. Δεν προέρχομαι από καμιά πλούσια οικογένεια. Άθελά του ή ηθελημένα, ο πατέρας μου μου έδειξε με τον καλύτερο τρόπο πως δεν θα μου χαριστεί τίποτα στη ζωή, όπως και δεν μου χαρίστηκε. Είμαι αυτοδημιούργητος και έχω πατήσει στα πόδια μου από μικρός. Έφαγα πολλά χαστούκια βέβαια, αλλά στα 32 μου είμαι πιο ώριμος να αντιμετωπίζω τα προβλήματα που φέρνει η ζωή. Έχω δει την επαγγελματική άνοδο, την πτώση και την άνοδο ξανά, τη στιγμή που συνομήλικοί μου τώρα βγαίνουν στην αγορά εργασίας».
«ΕΓΙΝΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΑΠΟ ΣΠΟΝΤΑ»
«Η μάνα μου εργαζόταν για 30 χρόνια σε μια επιχείρηση με κοσμήματα. Τα κατασκεύαζαν και τα εμπορεύονταν για χονδρική πώληση. Πριν από τον στρατό είχα δουλέψει κι εγώ εκεί. Ο ιδιοκτήτης είδε ότι ήμουν καλός σε ό,τι χρειαζόταν να κάνω, από μεταφορές μέχρι μερεμέτια. Λίγο καιρό αργότερα μου είπε ότι ήθελε να πουλήσει την επιχείρηση γιατί θα έβγαινε στη σύνταξη. “Θα την πάρουμε εμείς” είπα στους γονείς μου, αλλά εκείνοι ήταν επιφυλακτικοί. Έπιασα λοιπόν τον ιδιοκτήτη και του ζήτησα: “Κάντε μου τη χάρη και κρατήστε την επιχείρηση για έναν χρόνο ακόμη, μέχρι να τελειώσω τη θητεία μου, και θα την αγοράσουμε εμείς”. Με πέρασε για τρελό, αλλά είδε πόσο πολύ το ήθελα. Τελικά, μας την έδωσε, και με τις πιο ευνοϊκές συνθήκες. Δεν είχα πολλά λεφτά στην άκρη, δεν ήμουν ούτε 20 ετών, αλλά τα έδωσα όλα. Δούλευα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Έγινα επιχειρηματίας από σπόντα.Την εξελίξαμε την επιχείρηση όμως, πήγαμε σε εκθέσεις, μετακομίσαμε σε μεγαλύτερο χώρο και την έχουμε ακόμη και σήμερα. Αρκετά χρόνια αργότερα, πριν από την πανδημία, μου έκανε πρόταση ένας φίλος μου να πάρω το μισό μερίδιο από ένα club του οποίου ήταν ιδιοκτήτης και το έκανα. Μετά, με το “άνοιξε-κλείσε” με τον κορονοϊό, ήταν πολύ περίεργη η κατάσταση και το πουλήσαμε. Στη συνέχεια πήρα ένα μικρό ποσοστό σε ένα άλλο club στο Παγκράτι, που το πούλησα κι αυτό. Το καλοκαίρι ήμουν με τον κολλητό μου, τον Θεοδόση Νικολάου, και μου λέει “δεν ανοίγουμε ένα club μαζί;”. Ήθελα κι εγώ πάρα πολύ. Τέλος Αυγούστου βρήκαμε τον χώρο στο Κολωνάκι, το γκρεμίσαμε όλο και το ανοίξαμε πριν από ενάμιση μήνα. Είμαι άνθρωπος που παίρνει ρίσκο. Πίστευα ότι θα πάει καλά και πήγε. Είμαι αισιόδοξος. Την τύχη μας εξάλλου την καθορίζουμε εμείς».
ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, ΤΟ KICKBOXING
ΚΑΙ Η «ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ» ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ
«Από μικρός μού άρεσε να αθλούμαι. Ξεκίνησα με το ποδόσφαιρο και έφτασα να παίζω μέχρι και σε ομάδες της Β' Εθνικής. Δεν είχε χρήματα όμως και δεν μου άρεσε η ιδέα ότι έπρεπε να αλλάζω πόλεις ανάλογα με την ομάδα όπου θα αγωνιζόμουν. Παράλληλα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου υπάρχει στη ζωή μου και το kickboxing, στο οποίο είχα μεγαλύτερη αδυναμία. Ακόμη και τώρα κάνω προπονήσεις γιατί με ηρεμεί, νιώθω σαν να κάνω ψυχοθεραπεία και να αδειάζει το μυαλό μου. Είχα παίξει και επαγγελματικά, αλλά εννοείται πως και αυτό δεν σου αποφέρει κανένα κέρδος. Εγώ έβαζα και χρήματα από την τσέπη μου για να παίζω σε αγώνες».
«Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ
ΕΧΩ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ»
«Είμαι άνθρωπος των ανατροπών. Ήμουν 21 ετών όταν γεννήθηκε η Χρύσα και ήμουν ένα παιδί που είχε αποκτήσει ένα παιδί. Όταν μου την έδωσαν στην κλινική να την κρατήσω πρώτη φορά στην αγκαλιά μου, μούδιασα. “Τώρα αυτό είναι δικό μου και θα είμαστε για πάντα μαζί;” σκεφτόμουν. Πρωτόγνωρο συναίσθημα. Μέσα σε μια νύχτα όμως ένιωσα από αγόρι να γίνομαι άντρας. Πρέπει να αναλάβεις πια τις ευθύνες σου, καθώς αυτό το μωρό εξαρτάται από σένα. Εσύ πρέπει να πλάσεις έναν άνθρωπο με αρχές και αξίες, με τις οποίες θα πορευτεί στην υπόλοιπη ζωή του. Είμαι τυχερός γιατί ήταν και είναι πολύ κοντά στο παιδί η μητέρα μου, πάντα σε συνεννόηση με την πρώην σύντροφό μου. Η Χρύσα είναι πια 10 ετών και με ενημερώνει για πολλά που λέγονται ή γράφονται για μένα. Με παίρνει αμέσως τηλέφωνο. “Έγραψαν ότι θα πας πάλι στο Survivor” μου είπε τις προάλλες. Μένει με τη μαμά της, αλλά βλεπόμαστε όποτε θέλουμε, έχουμε καθημερινή επικοινωνία. Είμαι ενεργός μπαμπάς. Η Χρύσα είναι ό,τι πολυτιμότερο έχω στη ζωή μου. Μου μοιάζει σε πολλά, είναι ισχυρογνώμων όπως κι εγώ. Σε αντίθεση με μένα, βέβαια, είναι πολύ καλή μαθήτρια. Πιο μικρή μού έλεγε ότι θέλει να γίνει τραγουδίστρια ή ηθοποιός. Δεν μου άρεσε και πολύ. Τώρα το έχουμε γυρίσει στην Ιατρική. Αυτό μου αρέσει περισσότερο». (Γελάει.)
«Αυτή τη στιγμή η σχέση μου με την Αλεξάνδρα έχει κάνει τον κύκλο της, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή»
«Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ 98% ΑΝΑΠΗΡΙΑ. ΕΥΤΥΧΏΣ ΑΚΟΜΗ ΜΕ ΑΝΑΓΝΏΡΙΖΕΙ»
«Ο μπαμπάς μου, που είναι πλέον στα 73, πάσχει από μια μορφή πάρκινσον τα τελευταία δέκα χρόνια περίπου. Είναι μια ασθένεια που κλιμακώνεται καθώς οδηγεί σε σταδιακή παράλυση και άνοια. Αυτή τη στιγμή έχει 98% αναπηρία. Μιλάει ελάχιστα και αντιλαμβάνεται ακόμη λιγότερα. Δεν μπορεί να φάει μόνος του, να σηκωθεί από το κρεβάτι, δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί. Η μάνα μου είναι δίπλα του, βράχος, συνέχεια. Είναι ένα δύσκολο κομμάτι της ζωής μου, γιατί ο πατέρας μου ήταν ο κολλητός μου. Αυτός με πήγαινε σχολείο το πρωί, τρώγαμε μαζί, παίζαμε ποδόσφαιρο μέσα στο σπίτι και μας φώναζε η μάνα μου. Ο πατέρας μου ήταν το μεγαλύτερο στήριγμα της ζωής μου. Όσο ήμουν στο Survivor, η μάνα μου τον έβαζε μπροστά στην τηλεόραση κάθε βράδυ για να με βλέπει. Όταν με έδειχναν οι κάμερες φώναζε με τον τρόπο που μπορούσε “γκοοολ”, νόμιζε πως ακόμη έπαιζα ποδόσφαιρο. Δεν μπορούσε να αντιληφθεί. “Όλη την ημέρα ήταν κακόκεφος και τώρα που ήρθες εσύ χαμογελάει πάλι” μου λέει η μάνα μου κάθε φορά που πηγαίνω σπίτι να τους δω. Ευτυχώς ακόμη με αναγνωρίζει, όταν με βλέπει ενθουσιάζεται. Μακάρι να καταφέρω να είμαι τόσο καλός πατέρας για τη Χρύσα όσο εκείνος για εμένα».
«ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΑ ΟΤΑΝ ΠΗΓΑ ΣΤΟ SURVIVOR»
Η πρώτη φορά που μας συστήθηκε μέσα από τις τηλεοπτικές οθόνες ήταν τον Μάρτιο του 2022, όταν εισέβαλε στο Survivor, από όπου σχεδόν τέσσερις μήνες μετά βγήκε ο μεγάλος νικητής, κερδίζοντας το έπαθλο των 100.000 ευρώ. «Είχα δηλώσει συμμετοχή αλλά δεν με πήραν, ενώ είχα περάσει από δύο κάστινγκ. Μια μέρα που ήμουν στην επιχείρηση με τα κοσμήματα και σκεφτόμουν διάφορα προσωπικά και επαγγελματικά που με ταλαιπωρούσαν, κρατούσα το κεφάλι μου από τον πονοκέφαλο, ένιωθα να πνίγομαι και χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν από άγνωστο αριθμό. “Γεια σας, από την παραγωγή του Survivor σας καλώ. Σας ενδιαφέρει ακόμη να συμμετάσχετε;” με ρώτησαν. “Φεύγω αύριο!” απάντησα. Ένιωσα ανακούφιση που θα πήγαινα και δεν με ένοιαζε τι θα έτρωγα ή πού θα κοιμόμουν. Αν δεν αισθάνεσαι καλά μέσα σου, όπου και να είσαι δεν θα είσαι ευτυχισμένος. Κι εγώ τότε δεν ήμουν, είχα τάσεις φυγής. Ευτυχώς είχα και τη στήριξη των δικών μου ανθρώπων, ειδικά η κόρη μου ενθουσιάστηκε. Όταν τελικά μπήκα στο παιχνίδι, ήθελα να μείνω όσο το δυνατόν περισσότερο, μου άρεσε. Δεν σκεφτόμουν ότι θα βγω τελικά νικητής. Όταν κέρδισα, ένιωσα λύτρωση. Δεν ήταν λίγες οι κακουχίες που είχα περάσει τους πέντες μήνες που ήμουν εκεί. Είναι πολύ διαφορετικό να το παρακολουθείς από την τηλεόραση από το να συμμετέχεις. Το Survivor είναι κυρίως παιχνίδι ψυχολογίας και γι’ αυτό τη δεύτερη φορά που συμμετείχα, στο Survivor All Star, δεν άντεξα να μείνω πολύ και αποχώρησα οικειοθελώς».
«Έφαγα πολλά χαστούκια, αλλά στα 32 μου είμαι πιο ώριμος»
«ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ Η ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΚΑΝΕ ΚΑΚΟ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ»
Η σχέση του με την Αλεξάνδρα Παναγιώταρου ξεκίνησε πριν από την πρώτη του συμμετοχή στο Survivor. Στον μεγάλο τελικό του ριάλιτι επιβίωσης, που μεταδόθηκε από το Γαλάτσι τον Ιούλιο του 2022, εκείνη ήταν εκεί πανηγυρίζοντας μαζί του τη νίκη. Λιγότερο από έναν χρόνο μετά οι δρόμοι τους τελικά χώρισαν. «Η Αλεξάνδρα είναι ένας κομβικός άνθρωπος στη ζωή μου. Έχω πάρει πολλά πράγματα συναισθηματικά από εκείνη και το αντίστροφο. Θέλω να κρατάω τα θετικά, έχω διαγράψει τα όσα αρνητικά μπορεί να υπήρξαν στη σχέση μας και προχωράμε παρακάτω. Αυτή τη στιγμή η σχέση μας έχει κάνει τον κύκλο της, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή. Εγώ κοιτάω το σήμερα και πολύ δειλά το αύριο. Πριν μπω στο παιχνίδι είχα 200 followers στο Instagram και όταν βγήκα είχα 80.000. Οπότε ξαφνικά άρχισε να ασχολείται κόσμος με το τι κάνω στη ζωή μου, και δεν μιλάω μόνο για τα sites ή τις εκπομπές, ακόμη και οι άνθρωποι γύρω μου. Εγώ όμως έδινα την προσοχή μου στη σχέση μου και δεν με ένοιαζαν τα σχόλια. Θυμάμαι, είχαμε κάνει ένα ταξίδι στην Ιτα
λία με την Αλεξάνδρα και όταν επιστρέψαμε πήγα στο πατρικό μου και οι γείτονες από τα μπαλκόνια μού φώναζαν: “Περάσατε ωραία;”. Tα είχαν παρακολουθήσει όλα από τα social. Δεν φταίνε οι δημοσιογράφοι ή κάποιος άλλος. Εμείς τους τα δίναμε όλα στο πιάτο».
Σε ένα άλλο τους ταξίδι στο Βουκουρέστι, τον Μάρτιο του 2023, όπου συμπτωματικά βρισκόμουν για ένα τριήμερο, διαπίστωσα και εγώ την εξωστρέφεια στις αναρτήσεις τους στο Instagram. Διασχίζοντας τον πολυσύχναστο πεζόδρομο Lipscani, είχα εντοπίσει τυχαία το τότε ζευγάρι να περπατά αγκαλιασμένο λίγα μέτρα πιο μπροστά, και σε λίγη ώρα αυτή η ρομαντική εικόνα τους από τη βροχερή πρωτεύουσα της Ρουμανίας εξασφάλιζε χιλιάδες likes από τους followers τους.
«Πιθανότατα η δημοσιότητα να μας έκανε κακό. Αυτή την περίοδο είμαι μόνος μου. Στο μέλλον, όταν κάνω ξανά σχέση, θα προσπαθήσω να την προστατεύσω περισσότερο. Ίσως και η δεύτερη συμμετοχή μου στο
Survivor να έκανε κακό, αλλά αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ γιατί δεν ξέρω την απάντηση».
«ΕΙΜΑΙ ΜΌΝΌΣ ΜΌΥ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΠΌΚΛΕΙΩ
ΤΙΠΌΤΑ»
«Με φλερτάρουν πολύ, ειδικά στα social media, αλλά είμαι παραδοσιακός άντρας. Θέλω εγώ να διεκδικώ. Τώρα είμαι μόνος μου, αλλά δεν αποκλείω τίποτα. Ο έρωτας χρειάζεται πολλή ενέργεια και με όλα αυτά που κάνω πια στη ζωή μου δεν ξέρω αν θα μπορούσα να είμαι σε μια σχέση. Ωστόσο, πέρα από τους δικούς μου ανθρώπους, η προτεραιότητά μου είμαι εγώ. Θα ήμουν πολύ εγωιστής και αχάριστος αν δεν ένιωθα χαρούμενος με όλα όσα έχω στη ζωή μου. Νιώθω ευτυχισμένος. Αυτά που εγώ έχω τώρα δεδομένα, υλικά και μη, για κάποιους είναι τα ζητούμενα». OK!