ΜΙΧΆΛΗΣ ΧΆΤΖΗΓΙΆΝΝΗΣ
«Η σχέση μας με τη Ρούλα Κορομηλά είναι καρμική»
Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΠΡΏΤΗ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΥ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ MEGA (ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 22.00), ΤΑ ΑΓΝΏΣΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΥ ΒΙΏΜΑΤΑ, ΕΞΗΓΕΙ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΗ Η ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΠΏΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΏΠΙΚΗ ΣΟΥ ΖΏΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΣΤΑ ΠΡΏΤΟΣΕΛΙΔΑ.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΕΏΡΓΙΑΔΗ
ΦΏΤΟΓΡΑΦΟΣ: ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΑΡΑ ΜΠΟΤΣΙΒΑΛΗ
ΒΟΗΘΟΣ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΥ: ΣΤΑΥΡΙΝΑ ΜΑΝΤΑΛΗ
MAKE-UP: ΚΙΚΗ ΑΪΒΑΖΗ TEAM
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ NJV ATHENS PLAZA (ΒΑΣΙΛΕΏΣ ΓΕΏΡΓΙΟΥ Α’ 2, ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΑΘΗΝΑ, ΤΗΛ.: 210-3352400) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ.
ΠΠρωί Παρασκευής. Αν και λένε ότι οι τραγουδιστές δεν ξυπνάνε νωρίς, εκείνος σπάει το στερεότυπο. Ετοιμάζεται να πάει από το σπίτι του στο Mega για τη σύσκεψη της επόμενης εκπομπής. Ποτέ, εξάλλου, ο Μιχάλης δεν άφηνε τίποτα στην τύχη του. Από τη στιγμή που απάντησε θετικά στην πρόταση του καναλιού, το αντιμετώπισε πολύ σοβαρά, όχι σαν πάρεργο. «Είναι μια πρόκληση για εμένα. Κάτι εντελώς καινούριο» λέει. «Άλλωστε, είναι η πρώτη φορά που καλούμαι να αναλάβω τον ρόλο του παρουσιαστή σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα, το οποίο όμως έχει κεντρικό πυρήνα τη μουσική, που τόσο αγαπώ, και τους δημιουργούς».
Ήταν μια αυθόρμητη απόφαση; Είχες ενδοιασμούς;
Η ζωή η ίδια είναι γεμάτη από καθημερινές εκπλήξεις. Κάθε απόφαση, αυθόρμητη ή μη, είναι και μια επιλογή, την οποία όταν κάνει κάποιος θα πρέπει να τη διεκπεραιώνει με σεβασμό και πολλή δουλειά. Δεν είχα ενδοιασμούς, κάθε άλλο. Είμαι χαρούμενος που συμμετέχω σε αυτή τη μεγάλη παραγωγή του Mega. Το
Σπίτι με το Mega είναι μια εκπομπή που έχει αφήσει το αποτύπωμά της στην ελληνική τηλεόραση. Είναι, λοιπόν, για μένα μια νέα εμπειρία αλλά και ένα νέο, μεγάλο στοίχημα.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σου είπε η Ρούλα Κορομηλά όταν συναντηθήκατε;
Το «σπορ» της παρουσίασης είναι ομαδική δουλειά. Συναντηθήκαμε, θυμάμαι, ένα απόγευμα με τη Ρούλα πριν από την έναρξη των γυρισμάτων της εκπομπής και μου είπε ότι θα είμαστε αυθεντικοί, αληθινοί και θα προχωρήσουμε χέρι χέρι σε αυτή τη διαδρομή. Δεν μας ενδιαφέρουν τα νούμερα τηλεθέασης.
Τι έχεις εισπράξει από τη Ρούλα μετά από τέσσερις εκπομπές;
Με τη Ρούλα δεν γνωριζόμασταν προσωπικά από πριν. Στο πρώτο ραντεβού ανακαλύψαμε ότι η σχέση μας είναι καρμική, οι ζωές μας είχαν τόσους συσχετισμούς που αισθανθήκαμε σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Με την ευγένειά της, με μια αγνή διάθεση να με κατευθύνει και να με προστατεύσει, ήθελε πολύ να το κάνουμε μαζί. Μου είπε «θα μιλάμε κάθε μέρα»! Και το έκανε. Με παίρνει κάθε μέρα και μου λέει: «Αγαπημένε μου συγκάτοικε, μην ξεχνάς ποιος είσαι. Δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα». Και αν είμαστε κάπου που δεν
μπορούμε να μιλήσουμε, μου το στέλνει σε μήνυμα! Μετά από έναν μήνα γυρισμάτων, μέσα μου νιώθω ήσυχος γιατί δεν απομυθοποίησα τον άνθρωπο που ήξερα εγώ, όπως όλη η Ελλάδα. Γιατί στο καλλιτεχνικό στερέωμα δεν είναι πάντα όλοι αυτό που βλέπουμε. Στην περίπτωσή της, δεν κρύβεται πίσω ένας δεύτερος άνθρωπος με τον οποίο δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα.
Παρακολουθείς την εκπομπή μετά;
Φυσικά. Άλλωστε, πιστεύω ακράδαντα ότι για να βελτιωθεί κάποιος πρέπει να παρακολουθεί τη διαδρομή του. Να βλέπει τα λάθη του, τα αδύναμά του αλλά και τα δυνατά του σημεία και να προσπαθεί να γίνεται καλύτερος.
Έχοντας βρεθεί στην κορυφή της εγχώριας μουσικής βιομηχανίας, υπήρχαν πάντα άνθρωποι που δεν σου χαρίζονταν. Ακόμα και τώρα σε έκριναν πριν καν σε δουν στο γυαλί.
Νίκο μου, είναι αναμενόμενο ότι κάποιοι θα σε κρίνουν με αρνητικό τρόπο. Κάθε φορά καταλαβαίνω την προέλευση αυτών των σχολίων. Δεν είναι κάτι που με ξαφνιάζει. Παλιότερα με ενοχλούσε, δεν μπορούσα να το δικαιολογήσω. Μετά από τόσα χρόνια, γνωρίζω ότι όπου υπάρχει δράση υπάρχει και αντίδραση. Ειδικά η τηλεόραση είναι μια σκληρή αρένα, το ξέρεις κι εσύ. Δυστυχώς, η κριτική καταλήγει μια υποκειμενική υπόθεση με αλλότρια κίνητρα. Δεν γίνεται επί της ουσίας.
Η τελευταία σου τηλεοπτική εμπειρία ήταν με το talent show The Final Four, στον ρόλο του κριτή. Εκεί είχες περάσει καλά;
Ήταν μια εκπληκτική εμπειρία που έδωσε τη δυνατότητα σε νέους ανθρώπους να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους. Βρέθηκα και εκεί σε έναν διαφορετικό ρόλο, που σίγουρα μου έμαθε κι εμένα πολλά. Αυτή τη στιγμή όμως η προσοχή μου είναι στραμμένη στο Σπίτι με το Μega. Η μουσική ήταν και είναι, και στα δύο κόνσεπτ, η κοινή συνισταμένη και ο λόγος που αποφάσισα να συμμετάσχω. Αυτό που διαφέρει είναι οι πρωταγωνιστές.
Πριν από έναν μήνα έκλεισες τα 45. Σε αγχώνει ο χρόνος; Ο άνθρωπος που βλέπω δεν με αγχώνει, αν και έχει κλείσει τα 45 του έτη. Θα έλεγα κιόλας ότι είναι ο καλύτερός μου φίλος. Είναι καλό να αγαπάμε και να προσέχουμε τον εαυτό μας.
Έχεις χρειαστεί ποτέ τη βοήθεια ψυχολόγου; Όχι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω κάτι με όσους έχουν την ανάγκη να εξομολογηθούν πράγματα που τους βαραίνουν σε κάποιον που δεν θα τα μεταφέρει πουθενά. Εγώ βρίσκω καταφύγιο αλλού. Είμαι ευγνώμων διότι η οικογένειά μου έχει σταθεί δίπλα μου στις δύσκολες στιγμές. Και όταν λέω «οικογένεια», αναφέρομαι και στους αληθινούς φίλους που έχω, οι οποίοι χαίρονται με τη χαρά μου και στέκονται δίπλα μου στα δύσκολα.
Και εσύ είσαι πάντα δίπλα στα ζώα, και πολύ το εκτιμώ αυτό σε σένα, αφού σε έχω δει να ταΐζεις τα αδέσποτα της γειτονιάς σου. Έμαθα πρόσφατα ότι έχεις γίνει vegan.
Είμαι vegan από επιλογή και βέβαια από ιδεολογία. Λατρεύω τα ζώα. Έχω ένα σκυλάκι και δύο γατάκια, που ζουν μαζί αρμονικά και μου προσφέρουν κάθε μέρα τη συντροφιά τους και μου δίνουν απεριόριστη χαρά και αγάπη.
Η σύντομη ενασχόλησή σου με την πολιτική τι γεύση σού έχει αφήσει; Χαράς και αγάπης;
Ήταν μια πρόκληση για μένα και μια ευκαιρία να προσφέρω στην πατρίδα μου από το μετερίζι της πολιτικής το μέγιστο δυνατό. Ήταν ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα. Ανέλαβα επικεφαλής ενός νεοσύστατου υφυπουργείου Πολιτισμού,
το οποίο έπρεπε να λειτουργήσουμε γρήγορα και να οργανώσουμε λειτουργικά, διοικητικά και οργανικά, ώστε να ανταποκριθεί όσο το δυνατόν συντομότερα στις πολλές ανάγκες του καλλιτεχνικού κόσμου. Από την πρώτη μέρα ξεκινήσαμε να δουλεύουμε αδιάλειπτα, έτσι ώστε να υλοποιηθούν οι προεδρικές εξαγγελίες, να διαμορφωθούν τα αντίστοιχα νομοσχέδια και, ως τελευταίο βήμα, να ψηφιστούν από τη νομοθετική εξουσία.
Μήπως τα έβλεπες πιο ρομαντικά τα πράγματα πριν από την υπουργοποίησή σου;
Καθόλου. Μπήκα πολύ συνειδητά. Δεν με έπιασαν από τον δρόμο και με έβαλαν στην πολιτική. Είχα πάντα άποψη, είχα φιλίες, συμπάθειες, αλλά και αντιπάθειες στο πολιτικό πεδίο, γνώριζα τις χρόνιες στρεβλώσεις αλλά και το μεγάλο περιθώριο ανάπτυξης και αναδόμησης του τόπου μου, που τον αγαπώ πολύ.
Το είδες τεχνοκρατικά δηλαδή από την αρχή.
Απόλυτα. Είχα δίπλα μου μια πανάξια ομάδα διοικητικών στελεχών, που βέβαια δεν έφτανε, γιατί για να συστήσεις ένα υπουργείο Πολιτισμού χρειάζεται πολύς χρόνος. Εμείς τρέξαμε ένα κατοστάρι ώστε να αρχίσει να παράγει έργο.
Τότε γιατί επέλεξες να απομακρυνθείς;
Πρέπει να σου πω ότι όταν δέχτηκα την πρώτη κρούση βρισκόμουν στο εξωτερικό, δεν περίμενα πάνω από το τηλέφωνο να με καλέσει κάποιος. Από την πρώτη στιγμή είχα πει ότι θα τρέξω για ένα εύλογο χρονικό διάστημα ώστε να στελεχωθεί το υπουργείο και να προωθήσουμε τρία νομοσχέδια – το ένα από αυτά καταφέραμε ήδη να το περάσουμε.
Το κεφάλαιο «πολιτική» έχει κλείσει πλέον για σένα;
Σε αυτή τη ζωή «ποτέ μη λες ποτέ». Η πολιτική, με την έννοια του να υπηρετείς το δημόσιο συμφέρον και την κοινωνία, με αφορά. Δεν έχω άλλη ατζέντα. Δεν χρειάζομαι τα εύσημα μιας εκτελεστικής θέσης για να νιώσω ανάταση. Έχω ζήσει ωραίες στιγμές από το τραγούδι, έχω ευχαριστηθεί τη ζωή μου, έχω πραγματοποιήσει πιο πολλά όνειρα από όσα είχα στο μυαλό μου. Αλλά η πολιτική ήταν ένα μικρό αγκάθι πάντα μέσα μου. Μην ξεχνάς ότι μαζί με την αδελφή μου ανήκουμε στην πρώτη γενιά μετά την Εισβολή. Τα πρώτα χρόνια της ζωής μας ζούσαμε σε δομές, μέχρι να ετοιμαστούν οι οικισμοί που θα στέγαζαν τις προσφυγικές οικογένειες. Η πρώτη δεκαετία μετά το τραγικό γεγονός ήταν βίαιη. Υπήρχαν εντατικές συνομιλίες που κατέληγαν σε αδιέξοδο και ουχί περιστασιακές συγκρούσεις. Στο σχολείο είχε περάσει το εθνικό μας θέμα στον βασικό κορμό των μαθημάτων. Θυμάμαι τη μάνα μου να με παίρνει μαζί της στις διαδηλώσεις, να βλέπω τον κόσμο να περνάει την Πράσινη Γραμμή και οι Τούρκοι στρατιώτες να στέκονται στη σειρά για να μη σπάσει ο κλοιός. Μεγαλώνοντας αναγνώριζα όλο και περισσότερο τον πόνο των γονιών μου, κάθε μέρα μιλούσαν για την Κερύνεια και το σπίτι τους. Έζησα την πικρία και τη στενοχώρια τους, αφού και οι ίδιοι μπορεί να φύγουν από τη ζωή χωρίς να έχουν γυρίσει πίσω στον τόπο τους. Την ίδια στιγμή τούς ευγνωμονώ γιατί δεν με πότισαν με ένα άκριτο μίσος απέναντι στην τουρκική αδιαλλαξία και τον τουρκικό επεκτατισμό.
Στην Κύπρο η οικογένεια παραμένει πιο παραδοσιακή. Εσένα δεν σου λένε οι γονείς σου πότε θα παντρευτείς και να τους χαρίσεις ένα εγγονάκι;
Στην Κύπρο οι άνθρωποι παντρεύονται νωρίτερα, οι συμμαθητές μου έχουν μεγάλα παιδιά. Εγώ μετά τον στρατό, στα 19 μου, τη σκαπούλαρα και ήρθα στην Ελλάδα! Είχα τη μαμά μου να μου λέει «άντε, παιδί μου, να κάνεις κι εσύ οικογένεια» κι εγώ της απαντούσα «τακτοποίησε πρώτα την κόρη σου
«Είναι αναμενόμενο ότι κάποιοι θα σε κρίνουν με αρνητικό τρόπο. Παλιότερα με ενοχλούσε»
και μετά δες εμένα!». Ευτυχώς, εκείνη της χάρισε δύο εγγονάκια κι έτσι ηρέμησε λίγο! Και η αδελφή μου και ο άντρας της εργάζονται, οπότε ουσιαστικά οι παππούδες τα μεγαλώνουν, ζουν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους, γιατί ως συνταξιούχοι έχουν τον χρόνο που δεν είχαν με εμάς.
Φαντάζομαι ότι αν ήθελες να κάνεις οικογένεια θα την είχες κάνει. Μπορεί να μην ακολούθησα τον παραδοσιακό δρόμο, αλλά επέλεξα να ζω μαζί με έναν άνθρωπο που αγαπώ και με αγαπάει. Νιώθω ότι έχω ζήσει ήδη τον γάμο και χαίρομαι για αυτό.
Απλά, όταν είστε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης και η Ζέτα Μακρυπούλια, αυτό τον «γάμο» τον ζει και όλη η Ελλάδα μαζί σας. Για χρόνια είχατε τους παπαράτσι έξω από την πόρτα του σπιτιού σας. Ειδικά στις αρχές ήταν πολύ ξαφνικό και πολύ περίεργο για εμάς. Με τον καιρό και αυτό καταλάγιασε, δεν υπήρχε κάτι καινούριο να απασχολήσει το κοινό.
Πίστεψέ με, πάντα οι φωτογραφίες σας πωλούνταν, και μάλιστα ακριβά.
Όταν σμίγουν δύο επώνυμοι άνθρωποι, είναι νομοτελειακό ότι απασχολούν τη δημόσια σφαίρα. Είχατε όλο το «χολιγουντιανό» πακέτο: νέοι, ωραίοι και πολύ επιτυχημένοι. Στη δική σας περίπτωση, είδαμε να δημοσιεύονται φωτογραφίες μέσα από το σπίτι σας στην Πάρο. Θέλω να πω ότι παραβιάστηκε σοβαρά η ιδιωτικότητά σας.
Τι μου θύμισες τώρα… Όντως, υπήρχε μια καταδιωκτική τακτική που μας προκαλούσε προβληματισμό, αμηχανία έως και φόβο.
Πιστεύεις πλέον στο «για πάντα»;
Ναι, πιστεύω στο «για πάντα». Δεν είναι θέμα ρομαντισμού. Πιστεύω ότι υπάρχει ο άνθρωπος που μπορεί να είναι δίπλα σου. Και αυτό είναι το δύσκολο, γιατί το εύκολο είναι το εφήμερο, το οποίο επίσης δεν επικρίνω ως στάση ζωής, αλλά όχι για μένα. Μου άρεσε πάντα η σταθερότητα. Μου δίνει έναν προσανατολισμό, μια ασφάλεια. Έστω κι αν έχουν αλλάξει οι εποχές, οι βασικές ανάγκες των ανθρώπων δεν έχουν αλλάξει. Οι γονείς μας έζησαν από μικροί μαζί. Μέσα από την καθημερινή τριβή, που δεν είναι πάντα εύκολη, αναπτύσσεται η αγάπη, η αλληλεγγύη, η αλληλοπροστασία.
Εμείς, που παρακολουθούσαμε τη ζωή σου από μακριά, το είχαμε φτιάξει αυτό το παραμύθι με το happy end. Λέγαμε ότι με τη Ζέτα θα μείνετε για πάντα μαζί. Δεν μας άρεσε που τελείωσε.
(Γελάει). Ελπίζω να μη σας στενοχώρησα πολύ. Κάθε χωρισμός, όσο
«Ευγνωμονώ τους γονείς μου γιατί δεν με πότισαν με ένα άκριτο μίσος απέναντι στην τουρκική αδιαλλαξία και τον τουρκικό επεκτατισμό»
ανώδυνος και αναίμακτος κι αν είναι, όσο κι αν ο κύκλος κλείνει χωρίς τριγμούς και διαμάχες…
…έχει πόνο. Δεν έχει;
Μετά από τόσα χρόνια δεν μπορεί να τελειώσει χωρίς πόνο. Ο πόνος είναι ένα στάδιο που πρέπει να διανύσεις. Θέλει μια τόλμη να πάρεις αυτή την απόφαση, να πεις ότι χρειάζεται μια ανανέωση, μια απόσταση ή ένα οριστικό τέλος. Ο πόνος σε ακολουθεί για ένα διάστημα. Και πιστεύω ότι αυτό το συναίσθημα ήταν αμφίδρομο.
Από την άλλη, ήταν πολύ ωραίο που την είδαμε ανάμεσα στο κοινό σε μια πρόσφατη συναυλία σου. Καταλαβαίνεις ότι η αγάπη υπάρχει ακόμα εδώ.
Αυτό το συναίσθημα δεν είναι κάτι που σταμάτησε, ούτε πρόκειται να σταματήσει. Δεν χάνεται έτσι κάτι που είχε ουσία και αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Είναι μεγάλη χαρά για μένα όταν η Ζέτα έρχεται στις συναυλίες μου. Δεν με ξαφνιάζει, γιατί η σχέση μας είναι απόλυτα υγιής, υπάρχει αμοιβαία αγάπη.
Είναι εύκολο για σένα να κρατάς επαφή με έναν άνθρωπο που έχει περάσει από τη ζωή σου;
Φυσικά και είναι. Διότι αυτός ο άνθρωπος υπήρξε πρωτίστως επιλογή μου και είναι μέρος της ζωής μου. Δεν διαγράφεις έτσι απλά τους ανθρώπους με τους οποίους έχεις μοιραστεί στιγμές και δεν σου έχουν κάνει κακό. Απλώς ο επαναπροσδιορισμός της διαδρομής είναι μερικές φορές η μόνη λύση για να κρατηθεί μια σχέση υγιής και σε βάθος χρόνου.
Είπαμε πριν για τον περίγυρο, εσύ όμως ένιωσες ποτέ την ανάγκη της πατρότητας;
Την ένιωσα, αλλά για εμένα η πατρότητα είναι συνδυασμός παραγόντων. Να έρθει η κατάλληλη στιγμή με τον κατάλληλο άνθρωπο. Ο περίγυρος πάντα ασκεί πίεση. Είναι ένα από τα «άγχη» της κοινωνίας μας.
Η προσωπική σου ζωή έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα σε αυτή τη φάση;
Όταν θέλεις να κρατήσεις την ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή, βρίσκεις τον τρόπο.
Νιώθεις όμως έτοιμος για κάτι νέο;
Αναρωτιέμαι πολλές φορές… υπάρχει κάποιος άνθρωπος σε αυτό τον κόσμο που μπορεί να ορίσει τι θα γίνει την επόμενη ημέρα; Θεωρώ ότι στη ζωή είναι ωραίο να υπάρχουν εναλλαγές. Οι προκλήσεις και οι νέες εμπειρίες είναι εκείνες που μας αναζωογονούν.
Αυτό που βλέπω πάντως εγώ είναι ότι τον τελευταίο καιρό δείχνεις μια πιο εύθυμη πλευρά σου στο TikTok. Ήταν δική σου ιδέα ή ανάγκη;
Δεν το περίμενες από μένα αυτό, έτσι; Ήταν μια δική μου ιδέα, βλέπω πολλές αμερικάνικες εκπομπές που κάνουν αστεία βίντεο και τα προσαρμόζω σε μένα.
Επειδή σε γνωρίζω είκοσι χρόνια, είχα δει αυτή την πλευρά, απλά εσύ δεν τη μοιραζόσουν με το κοινό.
Όντως, ειδικά στην αρχή, υπήρχε μια εσωστρέφεια, το μυαλό μου ήταν συγκεντρωμένο στο να πραγματοποιήσω τον στόχο μου. Και στο σχολείο δεν ήμουν η ψυχή της παρέας. Ήμουν λίγο ήσυχος, λίγο απομονωμένος, χωρίς να είμαι προβληματικό παιδί. Μεγαλώνοντας είχα τη χαρά να ζήσω εικόνες που δεν χωρούσαν καν στο μυαλό μου, οπότε ένιωσα ότι δεν υπήρχε λόγος να υπάρχει πλέον αυτή η εσωστρέφεια. Μου άρεσε η ιδέα να διακωμωδήσω τον ίδιο μου τον εαυτό. Όταν είσαι πιο νέος μπορεί να πιστεύεις ότι ο κόσμος κινείται γύρω από σένα –αλαζονεία όμως δεν ένιωσα ποτέ–, μετά όμως συνειδητοποιείς ότι είμαστε απλά μια σταγόνα στον ωκεανό.
Στο τελευταίο σου τραγούδι, που κυκλοφορεί από τη Heaven, με τίτλο Όλα πολύ, o πρώτος στίχος λέει: «Χάνω τον έλεγxο στα χέρια σου…». Έχεις ζήσει στον έρωτα αυτό το «αφόρητα πολύ» που λέει παρακάτω;
Είναι ένα τραγούδι για τη ζωή. Την αγάπη για τη ζωή, που τη βρίσκεις να εμφανίζεται και τη νιώθεις αφόρητα στο χαμόγελο, στο άγγιγμα, στις σχέσεις. Για το πρώτο σκίρτημα των αθώων παιδικών χρόνων, που κανείς δεν ξεχνά, και είναι εκεί που χάνεις τον έλεγχο από τα έντονα και πρωτόγνωρα αισθήματα.
Είχες όντως συζητήσει με τον Αντώνη Ρέμο να βρεθείτε ξανά στην ίδια σκηνή τη φετινή σεζόν;
Όχι, δεν τέθηκε ποτέ τέτοιο θέμα, απλά του έγραψα το τραγούδι Να ξαναμετρήσω και ίσως το συμπέραναν από εκεί. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζομαι για τις εμφανίσεις μου με τον Στέφανο Κορκολή στο VOX από τις 23 Δεκεμβρίου.
Αλήθεια, Μιχάλη, πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη μουσική. Τα υπόλοιπα θα τα φέρει ο χρόνος, ο πανδαμάτωρ… OK!
«Είναι μεγάλη χαρά για μένα όταν η Ζέτα έρχεται στις συναυλίες μου. Υπάρχει αμοιβαία αγάπη»