ΒΛΑΔΊΜΗΡΟΣ ΚΥΡΊΑΚΊΔΗΣ & ΈΦΗ ΜΟΥΡΊΚΗ
Η πρώτη συνάντηση των δύο ηθοποιών έγινε στη Θεσσαλονίκη το 1988. Η Έφη Μουρίκη εμφανιζόταν στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου Ο γλάρος, σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν, η οποία είχε μεταφερθεί στη συμπρωτεύουσα, στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Την ίδια περίοδο, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης έπαιζε στην κωμωδία του ΚΘΒΕ Και ο Ρόζενγκραντς και ο Γκίλντενστερν νεκροί άρχοντά μου, σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη. «Η Έφη ζήτησε από τον Μίνωα Βολανάκη να παρακολουθήσει μια πρόβα μας γιατί έπαιζαν κάποιοι φίλοι της στην παράσταση. Εκεί γνωριστήκαμε. Ξαναήρθε και την επόμενη εβδομάδα, εγώ βρήκα στο εν τω μεταξύ το τηλέφωνό της και της ζήτησα να βγούμε. Από τότε είμαστε μαζί 35 χρόνια τώρα» περιγράφει στο ΟΚ! ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης.
«Στην αρχή της σχέσης μας» θυμάται «ερχόμουν από τη Θεσσαλονίκη με την πρωινή πτήση στην Αθήνα για να δω την Έφη για λίγες μόνο ώρες και γύριζα με την απογευματινή για να προλάβω την παράσταση. Η Έφη έχει άλλα τέσσερα αδέλφια και τότε έμεναν όλοι μαζί οικογενειακώς – τα τρία αγόρια στο ένα δωμάτιο και οι δύο αδελφές στο άλλο. Όταν έφτανα εγώ, πήγαινα στο σπίτι, ξυπνούσα την αδελφή της Έφης, εκείνη σηκωνόταν από το κρεβάτι, ξάπλωνα εγώ και περίμενα την Έφη να ξυπνήσει. Με το που άνοιγε τα μάτια της, με έβλεπε. Η Έφη είναι ο μεγάλος μου έρωτας». Το 1997, εννέα χρόνια μετά την πρώτη τους γνωριμία στη Θεσσαλονίκη, παντρεύτηκαν στην Αθήνα, στον ιερό ναό του Προφήτη Ηλία στην Αγία Παρασκευή. «Σίγουρα κέρδισα πολλά από την προσωπικότητα της Έφης. Εγώ, ας πούμε, είμαι ένας άνθρωπος παρορμητικός, ενώ η Έφη είναι πολύ πιο σταθερή, και αυτό το χαρακτηριστικό της με βοήθησε σε πολλές αποφάσεις μου. Αντίστοιχα και η Έφη βοηθήθηκε από τον δικό μου παρορμητισμό» εξηγεί ο ίδιος. Φέτος, άλλη μια φορά, μοιράζονται τη σκηνή στο Θέατρο Ζίνα με ένα δυνατό έργο ρεπερτορίου, τον Θάνατο του εμποράκου του Άρθουρ Μίλερ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη. Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης κρατά τον εμβληματικό ρόλο του Γουίλι Λόμαν και η Έφη Μουρίκη της συζύγου του, Λίντα. «Είναι υπέροχο, μοναδικό να μοιράζομαι τη σκηνή με την Έφη. Επιπλέον νιώθουμε περηφάνια, εγώ για την Έφη και εκείνη για μένα». Και καταλήγει με το δικό του χαρακτηριστικό ύφος: «Δεν γιορτάζουμε τον Άγιο Βαλεντίνο στις 14 Φεβρουαρίου, γιατί τον γιορτάζουμε κάθε μέρα. Φέτος, θα της πάρω λουλούδια, αλλά δεν το ξέρει...».