«Ο πατέρας μου δεν μου έκοψε ποτέ τα φτερά»
Η 25ΧΡΟΝΗ ΤΡΑΓΟΥΔΊΣΤΡΊΑ, ΛΊΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΊΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΕΜΊΕΡΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ANODOS LIVE STAGE
ΠΛΑΪ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ, ΓΊΑΝΝΗ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟ, ΜΊΛΑ ΣΤΟ ΟΚ! ΓΊΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΠΑΝΩ ΑΛΛΑ ΚΑΊ ΠΊΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΗΝΗ, ΤΊΣ ΜΕΤΑΠΤΥΧΊΑΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗ ΒΊΟΛΟΓΊΑ ΑΛΛΑ ΚΑΊ ΤΑ ΠΑΊΔΊΑ ΚΑΛΛΊΤΕΧΝΩΝ ΠΟΥ ΣΠΑΝΊΑ, ΟΠΩΣ ΛΕΕΊ Η ΊΔΊΑ, ΑΝΤΑΓΩΝΊΖΟΝΤΑΊ ΤΗΝ ΚΑΡΊΕΡΑ ΤΩΝ ΔΊΑΣΗΜΩΝ ΓΟΝΊΩΝ ΤΟΥΣ.
ΤΤο νέο σου τραγούδι, Τι φταις κι εσύ, κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες από τη Minos EMI, A Universal Company και έχει ήδη ξεπεράσει τις 800.000 προβολές στο YouTube.
Το αγάπησα ήδη από τη μουσική, πριν καν πάρει την τελική του μορφή. Το έχει γράψει ο πατέρας μου, οι στίχοι είναι του Νίκου Σαρρή και η ενορχήστρωση του Μάριου Ψιμόπουλου. Νομίζω ότι αυτό το τραγούδι δημιουργεί χαρά στον ακροατή και είναι πολύ κοντά στη δική μου προσωπικότητα.
Όλο τον Φεβρουάριο βρισκόσουν μαζί με τον πατέρα σου, Γιάννη Πλούταρχο, και την Ήβη Αδάμου σε μια επιτυχημένη περιοδεία στην Αμερική. Πώς ήταν αυτή η πρωτόγνωρη εμπειρία για σένα; Ξεκάθαρα, ήταν εμπειρία ζωής. Περάσαμε πολύ όμορφα με την Ήβη –την εκτιμώ πολύ και καλλιτεχνικά–, όπως και με τον πατέρα μου φυσικά. Μακάρι να με αξιώσει ο Θεός να κάνω στο μέλλον πολλά τέτοια επαγγελματικά ταξίδια στη ζωή μου.
Είναι εύκολο να συνεργάζεται μια κόρη με τον πατέρα της;
Είναι μέλος της οικογένειάς μου, κάτι που με κάνει αυτόματα να νιώθω ηρεμία και ασφάλεια όταν βρίσκομαι κοντά του. Είναι πολύ όμορφη εμπειρία να συνεργάζομαι με αυτό τον άνθρωπο, που τυχαίνει να είναι πατέρας μου. Επιπλέον, δίνει πολύ χώρο και χρόνο στους νέους καλλιτέχνες. Τους εκτιμά, κάτι που είναι πολύ βασικό στη δουλειά μας. Επίσης, έχει βοηθήσει και συνεχίζει να βοηθά τους νέους γενικότερα και αυτό δεν μπορώ να μην το αναγνωρίσω, όχι μόνο στον πατέρα μου αλλά σε όποιον το κάνει.
Πώς διαχειρίζεστε πάνω στη δουλειά τη σχέση σας;
Στη δική μας περίπτωση, η σχέση μας πάνω στη σκηνή είναι ίδια με αυτήν της καθημερινότητας. Όπως και να το κάνεις, είναι ο πατέρας μου και είμαι η κόρη του, ακόμη και αν βρισκόμαστε εντός επαγγελματικού πλαισίου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε μένα θα συμπεριφερθεί διαφορετικά σε σχέση με κάποιον άλλο συνεργάτη
του. Ο πατέρας μου είναι δίκαιος άνθρωπος και πολύ σωστός επαγγελματίας, όπως έχει αποδείξει και ο χρόνος άλλωστε.
Σε αντιμετώπιζαν διαφορετικά οι συμμαθητές σου στο σχολείο επειδή ο μπαμπάς σου ήταν διάσημος;
Όχι, κι αυτό γιατί τα παιδιά στις μικρές ηλικίες δεν άκουγαν Πλούταρχο. (Γελάει.) Μεγαλύτερη το βίωσα λίγο αυτό, με ορισμένες περίεργες, ας πούμε, συμπεριφορές. Στα χρόνια του Λυκείου ειδικά, υπήρξαν κάποιοι, όχι μόνο συμμαθητές μου, που με πλησίαζαν μόνο και μόνο γιατί είμαι η κόρη του Πλούταρχου και όχι για αυτό που είμαι εγώ ως άνθρωπος. Το θετικό όμως είναι ότι από πολύ μικρή έμαθα να ξεχωρίζω ποιος με πλησιάζει για μένα και ποιος όχι, τι τον ενδιαφέρει πραγματικά και αν θέλει να κερδίσει κάτι από μένα.
Έχει τύχει να σε φέρουν σε δύσκολη θέση;
Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιο ακραίο σκηνικό. Έχει συμβεί ελάχιστες φορές και πάντα ήταν σε βαθμό που μπορούσα να το διαχειριστώ.
Πώς ήσουν ως παιδί;
Νομίζω άλλος άνθρωπος. Θυμάμαι ότι με φώναζαν οι δικοί μου «Κατερίνα η δίκαιη». Έχω θέμα με την αδικία, δεν μου αρέσει. Γενικά, ήμουν αρκετά κλειστό παιδί και θα μπορούσα να με χαρακτηρίσω με ευκολία «αγοροκόριτσο». Μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο, οπότε κάποια στιγμή, εκεί γύρω στο Δημοτικό, έπεισα τους γονείς μου να με γράψουν σε μια παιδική ομάδα ποδοσφαίρου, κάτι που δεν ήταν και το πιο σύνηθες για τα κοριτσάκια. Στις προπονήσεις έπαιζα σε μια ομάδα εγώ μαζί με 20 αγόρια. (Γελάει.) Γενικά μου άρεσε να ασχολούμαι με αυτά που χαρακτηρίζουμε πιο «αγορίστικα». Σίγουρα δεν με ενδιέφεραν οι κούκλες, τα κουζινικά και όλα αυτά που είχαν έντονο ροζ χρώμα. Επίσης, αυτό που μου λένε όλοι όσοι με γνωρίζουν από μικρή είναι ότι ήμουν αρκετά πεισματάρα. Δεν υπήρχε περίπτωση να βάλω κάτι στο μυαλό μου και να μην το κάνω. Νομίζω ότι είχα έντονο ανταγωνισμό με τον εαυτό μου, κάτι που το έχω ακόμη μάλλον. Θέλω συνεχώς να εξελίσσομαι και να γίνομαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου.
Μεγάλωσες σε μια πολύτεκνη οικογένεια, μαζί με τα τέσσερα αδέλφια σου. Ποιες παιδικές εικόνες σού έρχονται στον νου;
Πολλές οικογενειακές στιγμές. Περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί, κάτι που μας έχει κάνει να είμαστε τόσο κοντά ακόμη και τώρα, μεγαλώνοντας. Κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα πηγαίναμε κάπου οικογενειακώς, μαζί και με τα ξαδέλφια μας. Το ίδιο συνέβαινε και τα καλοκαίρια. Ακόμη και τώρα, που πια δεν είμαστε παιδάκια, σίγουρα μέσα στον χρόνο θα κλείσουμε να πάμε κάπου, έστω ένα διήμερο. Είναι επιθυμία όλων μας, θέλουμε να περνάμε χρόνο και να ζούμε νέες εμπειρίες μαζί.
Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αγαπάω οτιδήποτε έχει σχέση με τη μουσική. Όταν προέρχεσαι από μια μουσική οικογένεια, δεν καταλαβαίνεις καν πότε η μουσική γίνεται αναπόσπαστο μέρος της ζωής σου. Συμβαίνει σχεδόν αυτόματα. Από πολύ μικρή ηλικία ήξερα ότι το τραγούδι ήταν σχεδόν ανάγκη. Πάντα με θυμάμαι να τραγουδάω και ελπίζω να τραγουδάω μια ζωή με την ίδια αγάπη.
Ήσουν από τα κορίτσια που τραγουδούσαν μπροστά στον καθρέφτη;
Εννοείται, ήταν από τις αγαπημένες μου στιγμές. Τραγουδούσα όλη μέρα με ψεύτικα μικρόφωνα και έπαιζα την επαγγελματία τραγουδίστρια συνεχώς μέσα στο σπίτι. Και όχι μόνο αυτό, ετοίμαζα και χορογραφίες, συνομιλούσα με fans μου, που υπήρχαν μόνο στο μυαλό μου τότε, έκανα δηλώσεις στις κάμερες, γενικά χαμός. (Γελάει.)
Ωστόσο, τελειώνοντας το σχολείο, σπούδασες Βιολογία στη Λευκωσία και συνέχισες για το μεταπτυχιακό σου στη Βιομηχανική Φαρμακολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Μου αρέσει πολύ οτιδήποτε έχει σχέση με τον άνθρωπο, οπότε η Βιολογία ήταν σίγουρα ένας τομέας που με γοήτευε. Πλέον, με ενθουσιάζει η Νευροβιολογία και οι νευροεπιστήμες γενικότερα. Δεν επέλεξα τις σπουδές μου τυχαία. Όμως, ανέκαθεν προτιμούσα, προτιμώ και θα προτιμώ να ασχολούμαι με το τραγούδι επαγγελματικά.
Και πώς το ανακοίνωσες στους γονείς σου;
Έγινε πολύ πρόσφατα, όταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου. Σίγουρα έβλεπαν ότι δειλά δειλά κάνω κάποια βήματα στο τραγούδι, ανέβαζα στα social media και covers με κομμάτια που αγαπάω, όμως δεν είχα εκδηλώσει την επιθυμία να ασχοληθώ επαγγελματικά. Μετά την επανεκτέλεση του τραγουδιού του πατέρα μου Πόσο ωραία μάτια έχεις, που κάναμε ντουέτο, άρχισα να το σκέφτομαι πιο έντονα. Μέχρι πρόσφατα δεν ήμουν σίγουρη. Μετά το τέλος των σπουδών μου είπα: «Θα το δοκιμάσω να ασχοληθώ πιο σοβαρά».
Ο πατέρας σου δεν στάθηκε εμπόδιο στη δική σου απόφαση, ούτε και στην επιλογή του αδελφού σου, Γιώργου Κακοσαίου. Είναι καθοριστικό για ένα νέο παιδί να έχει τη στήριξη των γονιών του στις αποφάσεις του.
Αδιαμφισβήτητα, είναι παρά πολύ σημαντικό. Ο πατέρας μου δεν μου έκοψε ποτέ τα φτερά. Είναι ανεκτίμητη στήριξη και βοήθεια να έχεις δίπλα σου τους αγαπημένους σου ανθρώπους.
Φοβήθηκες τη σύγκριση με τον πατέρα σου;
Ο μόνος μου φόβος είναι να φανώ αντάξιά του και να τον κάνω περήφανο. Δεν με φοβίζει κάτι άλλο πέρα από αυτό.
Ένα διάσημο επώνυμο είναι αρκετό για μια επιτυχημένη καριέρα;
Ο χρόνος έχει δείξει ότι τα παιδιά καλλιτεχνών σπάνια έχουν φτάσει την καριέρα του πατέρα ή της μητέρας τους. Οπότε ένα επώνυμο από μόνο του δεν μπορεί να σε βοηθήσει να φτάσεις μακριά και να έχεις διάρκεια.
Απαντάς στα αρνητικά σχόλια ή μηνύματα που ενδεχομένως δέχεσαι στα social media;
Ποτέ. Όλοι έχουν δικαίωμα έκφρασης, επομένως και τα αρνητικά σχόλια είναι δεκτά, αρκεί να μην ξεπερνούν τα όρια.
Εμφανισιακά μοιάζεις περισσότερο, νομίζω, στη μητέρα σου, Μαρία Παπαδοπούλου.
Είμαι καρμπόν η μάνα μου. (Γελάει.) Από τον πατέρα μου όμως έχω αρκετά στοιχεία της προσωπικότητάς του.
Ποιος από τους δύο είναι πιο αυστηρός; Το ρωτάς; Ο πατέρας μου. Ειδικά όσον αφορά το τραγούδι, αλλά το κάνει για καλό.
Η προσωπική σου ζωή είναι κάτι που δεν θέλεις να μοιράζεσαι;
Το σκέφτομαι συχνά και έχω καταλήξει ότι προτιμώ αυτό το κομμάτι της ζωής μου να παραμένει προσωπικό. Ο καθένας βέβαια μπορεί να λειτουργεί όπως αισθάνεται ο ίδιος καλά. Αυτό κάνω κι εγώ άλλωστε.
Στις 28 Μαρτίου ξεκινάτε με τον πατέρα σου στο Anodos Live Stage. Έχεις άγχος για την πρεμιέρα;
Πλέον δεν έχω το άγχος ότι θα ανέβω στη σκηνή, όπως τις πρώτες φορές. Το μόνο που με αγχώνει είναι να μη γλιστρήσω και πέσω με τα τακούνια. (Γελάει.) Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια «βουτιά» που έκανα πρόσφατα στην περιοδεία μας στην Αμερική.
Ποια είναι η πιο πολύτιμη συμβουλή που σου έχει δώσει ο πατέρας σου;
Είναι αυτό που έχει πει και στον αδελφό μου, τον Γιώργο, που ακολουθούμε τα χνάρια του: «Ποτέ να μην είστε κακοπροαίρετοι με ό,τι κάνουν οι άλλοι στη δουλειά τους. Να επικεντρώνεστε σε αυτά που κάνετε εσείς». Δεν θα την ξεχάσω αυτή την κουβέντα του. Σε προσωπικό επίπεδο, αυτό που μου λένε και οι δύο μου γονείς είναι: «Να βρεις τη δική σου ευτυχία σε ό,τι κι αν θες να κάνεις, όπως κι αν θες να ζήσεις». OK!
«Όταν προέρχεσαι από μια μουσική οικογένεια, δεν καταλαβαίνεις καν πότε η μουσική γίνεται αναπόσπαστο μέρος της ζωής σου»