GIFTU SIG Á AÐVENTU
Það eru nú liðin níu ár síðan þau Árni Árnason og Kolbrún Björnsdóttir gengu, eða ja, skelltu, í það heilaga, með ekki nema þriggja vikna fyrirvara, og það í miðri jólatörn.
Það eru nú liðin níu ár síðan þau Árni Árnason og Kolbrún Björnsdóttir gengu, eða ja, skelltu, í það heilaga, með ekki nema þriggja vikna fyrirvara, og það í miðri jólatörn.
Eðlilega efuðust nákomnir þeim um andlegt heilbrigði þeirra beggja og sumir töldu þau gjörsamlega vera búin að missa vitið. Nú, níu árum seinna, segir Árni þetta bestu ákvörðun sem þau hafi tekið. „Við höfðum verið trúlofuð í mörg ár og ástaeðan fyrir því að við höfðum ekki drifið í þessu fyrr var sú að við vorum alltaf að bíða eftir rétta tímanum.“Það liðu þrjú ár, svo liðu tvö í viðbót og eftir um sjö ára trúlofun var lífið enn þá að þvaelast fyrir þeim skötuhjúum. Hann birtist aldrei, þessi rétti tími. „Það var því ekki neitt annað í stöðunni en að drífa í þessu sem fyrst,“segir Árni.
Það varð úr að Árni og Kolbrún gengu í það heilaga í viðurvist prests og votta, sunnudaginn
18. desember 2011, eingöngu sex dögum fyrir aðfangadag. „Dagsetningin sjálf hefur svo sem enga þýðingu fyrir okkur, en þegar við tókum ákvörðunina vildum við síður hafa brúðkaupið inni í miðri jólahátíðinni. Það kom á daginn að þessi dagur var laus og þá hófst allur frekari undirbúningur. Við töluðum við prest, Ólaf Jóhann Borgþórsson í Seljakirkju, sem var meira en til í þetta með svona stuttum fyrirvara. Svo bókuðum við Lágafellskirkju, en sú kirkja er ótrúlega falleg. Margir sem við þekkjum hafa lýst því yfir að við höfum verið brjáluð að gera þetta allt í miðju jólastressi, en það hefur komið á daginn að það er alveg aeðislegt að eiga brúðkaupsafmaelið í miðjum jólaundirbúningi,“fullyrðir Árni.
Jólalegt brúðkaupsafmaeli
Árni og Kolbrún eru baeði mjög mikil jólabörn í anda og finnst þetta báðum yndislegur tími. „Við eigum okkur eina hefð á brúðkaupsafmaelisdaginn og það er að verja deginum saman. Við vöknum saman, erum saman allan daginn og förum í rúmið saman. Þá gerum við hvað eina það sem við erum að bardúsa þá stundina, en oftast er það eitthvert stúss í anda jólanna. Jólahátíðin er tími þar sem við náum að slaka aðeins á og haegja á ferðinni, íhuga lífið og tilveruna. Það besta við jólin er friðurinn og róin. Mér finnst að áherslurnar hafi breyst almennt í þjóðfélaginu og fólk vill nú eiga rólegar og notalegar stundir saman í kringum jólin, í stað þess að gera allt, taka til í öllum hornum og þrífa og skrúbba allt. Þetta er einmitt tími til þess að hlúa að andlegu hliðinni og ekki hvað síst núna þegar faraldur skekur heimsbyggðina.“
Hélt að Jesú vaeri jólasveinn
„Pétur Jesú sjálfur söng fyrir okkur í athöfninni og það er skemmtileg saga að segja frá því að dóttir okkar, sem á þessum tíma var rétt að verða tveggja ára og alger pabbagemlingur, sat í fanginu á mér alla athöfnina og ríghélt í mig. Ástaeðan var sú að hún var svo ofboðslega smeyk við jólasveina og hún hélt að Pétur Jesú vaeri jólasveinninn.“Þess má geta að á þessum tíma skartaði Pétur vígalegu skeggi, sem hefur styrkt stoðirnar undir grunsemdir stúlkunnar til muna.
Gefst ekki tími í stress
Árni segir að það sé í raun margt gott við að hafa ekki of langan fyrirvara þegar kemur að því að plana svona viðburð. „Það gefst enginn tími til þess að stressa sig á hlutunum. Maður verður bara að taka af skarið og velja það sem er í boði. Brúðkaup þurfa nefnilega ekki alltaf að vera risastór og flókin. Og ég maeli heilshugar með að fólk íhugi vetrarbrúðkaup. Þennan dag var veðrið alveg dásamlegt. Það var allt svo kyrrt og rótt og fallegt. Úti var jólaleg snjókoma og dúnmjúkur snjórinn á jörðinni brakaði undan skónum. Það voru miklir töfrar í loftinu. Ég geri mér grein fyrir að við vorum að sjálfsögðu heppin að fá svona gott veður, en ef það hefði gert vont veður þá aetluðum við bara að hafa það notalegt inni. Einnig buðum við bara þeim allra nánustu. Þetta var í raun naestum eins og COVIDbrúðkaup, níu árum á undan sinni samtíð, því það voru ekki nema rétt um þrjátíu manns í kirkjunni. Þetta var bara lítið og náið með nánustu fjölskyldu og einum, tveimur vinum hvort sínum megin. Við hefðum að vísu ekki sloppið undir 20 manna samkomubann í dag,“segir Árni og kímir.
Jólabrúðkaupsboð
Brúðkaupsveislan var haldin heima hjá nýpússuðu hjónunum. Í stað þess að reyna að komast undan jólastemningunni var ákveðið að fara frekar alla leið í jólagleðinni. „Við buðum öllum heim til okkar í jólaboð eftir athöfnina. Það var hangikjöt, malt og appelsín, laufabrauð, jólalög og allur pakkinn. Jólin í kjölfarið voru svo alveg hreint yndisleg. Að verja jólahátíðinni í hveitibrauðsdagana var alveg frábaert.
Þetta var allt í allt stórkostlegur dagur og frábaer ákvörðun enda vissum við baeði að við vildum verja restinni af aevinni saman. Við þurftum ekki að hugsa um það því það var ekki partur af ákvörðuninni. Það var bara tímasetningin sem þurfti að ákveða. Að vera gift hvort öðru er skuldbinding okkar gagnvart hvort öðru og ótrúlega rómantískt í þokkabót. Það var líka viss rómantík að gera þetta með svona stuttum fyrirvara og finna að maður vaeri tilbúinn að taka svona stóra ákvörðun með svo stuttum fyrirvara með manneskjunni sem maður elskar. Í því er falið mikið traust, enda er þetta ákvörðun fyrir lífstíð ... vonandi,“segir Árni og hlaer.
Vinsael barnabók
Árni er augljóslega sögumaður mikill enda kemur það á daginn að hann er að gefa út bók á vegum Bjarts bókaforlags núna í jólatörninni. „Bókin er nýlega komin út og er sjálfstaett framhald af barnabókinni Friðbergi forseta sem ég gaf út í fyrra. Þessi bók heitir Háspenna, lífshaetta á Spáni og er aegilega spennandi og fyndin saga fyrir 8–13 ára. Bókin fjallar um systkinin Sóleyju og Ara sem eru á leið í frí til Spánar. En það breytist allt þegar þau komast í taeri við afar skuggalegan náunga sem hefur ekkert sérstaklega gott í hyggju.“Bókin í fyrra var mjög vinsael og því eru líklega margir krakkar spenntir að lesa þessa bók. Kolbrún Björnsdóttir, fyrrverandi útvarpskona á Bylgjunni, starfar nú sem framkvaemdastjóri hjá stéttarfélaginu Lífi. Einnig er hún leiðsögumaður og sinnir verkefnum fyrir Ferðafélag Íslands.