DŽள் ளநரியˢம் ǓரLJம்
ஆதித் தியன்
"நான் உண் ைமையக் கண் njபிnjக் க ேவண் njம் ; நான் வணீ ாகப் பயப் பnjகிேறன் என் ǘ நிைனக் கிேறன் ," என் ǘ Ǔǎǔǎத் தபNJ DŽள் ளநரி சத் தம் வந் த இடத் ைத ேநாக் கி ெசன் றǏ. அங் ேக... ஒǖ மரத் தின் பின் னால் ராǎவ வரீ ர் களால் ைகவிடப் பட் ட ஒǖ ெபரிய ேபார் ǓரLJ கிடந் தǏ. மரத் தின் ஒǖ கிைள, காற் றில் அைசந் Ǐ, Ǔரசில் ேமாதியǏ. "அப் பNJயானால் , இǏதான் !" DŽள் ளநரி நிம் மதியˢடன் ெபǖǔச் LJ விட் டǏ. "நான் ெவǘமேன பயந் ேதன் ! விஷயத் ைதக் ஆராய் ந் Ǐ கவனிப் பǏ எப் ேபாǏம்
பˢத் திசாலித் தனம் ."
அங் DŽ பைடவரீ ர் கள் விட் njச் ெசன் ற சில உணைவக் கண் டǏ. மகிழ் ச் சியைடந் த DŽள் ளநரி ெமǏவாக அமர் ந் Ǐ உணைவ உண் டǏ.
“கண் ணால் காண் ப˄ம் ெபாய் ; காதால் ேகட் ப˄ம் ெபாய் ; தரீ விசாரிப் ப˄தான் ெமய்